Napromieniowani

Instrument muzyczny – przyrzÂąd wytwarzajÂący dÂźwiĂŞk, przeznaczony do wykonywania muzyki.

DŸwiêk w instrumencie muzycznym wytwarzany jest za pomoc¹ wibratora, którego w³asnoœci fizyczne wp³ywaj¹ na wysokoœÌ dŸwiêku i jego barwê - najbardziej charakterystyczn¹ cechê pozwalaj¹c¹ odró¿niÌ poszczególne instrumenty tylko za pomoc¹ s³uchu. Wibrator jest g³ównym elementem instrumentu muzycznego; dwa pozosta³e to incytator i rezonator, czyli element pobudzaj¹cy wibrator do drgaù i element zwiêkszaj¹cy g³oœnoœÌ dŸwiêku. Zarówno incytator jak i rezonator wp³ywaj¹ na barwê dŸwiêku wytwarzanego przez instrument muzyczny.

Instrumentami muzycznymi nazywane sÂą rĂłwnieÂż przedmioty o niemuzycznym przeznaczeniu podstawowym, ktĂłre zyskujÂą cechy instrumentu muzycznego poprzez Âświadome wykorzystanie w utworze muzycznym. PrzykÂładem takiego jest dzwon wieÂżowy (klasyczny), ktĂłrego przeznaczeniem podstawowym jest sygnalizacja. W XIX wieku zostaÂł wprowadzony do instrumentarium orkiestry symfonicznej (obecnie bardziej popularny w formie dzwonu rurowego), przez co zyskaÂł miano instrumentu muzycznego.

PodziaÂł instrumentĂłw muzycznych

Najczêœciej stosowana klasyfikacja instrumentów muzycznych dzieli je na strunowe, dête i perkusyjne. Mimo i¿ powszechna i popularna, nie jest jednak naukowa i z punktu widzenia samej idei kategoryzacji, pozbawiona sensu, gdy¿ brak w niej wspólnego kryterium podzia³u. Kryterium wydzielenia grupy instrumentów strunowych jest rodzaj drgaj¹cego materia³u (struna), instrumentów dêtych - incytator, czyli si³a pobudzaj¹ca wibrator do drgaù (zadêcie), instrumentów perkusyjnych - dzia³anie samo w sobie (³ac. percussio - uderzanie). Curt Sachs - twórca nowoczesnej instrumentologii w swojej ksi¹¿ce "Historia instrumentów muzycznych" pisze, ¿e w podobny sposób mo¿na by podzieliÌ wszystkich Amerykanów na Kalifornijczyków, bankierów i katolików[1].

Klasyfikacja popularna, poprzez swoje ograniczenia zakresowe, obejmuje tylko fragment wspó³czesnego instrumentarium. Nie da siê wed³ug niej zaszeregowaÌ czêœci instrumentarium historycznego, ludowego i egzotycznego, a nawet niektórych wspó³czesnych instrumentów takich jak harmonika szklana (instrument pocierany), drumla i pozytywka (instrumenty z jêzyczkami szarpanymi).

Klasyfikacja popularna, mimo iÂż nienaukowa i nielogiczna, jest z powodu swojej intuicyjnej przystĂŞpnoÂści dla niewykwalifikowanego odbiorcy najbardziej rozpowszechniona w mediach a nawet w Âśrodowiskach naukowych.

Opracowana przez Curta Sachsa i Ericha von Hornbostela klasyfikacja naukowa dzieli instrumenty muzyczne wedÂług ÂźrĂłdÂła dÂźwiĂŞku (tzw. wibratora). ZostaÂła ona opracowana w sposĂłb pozwalajÂący - wedÂług jej autorĂłw - zakwalifikowaĂŚ kaÂżdy instrument muzyczny niezaleÂżnie od jego pochodzenia.

B³êdem spotykanym w mediach popularnych a tak¿e w œrodowiskach naukowych jest stosowanie nazewnictwa naukowego do okreœlania grup instrumentów w podziale popularnym, i na odwrót. Przyk³adem mo¿e byÌ wymienne stosowanie okreœleù "instrument dêty" i "aerofon", czy "idiofon" i "instrument perkusyjny", poniewa¿ instrumenty dête stanowi¹ tylko czêœÌ aerofonów a idiofony - czêœÌ instrumentów perkusyjnych.
Klasyfikacja naukowa[edytuj]

    Information icon.svg Osobny artykuÂł: Klasyfikacja Hornbostela-Sachsa.

    * Chordofony - instrumenty, w ktĂłrych wibratorem jest napiĂŞta struna,
    * Aerofony - instrumenty, w ktĂłrych wibratorem jest drgajÂące powietrze,
    * Membranofony - instrumenty, w ktĂłrych wibratorem jest napiĂŞta membrana,
    * Idiofony - instrumenty, w ktĂłrych wibratorem jest ciaÂło staÂłe majÂące wÂłasnÂą sprĂŞÂżystoœÌ,
    * Elektrofony - instrumenty, w ktĂłrych wibratorem jest membrana gÂłoÂśnika, a ÂźrĂłdÂłem drgaĂą pobudzajÂących wibrator ukÂład elektryczny.

Klasyfikacja popularna[edytuj]

Wymienione poniÂżej podgrupy trzech podstawowych grup instrumentĂłw w podziale popularnym mogÂą byĂŚ w niektĂłrych przypadkach stosowane zamiennie. Wynika to z faktu praktycznego podejÂścia do klasyfikacji i wiĂŞkszego lub mniejszego spopularyzowania terminologii.

    * instrumenty strunowe - instrumenty muzyczne, w ktĂłrych ÂźrĂłdÂłem dÂźwiĂŞku jest drgajÂąca struna
          o smyczkowe (skrzypce, altĂłwka, wiolonczela, kontrabas)
          o szarpane (harfa, gitara, lutnia, klawesyn)
          o uderzane (fortepian, pianino, cymbaÂły)

    * instrumenty dĂŞte - instrumenty muzyczne, w ktĂłrych dÂźwiĂŞk pobudzany jest zadĂŞciem
          o drewniane (flet, obĂłj, roÂżek angielski, klarnet, fagot, kontrafagot, saksofon - choĂŚ budowany z metalu, posiada drewniany stroik)
          o blaszane (waltornia, trÂąbka, puzon, tuba)
          o klawiszowe (organy, akordeon, fisharmonia)
          o gÂłos i gwizd ludzki

    * instrumenty perkusyjne - instrumenty muzyczne, w ktĂłrych dÂźwiĂŞk pobudzany jest poprzez poÂśrednie lub bezpoÂśrednie uderzanie instrumentu lub jego fragmentu
          o podziaÂł ze wzglĂŞdu na budowĂŞ instrumentu
                + membranowe (kotÂły, bĂŞbny)
                + pÂłytowe (gong, talerze)
                + sztabkowe drewniane (ksylofon, marimba), metalowe (dzwonki, czelesta, wibrafon)
                + rurowe (dzwony rurowe)
                + prĂŞtowe (trĂłjkÂąt)
                + inne (kastaniety, pudeÂłka akustyczne, klekotka, terkotka, grzechotka)
          o podziaÂł ze wzglĂŞdu na emitowany dÂźwiĂŞk
                + o nieokreÂślonej wysokoÂści dÂźwiĂŞku (bĂŞbny, talerze, trĂłjkÂąt, kastaniety)
                + o okreÂślonej wysokoÂści dÂźwiĂŞku (kotÂły, ksylofon, wibrafon, dzwony rurowe)
   


http://pl.wikipedia.org/wiki/Instrument_muzyczny