Napromieniowani

 "-A jakie jest najwiĂŞksze kÂłamstwo Âświata?- spytaÂł zaciekawiony mÂłodzieniec.
-To mianowicie, Âże nadchodzi taka chwila, kiedy tracimy caÂłkowicie panowanie nad naszym Âżyciem i zaczyna rzÂądziĂŚ nim los. W tym tkwi najwiĂŞksze kÂłamstwo Âświata"
"Tajemnica SzczĂŞÂścia jest ukryta w tym, by widzieĂŚ wszystkie cuda Âświata i nigdy nie zapomnieĂŚ od dwĂłch kroplach oleju na ÂłyÂżce."

"Okazuje siĂŞ, Âże jestem taki jak wszyscy ludzie - widzĂŞ Âświat nie takim jaki jest, lecz jakim chciaÂłbym go widzieĂŚ"


"Im bardziej zbliÂżamy siĂŞ do naszych marzeĂą, tym bardziej WÂłasna Legenda staje siĂŞ jedynÂą prawdziwÂą racjÂą bytu - pomyÂślaÂł"


"I nie waÂżne byÂło, Âże karawana musiaÂła czasami zbaczaĂŚ z drogi, i tak zmierzaÂła zawsze do raz wytyczonego celu. Po pokonaniu przeszkĂłd, znowu odnajdywaÂła na niebie gwiazdĂŞ, ktĂłra wiodÂła jÂą do oazy."


"Nikomu nie wolno drÂżeĂŚ przed nieznanym, gdyÂż kaÂżdy jest w stanie zdobyĂŚ to, czego pragnie i to, czego mu potrzeba."


"ZÂło nie jest tym, co wchodzi do ust czÂłowieka - powiedziaÂł Alchemik. - ZÂło jest tym, co z nich wychodzi."

"Ka¿dy umie cierpieÌ - to ludziom przychodzi naj³atwiej -najtrudniejsz¹ i najambitniejsz¹ rzecz¹ w ¿yciu jest osi¹gn¹Ì szczêcie."
"JeÂśli to co odnalazÂłeÂś powstaÂło z materii czystej ,nie zmurszeje nigdy i bĂŞdziesz mĂłgÂł po to kiedy powrĂłciĂŚ. JeÂśli za jest to jedynie przebÂłysk ÂświatÂła podobny smudze kreÂślonej przez spadajÂącÂą gwiazdĂŞ , nie zastaniesz tu po powrocie nic. Ale przynajmniej byÂło ci dane zobaczyĂŚ blask ÂświatÂła. JuÂż samo to warto przeÂżyĂŚ."
"....wielb³¹dy s¹ zdradliwe. Pokonuj¹ dziesi¹tki mil bez œladu zmêczenia. A nagle ni st¹d ni zow¹d padaj¹ z nóg i zdychaj¹. Konie za mêcz¹ siê stopniowo. I zawsze bêdziesz wiedzia³ , ile jeszcze mog¹ jeszcze ujechaÌ, a kiedy nadejdzie ich koniec."
"Dlaczego mam sÂłuchaĂŚ serca? Bo nie uciszysz go nigdy. I nawet gdyby udawaÂł Âże nie sÂłyszysz o czym mĂłwi nadal bĂŞdzie biÂło w twojej piersi i nie przestanie powtarzaĂŚ ci tego co myli o Âżyciu i wiecie."
"Moje serce obawia siĂŞ cierpieĂą ......"
"Obawa przed utratÂą wszystkiego co siĂŞ dotÂąd zdobyÂło, za jaki sen jest zupeÂłnie naturalna."
"Jest tylko jeden sposĂłb nauki - poprzez dziaÂłanie."
"A jak mogĂŞ zanurzyĂŚ siĂŞ w pustyni? SÂłuchaj po prostu gÂłosu swojego serca. Ono wie wszystko bo wyszÂło z duszy wiata i pewnego dnia tam wrĂłci."
"MÂłodzieniec za w skupieniu wsÂłuchiwaÂł siĂŞ w gÂłos serca byÂło to serce trudne do zrozumienia ...."
"Opowiada³eœ mi wiele o snach, o starym królu, o skarbie. Opowiada³eœ mi te¿ o znakach. Teraz nie obawiam siê ju¿ niczego, bo znaki te przywiod³y ciê do mnie. Jestem czêœci¹ twoich marzeù i twojej w³asnej legend .... Dlatego pragnê aby pod¹¿a³ dalej ku temu czego szukasz. Tym lepiej jeœli przyjdzie ci poczekaÌ do koùca wojny, ale jeœli musisz wyruszyÌ zaraz , to idŸ œladem twojej legendy. Wydmy zmieniaj¹ kszta³t na wietrze, jednak pustynia pozostaje taka sama."
" To mo¿liwoœÌ spe³niania marzeù sprawia, ¿e ¿ycie jest tak fascynuj¹ce."
" ... kimkolwiek jesteÂś, cokolwiek robisz, jeÂśli naprawdĂŞ z caÂłych siÂł czego pragniesz, znaczy to, Âże pragnienie owo zrodziÂło siĂŞ w Duszy WszechÂświata. I speÂłnienie tego pragnienia, to Twoja misja na Ziemi."
"I kiedy czego gorÂąco pragniesz, to caÂły wszechÂświat sprzyja potajemnie twojemu pragnieniu."
"Czasem trudno utrzymaĂŚ w ryzach strumieĂą Âżycia."
"Nikomu nie wolno drÂżeĂŚ przed nieznanym, gdyÂż kaÂżdy jest w stanie zdobyĂŚ to, czego mu potrzeba."
"Mi³oœÌ bowiem wymaga osoby kochanej."
"Kocha siĂŞ za nic. Nie istnieje Âżaden powĂłd do miÂłoÂści."

"My, serca, umieramy na samÂą myÂśl o miÂłoÂściach, ktĂłre przepadÂły na zawsze, o chwilach, ktĂłre mogÂły byĂŚ piĂŞkne, a nie byÂły, o skarbach, ktĂłre mogÂły byĂŚ odkryte, ale pozostaÂły na zawsze niewidoczne pod piaskiem. Gdy tak siĂŞ dzieje, zawsze na koniec cierpimy straszliwe mĂŞki."
"- Moje serce obawia siĂŞ cierpieĂą - powiedziaÂł mÂłodzieniec do Alchemika pewnej nocy, gdy oglÂądali bezksiĂŞÂżycowe niebo.- Powiedz mu, Âże strach przed cierpieniem jest straszniejszy niÂż samo cierpienie. I Âże Âżadne serce nie cierpiaÂło