Napromieniowani

 
Postulat 22
PrzestaĂącie stale nas przepraszaĂŚ
I mówiÌ, ¿e b³¹dzicie.
SpĂłjrzcie na nasze zmĂŞczone twarze
Szare i zmiĂŞte, jak nasze Âżycie.
Przestaùcie dzieliÌ nas i sk³ócaÌ,
RozdzielaĂŚ punkty, przywileje,
PrzemilczaĂŚ niewygodne fakty,
FaÂłszowaĂŚ historyczne dzieje.
PrzywróÌcie wartoœÌ wielu s³owom,
By juÂż nie byÂły pustymi sÂłowami,
By ÂżyĂŚ z godnoÂściÂą i pracowaĂŚ
Z solidarnoÂściÂą miĂŞdzy nami.
PrzestaĂącie stale nas przepraszaĂŚ
I mówiÌ, ¿e b³¹dzicie.
SpĂłjrzcie na nasze matki, Âżony,
Szare i zmiĂŞte jak nasze Âżycie.

W listopadzie 1980 roku Niezale¿ny Samorz¹dny Zwi¹zek Zawodowy "SolidarnoœÌ" zosta³ ostatecznie zarejestrowany w s¹dzie. Pierwsza, niezale¿na od w³adz paùstwowych organizacja pracownicza w krajach bloku radzieckiego rozpoczêta dzia³alnoœÌ. Pierwszy wy³om w komunistycznym monolicie zosta³ zrobiony. PóŸniej przysz³y nastêpne. Polskiej drogi do wolnoœci nie by³a w stanie zatrzymaÌ nawet noc stanu wojennego, który w obronie "zdobyczy socjalizmu" w³adze wprowadzi³y 13 grudnia 1981 roku.
4 czerwca 1989 roku, gdy przedstawiciele "Solidarnoœci" odnieœli historyczne zwyciêstwo w pierwszych wolnych wyborach parlamentarnych, historia Polski, Europy i œwiata potoczy³a siê wartko w kierunku wolnoœci i demokracji. W pamiêtnych dniach Jesieni Narodów 1989 roku na ulicach czeskiej Pragi pojawi³y siê plakaty: "Polska -10 lat, Wêgry -10 miesiêcy, NRD -10 tygodni, Czechos³owacja -10 dni". Autor tego plakatu mia³ racjê: w Polsce walka o demokracjê, wolnoœÌ i prawdê musia³a trwaÌ tak d³ugo, by w innych krajach wolnoœciowe aspiracje mog³y byÌ zaspokojone szybciej. We wrzeœniu 1939 roku, gdy na osamotnion¹ Polskê runê³a ca³a potêga hitlerowskich Niemiec, zachodni sojusznicy Rzeczypospolitej mówili, ¿e "nie warto umieraÌ za Gdaùsk". W sierpniu 1980 roku gdaùscy robotnicy upomnieli siê o godnoœÌ i wolnoœÌ nie tylko dla siebie, ale równie¿ wszystkich tych, którzy ¿yli pod dyktatur¹ komunistycznego totalitaryzmu, realizuj¹c w praktyce polskie has³o: "Za wolnoœÌ wasz¹ i nasz¹". Gdyby w sierpniu 1980 roku, nieznany jeszcze nikomu m³ody elektryk Lech Wa³êsa nie przeskoczy³ muru Stoczni Gdaùskiej, jesieni¹ 1989 roku nie run¹³by mur berliùski. "Mur Wa³êsy" i mur berliùski. Dwa znacz¹ce symbole wspó³czesnej Europy; symbol walki o wolnoœÌ i znak zwyciêstwa w tej walce. Gdaùski Sierpieù '80 i jesieù Narodów 1989 - pocz¹tek i zwyciêski fina³ drogi do wolnoœci dla ca³ej Europy.Przyje¿d¿a³y delegacje zwi¹zków zawodowych z zachodniej Europy przywo¿¹c sprzêt i pieni¹dze dla strajkuj¹cych, zg³aszali siê pojedynczy ludzie, którzy swoj¹ obecnoœci¹ i skromnymi nieraz datkami wspomóc chcieli nowy ruch. Od pocz¹tku strajku w stoczni by³y te¿ liczne ekipy polskich i zagranicznych dziennikarzy, dziêki którym ca³y œwiat dowiedzia³ siê o walce polskich robotników.
Rozmowy z przedstawicielami rz¹du by³y trudne i ¿mudne. Komuniœci nie mogli d³ugo pogodziÌ siê z tym, ¿e musz¹ oddaÌ czêœÌ w³adzy, ¿e musz¹ liczyÌ siê z wol¹ spo³eczeùstwa, ¿e zdecydowana postawa robotników w Gdaùsku zmusza ich do ustêpstw. 21 sierpnia w³adze wys³a³y do Gdaùska komisjê rz¹dow¹ z wicepremierem Mieczys³awem Jagielskim, a do Szczecina z wicepremierem Kazimierzem Barcikowskim. W Gdaùsku komisja rz¹dowa rozpoczê³a, kilkakrotnie zrywane i ponownie wznawiane, rozmowy z MKS dopiero 23 sierpnia. W tym czasie fala strajków rozszerza³a siê na ca³y kraj, a za³ogi robotnicze radykalizowa³y siê pomimo uspokajaj¹cego kazania, jakie wyg³osi³ z Jasnej Góry 26 sierpnia prymas Polski kardyna³ Stefan Wyszyùski. 31 sierpnia podpisano porozumienie miêdzy komisj¹ Jagielskiego i Miêdzyzak³adowym Komitetem Strajkowym. Gdy na bramie nr 2 pojawi³ siê Lech Wa³êsa i oznajmi³: "Mamy Niezale¿ne Samorz¹dne Zwi¹zki Zawodowe" zgromadzony po drugiej stronie wielotysiêczny t³um spontanicznie skandowa³: "Dziêkujemy!". Zwyciêstwo wolnoœci, prawdy i sprawiedliwoœci w paùstwie, które rz¹dzi³o z pomoc¹ zniewolenia, pos³ugiwa³o siê k³amstwem i ob³ud¹ sta³o siê faktem. By³o to najwiêksze zwyciêstwo w dziejach powojennej Polski. Ale by³o to równie¿ zwyciêstwo tych wszystkich, którzy w krajach "obozu socjalistycznego" cierpieli brak wolnoœci. Zwyciêstwo gdaùskich robotników dawa³o bowiem nadziejê równie¿ Czechom i S³owakom, Rosjanom, Wêgrom, Niemcom z NRD, Rumunom, Bu³garom, Albaùczykom, Litwinom, £otyszom, Estoùczykom - wszystkim ludziom ¿yj¹cym w "obozie postêpu i pokoju", na to, ¿e i ich los mo¿e siê odmieniÌ, ¿e i u nich zap³onie ogieù wolnoœci. ¯e ju¿ nigdy nie bêd¹ musieli nuciÌ takich piosenek, jak ta, która powsta³a w Gdaùskiej Stoczni..