Napromieniowani

Z badaĂą przeprowadzonych przez ISP i IFiS PAN wynika, Âże sytuacja Âżyciowa osĂłb niepeÂłnosprawnych w wyniku zmian ustrojowych lat 90. znacznie siĂŞ pogorszyÂła.Z badaĂą przedstawionych na konferencji ‘Sytuacja osĂłb niepeÂłnosprawnych w Polsce w latach dziewiĂŞĂŚdziesiÂątych’ wynika, Âże sytuacja Âżyciowa osĂłb niepeÂłnosprawnych w wyniku zmian ustrojowych lat 90. znacznie siĂŞ pogorszyÂła.

Konferencja zorganizowana 25 czerwca 2001 przez Instytut Spraw Publicznych byÂła czĂŞÂściÂą realizowanego przez Instytut projektu “Sytuacja Âżyciowa osĂłb niepeÂłnosprawnych”. WspĂłlnie z Instytutem Filozofii i Socjologii PAN, przeprowadzono badania dotyczÂące osĂłb niepeÂłnosprawnych, z ktĂłrych wnioski zaprezentowano na spotkaniu.

Jak wynika z badaĂą, przedstawionych przez dr JoannĂŞ SikorskÂą i dr BarbarĂŞ GÂąciarz z PAN, sytuacja Âżyciowa osĂłb niepeÂłnosprawnych w wyniku zmian ustrojowych lat 90. znacznie siĂŞ pogorszyÂła.
Nieodpowiednia polityka socjalna i niewÂłaÂściwe podejÂście spoÂłeczeĂąstwa utrudniajÂą niepeÂłnosprawnym normalne Âżycie spoÂłeczne. Mimo nagÂłoÂśnienia problemu niepeÂłnosprawnoÂści i przychylnego stosunku mediĂłw, rodziny w ktĂłrych jest osoba niepeÂłnosprawna nadal spotykajÂą siĂŞ z wieloma problemami. NajwiĂŞkszym z nich jest brak moÂżliwoÂści zatrudnienia oraz utrudniony dostĂŞp do opieki medycznej, rehabilitacji i ÂświadczeĂą socjalnych.

Jak zauwa¿y³a dr hab. Anna Wilmowska, naczelny lekarz ZUS, zbyt póŸno rozpoznaje siê schorzenia i rozpoczyna rehabilitacjê. Powoduje to czêsto pog³êbianie siê niepe³nosprawnoœci i oddala mo¿liwoœÌ powrotu do normalnego ¿ycia i pracy. Rosn¹ przez to nak³ady na œwiadczenia finansowe dla niepe³nosprawnych.

Powa¿nym problemem jest znalezienie pracy. Niska op³acalnoœÌ zatrudniania, zmniejszenie liczby zak³adów pracy chronionej powoduje, ¿e wiêkszoœÌ z nich to bezrobotni.
Dlatego konieczne jest przyjĂŞcie nowych rozwiÂązaĂą prawnych i konsekwentne ich realizowanie. PodstawÂą moÂże byĂŚ uchwalona przez Sejm w 1997 r. Karta Praw OsĂłb NiepeÂłnosprawnych, w ktĂłrej mowa jest miĂŞdzy innymi o powszechnym dostĂŞpie do usÂług medycznych, szkolnictwa, pracy zgodnej z kwalifikacjami. Problem niepeÂłnosprawnych zostaÂł uwzglĂŞdniony rĂłwnieÂż w Narodowym Programie Zdrowia na lata 1996-2005, w punkcie 16 ktĂłrego mowa jest o “stworzeniu warunkĂłw umoÂżliwiajÂących osobom niepeÂłnosprawnym w³¹czenie siĂŞ lub caÂłkowity powrĂłt do czynnego Âżycia”.

Oprócz instytucji paùstwowych, mówiono równie¿ o roli organizacji pozarz¹dowych. Z dyskusji wynika³o, i¿ mimo powszechnej wiedzy o istnieniu takich organizacji, niewiele osób mia³o z nimi stycznoœÌ. Organizacjom pozarz¹dowym zarzucano sporadyczny, akcyjny charakter dzia³ania. Przestrzegano, ¿e szczególnie w œrodowisku wiejskim brakuje informacji o mo¿liwoœci korzystania z pomocy takich organizacji. Wed³ug dr G¹ciarz organizacje pozarz¹dowe, oœrodki zdrowia, oœrodki pomocy spo³ecznej i gminy powinny nawi¹zaÌ wspó³pracê i wspólnie rozwi¹zywaÌ problemy niepe³nosprawnych.

Problemem samych ludzi niepe³nosprawnych jest ich niewiara we w³asne mo¿liwoœci. NieumiejêtnoœÌ podejmowania dzia³ania, wyczekiwanie na pomoc ze strony innych skazuje wielu z tych ludzi na ¿ycie na poziomie minimalnym. Jak s³usznie zauwa¿y³a przedstawicielka Stowarzyszenia na rzecz Osób Chorych na Stwardnienie Rozsiane z Sopotu, takie bierne zachowanie czêsto jest skutkiem nieodpowiedniej edukacji. Dzieci nale¿y od ma³ego uczyÌ aktywnoœci, umiejêtnoœci radzenia sobie, pewnoœci siebie, by w momencie znalezienia siê w trudnej sytuacji - jak¹ jest niepe³nosprawnoœÌ nie zostaÌ odsuniêtym od normalnego ¿ycia spo³ecznego.

Wyniki badania prezentowane podczas konferencji opublikowane zostaÂły przez Instytut Spraw Publicznych w ksi¹¿ce “Osoby niepeÂłnosprawne w Polsce w latach dziewiĂŞĂŚdziesiÂątych”.

To widaĂŚ goÂłym okiem, Âże na ulicach nie widaĂŚ jakoÂś osĂłb niepeÂłnosprawnych. Nie tylko tych na wĂłzkach ale ogĂłlnie. PogoĂą za pieniÂądzem i rentownoÂściÂą "rozÂłoÂżyÂł" zakÂłady, ktĂłre zatrudniaÂły osoby niepeÂłnosprawne. Mam na myÂśli Spó³dzielnie InwalidĂłw. Stworzone zakÂłady pracy chronionej w rzeczywistoÂści staÂły siĂŞ kopalniÂą szmalu dla wÂłaÂścicieli, a pracujÂące  tam osoby niepeÂłnosprawne pó³darmowymi niewolnikami.
A przecieÂż potencjaÂł drzemiÂący w osobach mniej sprawnych jest przeogromny. Nie kaÂżdego sprawnego staĂŚ na tak wielkie samozaparcie, aby pomimo niedoskonaÂłoÂści dokonywaĂŚ rzeczy prawie niemoÂżliwych. PrzykÂład Jasiu Mela.

Z tym co piszesz zgadzam sie,chociaÂż nie do konca poniewaÂż czesc z osĂłb niepelnosprawnych (ja teÂż) sa tchĂłrzami bojÂą sie co luzie powiedzÂą co mamusia  powie. STOP KONIEC  TRZESIENIA SIÊ JAK OSIKA!!!!!!!! CO  BEDZIE  JAK  NASI RODZICE UMRA? CO ONI NAS  UBIORA NAKARMIÂĄ Z NIEBIOS?

DOBRE, BROÑMY SWOICH RACJI.. TRZEBA WALCZYÆ..

MASZ NA MYÂŚLI SAMODZELNOÂŚCI?

Mam na myÂśli swoje Âżycie, nie chcĂŞ byĂŚ utrapieniem dla kogokolwiek. Nie chcĂŞ ÂżyĂŚ w samotnoÂści chcĂŞ zaÂłoÂżyĂŚ rodzinĂŞ i mieĂŚ mĂŞÂża no i dzieci i byĂŚ dobrym czÂłowiekiem i pomagaĂŚ innym dobrym sÂłowem a przede wszystkim chcĂŞ byĂŚ psychologiem...

BÊDZIESZ A JAK SIÊ POSTARAMY TO MOÂŻEMY RAZEM COÂŚ ZDZIAÂŁAÆ, WIÊC  DO ROBOTY

Adusia, ÂżyczĂŞ Ci tego z caÂłego serca...

Dziekuje Norbi, za dobre slowa.. Mysle, ze sytuacja niep. bedzie lepsza gdy nasz rzad nie bedzie interesowal tylko soba, a zacznie dzialac bo my wszystkiego nie damy sami zrobic,  my nie poddamy sie!. DDzieki ze jestescie druzyna. Kocham Was, Pozdrawiam Ada.