Napromieniowani

Daleko mi  dziś  do pisania  wierszy,
bo piszę te słowa dzisiaj  po raz pierwszy,
smutek napełnia me życie niezmiernie,
bo miłości w  życiu nie  widzi lecz  ciemnię.
nie widzi miłości,  nie  widzi  radości,
nie widzi  w  życiu  moim  pocieszenia.
Strach tylko i  smutek, żal  tylko  i  ziemia,
bo ziemią przykrywa  me  zwłoki okrutnie,
umieram ja  dzisiaj, umieram z radością,
bo  życie  me  będzie  przepełnione - od
teraz - miłością.
Przepełnię miłością, radością  przepełnię,
bowiem  tylko  Jezu kocham  sercem Ciebie

Smutek  w sercu rozpÂływa siĂŞ w zakoĂączeniu wiersza zamieniajÂąc siĂŞ w nadziejĂŞ i radoœÌ. Powodzenia w utrzymaniu tego stanu. adela