Napromieniowani

SÂą dni co jak ogieĂą palÂą, sÂą serca co nigdy siĂŞ nie ÂżalÂą. Nie pytaj mnie: "Dlaczego?"
Nie wszystko przecie¿ d¹¿y do dobrego.
SÂą noce ciemne jak tunele, sÂą uczty piĂŞkne jak wesele.
I wszystko jest peÂłne radoÂści, nie ma tylko czasu dla miÂłoÂści.
ChoÌ znam taki zak¹tek, schronienie dla wielu ¿yj¹tek. Tam mi³oœÌ do wspólnoty wzywa,
Miejsce to sercem siĂŞ nazywa.
Nie ma tam czasu na smutek i Âłzy, jego mieszkaĂący to ja i ty.
Tam zawsze jest du¿o radoœci, ciep³a, wspó³czucia, dobroci i...mi³oœci.

Trzy zapaÂłki zapalone wÂśrĂłd nocy.
Pierwsza, aby zobatrzyĂŚ twojÂą twarz.
Druga-, aby zobaczyĂŚ oczy.
Trzecia-aby zobaczyĂŚ usta.
I ciemnoœÌ.Aby to sobie uprzytomniÌ,
Kiedy przytulisz siĂŞ do mnie.

Nasze marzenia to my
wspĂłlne myÂśli, wspĂłlne sny
przy Tobie nie czuje siĂŞ sama
moja mi³oœÌ Ciê z³apa³a.

Twoje serce dla mnie bije
otwĂłrz wnĂŞtrze mego ciaÂła
obudÂź mnie i zostaĂą juÂż
zabiorê Ciê na ³¹kê spe³nienia.

OszalaÂły moje zmysÂły
marzenia nas unosiÂły
byliÂśmy tacy szczĂŞÂśliwi...
czekam na Ciebie w myÂślach.

Oddam wszystko na Âświecie
niechaj sÂłoĂące grzaĂŚ zacznie
ptak nam zaÂśpiewa
tĂŞsknota w drzwi zakoÂłacze.

Kotku Ladne wiersze:)Ty to umiesz pisac:)
Pisz dalej bo to fajne jest...

Zanim pozwolê ci wejœÌ Kochanie...

PostawiĂŞ mur obronny przed strzaÂłem twoich oczu
PrzygotujĂŞ poduszkĂŞ – trochĂŞ wygodniej bĂŞdzie upadaĂŚ
Kupie kolejne lekarstwo na Âłzy – tak w razie czego
ZnajdĂŞ starego misia – pewnie kiedyÂś bĂŞdzie potrzebny jako substytut twojej bliskoÂści
Opowiem wszystkim, Âże wcale mi nie zaleÂży
ZacznĂŞ przekonywaĂŚ samego siebie, Âże jesteÂś przecieÂż tym nie-ideaÂłem
Potem ju¿ pozwolê ju¿ rozumowi odejœÌ
I i tak stwierdzĂŞ, Âże wÂłamaÂłaÂś siĂŞ nieproszona,
A ja byÂłem nieprzygotowany…

Nie mogĂŞ siĂŞ doczekaĂŚ, kiedy bĂŞdĂŞ blisko Ciebie,
Nie mogĂŞ siĂŞ doczekaĂŚ, kiedy CiĂŞ przytulĂŞ,
Nie mogĂŞ czekaĂŚ dÂłuÂżej na Ciebie,
Moje serce dÂłuÂżej nie wytrzyma rozstania...

ChcĂŞ CiĂŞ przytuliĂŚ, ale nie mogĂŞ,
ChcĂŞ CiĂŞ mieĂŚ przy sobie, ale nie mogĂŞ,
ChcĂŞ poczuĂŚ TwĂłj dotyk, ale nie mogĂŞ…

Teraz wiem Âże dÂłuÂżej nie mogĂŞ ÂżyĂŚ bez Ciebie,
Teraz wiem Âże moje serce naleÂży do Ciebie,
Dlatego bĂŞdĂŞ czekaÂł na Ciebie i tylko na Ciebie…

MoÂżna mieĂŚ tak wiele w Âżyciu
Mo¿na mieÌ szczêœcie i mi³oœÌ
MoÂżna mieĂŚ serce i kochanie..
MoÂżna mieĂŚ i warto chcieĂŚ..
Bo kaÂżde szczĂŞÂście nie bierze siĂŞ z niczego
Szczêœcie trzeba zbudowaÌ, lub odnaleŸÌ
SzczĂŞÂście moÂże byĂŚ pod kaÂżdÂą postaciÂą..
SzczĂŞÂściem moim jesteÂś Ty..
Mi³oœÌ nale¿y pielêgnowaÌ w sobie..
Nie zazna miÂłoÂści kto nie kochaÂł ni razu..
Nie spotka miÂłoÂści kto kochaĂŚ nie umie..
MiÂłoÂściÂą mojÂą jesteÂś Ty..
Serce ma siĂŞ tylko jedno.. bije dla nas
Pompuje co dzieĂą krew w naszych ÂżyÂłach
Pozwala nam ÂżyĂŚ.. i kochaĂŚ..
Sercem moim jesteÂś Ty..
Kochanie.. to nie tylko osoba.. to teÂż pewne gorÂące uczucie
KochaĂŚ a kochaĂŚ siĂŞ..
jakÂże bliskoznaczne dwa sÂłowa
A jak ró¿ne maj¹ znaczenie..
Kochaniem moim jesteÂś Ty..
Mo¿na mieÌ tak wiele a pragn¹Ì coraz wiêcej
CzegoÂś bardzo mocno chcieĂŚ..
I dostaĂŚ to na co siĂŞ zasÂługuje..
Takie to juÂż Âżycie.. peÂłne zaleÂżnoÂści
PrzywiÂązania do siebie i ciekawoÂści..
Nie wszystko moÂżna od razu zaspokoiĂŚ
Lecz warto wierzyĂŚ i czasu nie goniĂŚ
PoczekaÌ z pokor¹.. otwart¹ wci¹¿ d³oni¹
Niczego nie traciĂŚ a sercu wszystko wybaczyĂŚ..
By dosiêgn¹Ì choÌ raz nieba..
Szczytu kaÂżdej gĂłry i poczuĂŚ smak
Ludzkiej, zmiennej wci¹¿ natury..
By kochaĂŚ tak jak kocha siĂŞ tylko raz...

Moja mi³oœÌ nieskoùczona
Moja mi³oœÌ tak szalona
Nie ma sÂłoĂąca oprĂłcz ciebie
I piĂŞkniejszej gwiazdy na niebie

Wszystko kryje siĂŞ w tobie
TĂŞcza, mgÂła, deszcz i wiatr
A serce gorÂące jak sÂłoĂące
Co muska trawĂŞ i kwiat

Jestem igraszkÂą twojej miÂłoÂści
Czy dasz mi szansĂŞ, trochĂŞ radoÂści?
Postrzegam w tobie ogromny blask
PrzywróÌ mnie proszê do swoich ³ask

ChcĂŞ przemierzyĂŚ z tobÂą Âświat
ByĂŚ ci wiernym niczym brat
I odp³yn¹Ì w œwiat daleki
Szybkim nurtem dzikiej rzeki

Promyk nadziei rozb³ys¹³ z dala
Kiedy twe serce memu przyzwala
Dzwonki konwalii zagraÂły wesoÂło
Witaj ksiĂŞÂżniczko, moja krĂłlowo

A st¹paÌ bêdziesz po p³atkach ró¿
Na kobiercu przetykanym zÂłotem
I mi³oœÌ wyznajê tobie ju¿
Przed twym delikatnym splotem

Na bezludnej wyspie marzeĂą
Tylko my we dwoje
Przy peÂłnym blasku ksiĂŞÂżyca
Kocham ciĂŞ
I ty kochaj serce moje.

SiedzÂąc w pociÂągu MyslĂŞ o Tobie
SiedzÂąc tak nie wiem
Czy jeszcze siĂŞ dowiem?
Co czujesz do mnie?
Kto wie moÂże to ostatnie mysli w mej gÂłowie.
Wiem jednak jedno
ÂŻe dopuki serce w mej Âżyle
Wyznacza ten rytm ,
Doputy Ty bĂŞdziesz mi siĂŞ ÂśniĂŚ!

Nie wiem jak wytrzymam bez Ciebie
Te pierwsze dni
To bĂŞdzie pruba mych siÂł
Pruba mych myÂśli
Pruba mych emocji
Mam nadziejĂŞ Âże mnie to nie zaskoczy!
Bo nie zniusÂł bym zawodu tego ,
Dla Ciebie teraz ukazanego.

I myslĂŞ caÂły czas o Tobie
Bo jestes teraz moj¹ si³¹
WolĂŞ nie wiedzieĂŚ
Coby byÂło gdyby ,
Ciebie ze mna w mej glowie nie byÂło!

Bardzo tĂŞskniĂŞ za TobÂą
ChoĂŚ mam dopiero przed sobÂą KrakĂłw
To juz tĂŞskniĂŞ za Toba mĂłj kwiatku .
Bo jesteÂś wszystkim co dobre w mym Âżyciu
Wszystkim i jedynym
DajÂącym wiĂŞcej siÂły.

Bo jeÂśli nie za TobÂą,
To za kim mam tĂŞskniĂŚ ?
Lub za czym mam pÂłakaĂŚ?
Za kÂłamstwem,za obÂłudÂą
Za nieprawdÂą,za zniewagÂą
Gdy kaÂżdy dzieĂą nastĂŞpny,
Gorszym siĂŞ staje
Wtedy czekasz niecierpliwie na koniec
Skonanie!

Bo któ¿ by chcia³ ¿yÌ na takim Œwiecie
Któ¿ by wytrzyma³ tyle ,
Tyle zniewagi,upokorzeĂą,poraÂżek
MyÂślÂąc tylko o jednej Kobiecie.
KtĂłz oprucz mnie takim jest
Lub takim siĂŞ stanie
Predzej pewnie pieklo zamarznie,
Utone lub nie wstanĂŞ,
Niz Ty lub On to uczyni
Pokocha kobietĂŞ z caÂłej swej siÂły,
Bo dla mnie Ona jest najwaÂżniejsza
I nic tego nie zmieni
Bo staram siĂŞ kochaĂŚ tak
Jakby byÂła jedynÂą kobietÂą na Ziemi!

Lecz Ty nadal nie widzisz mnie
Jako swojego chÂłopaka
Jako swojego MĂŞÂża
Ojca swojego potomstwa!
Czy nie rozumiesz ?
ÂŻe jesteÂś wszystkim najlepszym
Co mogÂło siĂŞ przydazyĂŚ w Âżyciu mym,
Co mogÂło spotkaĂŚ mnie
Na krĂŞtej drodze tej ,
A gdy zejdĂŞ z niej ,
Z drogi krĂŞtej tej
PojadĂŞ jak najdalej
By zapomnieĂŚ o Niej juÂż
By nie pamietaĂŚ
Tego co czuje ,
Co widzĂŞ , co myÂślĂŞ
O Niej!
Bo to jest w gÂłowie mojej
Bo to jest w sercu mym
By z NiÂą lub bez Niej byĂŚ,
by z Nia lub bez Niej ÂśniĂŚ ,
Bo pragnĂŞ z caÂłej duszy tego
Jej uczucia do mnie odwzajemnionego!
I niczego innego nie pragne tak mieĂŚ,
Jak tego by Ona kochaÂła mnie!
By tak jak ja szanowaÂła,
By teskniÂła,
By kochaÂła mnie!
Bo ja kocham JÂą!
bo ja kocham CiĂŞ !.

Bo kocham CiĂŞ i tak pozostanie,
WiĂŞc powiedz mi kochanie
Co bez Nas lub z Nami sie stanie-
Bo Jestes mym marzeniem
Moim natchnieniem
Moim swiateÂłkiem
W mrocznym szaleĂąstwie.
Bo tylko dziĂŞki Tobie
Bo JesteÂś w mojej gÂłowie
I dziĂŞki tobie
I tylko dla Ciebie
Staram siĂŞ tutaj ,
Lecz sam juz nie wiem
Co mam uczyniĂŚ ?
AbyÂś wiedziaÂła,
ÂŻe ja na Twoje skinienie
Jestem gotĂłw na wielkie wyÂżeczenie
OdrzucĂŞ to jesli Ty przygarniesz mnie
Dla Ciebie nie boje siĂŞ
WiĂŞc pochwyĂŚ i przytul mnie
Bo jesli tego nie uczynisz
To bĂŞdĂŞ z tym ÂżyÂł dalej
I nie odkupiĂŞ swojej winy.
i bede siĂŞ blÂąkaÂł po ciemnosci swiecie
WiĂŞc pomĂłz mi przetrwaĂŚ
Bo jest CiĂŞÂżko w mym Âświecie
W mym Âświecie peÂłnym zÂłudzeĂą
PeÂłnym snĂłw nieziemskich niepojetych
I nie odgadniĂŞtych!


Bo nigdy nie wiem co na mysli masz BoÂże
MĂłwiÂąc do mnie tak niejasno
Zgadkowo
tak po czĂŞÂści kolorowo!
Bo gdy mĂłwisz do mnie Panie
To ja nie wiem ,cxy to bĂŞdzie dziÂś
Jutro a moÂże nigdy siĂŞto nie stanie
Bo jedyne o czym ma¿ê
O co proszĂŞ CiĂŞ o Panie
TO-
ByÂś usÂłyszaÂł me woÂłanie
Bys wysÂłuchaÂł moje modÂły
Bym osiÂągnoÂł szczĂŞÂście duszy
I nie bÂłonkaÂł siĂŞ w mĂŞkach,cierpieniach
I katuszach serca
Oraz juz zmĂŞczonej duszy!
Bym mĂłgÂł byc wreszcie szczĂŞsliwy
U boku piĂŞknej dziewczyny
Bym wreszcie sie cieszyÂł
Z kaÂżdego wschodu SÂłoĂąca
Z kazdego dnia
Z kaÂżdego wieczora pod gwiazdami
Z kaÂżdej nocy ksiĂŞÂżycowej ,
Z kaÂżdej Gwiazdy starej i nowej,
Z kazdej chwili spĂŞdzonej z NiÂą
gdy Jej oczy jak dwie Gwiazdy lÂśniÂą,!
Bym ujÂżaÂł w Jej oczach
PÂłomieĂą wicznej miÂłosci
PÂłomieĂą wiernosci utrzciwoÂści
Szacunku i szczeroÂści
Bo bez tego nie ma prawdziwej MiÂłoÂści!
Nie ma i nie bĂŞdzie
Bo wiernoœÌ,utrzciwoœÌ,szacuneki szczeroœÌ
To szczeÂście!

One muszÂą byĂŚ wszĂŞdzie
Nie tylko w miejscu
W ktĂłrym Ty z NiÂą bĂŞdziesz,
Lecz gdy z TobÂą Jej nie bĂŞdzie
One majÂą i bedÂą Cie prowadziĂŚ
Ale tylko gdy Ty
Nie bĂŞdziesz ich chciaÂł w sobie zabiĂŚ!
Tylko wtedy gdy Ty,
Nie zapomnisz o niej wcale
Gdy nie bĂŞdziesz mĂłwiÂł nigdy
WÂłaÂśnie tego:
WÂłaÂściwie-
Dlaczego ja Cie kochaÂłem?
Dlaczego byÂłaÂś ze mnÂą?
Dlaczego ja jestem z TobÂą?
Przeciesz jesteÂś brzydkÂą osoba!
MoÂże dlatego,Âże siĂŞ przyzwyczaiÂłem do Ciebie
Lecz sam juÂż nie wiem
Czy chcĂŞ dalej z TobÂą byĂŚ
Bo tyle jest piĂŞknych dziewczyn dookoÂła
I jesteÂś Ty!

WiĂŞc nie moÂżesz myÂśleĂŚ tak,
Bo to zniszczy Was i Nas
WiĂŞc odrzuĂŚ to caÂłe zÂło
Gdy jednÂą kochasz
To kochaj JÂą
O jednej myÂśl
O jednej Pisz
Ojedyn¹ mi³oœÌ siê módl
By nie roz³¹czy³ Was
ÂŻadenciĂŞÂżar i trud
By ogniwa miÂłoÂści
ByÂły Twarde jak diamĂŞt
By nie wkroczyÂł miĂŞdzy Was
JuÂż nigdy zamĂŞt!
ByÂście byli szczĂŞÂśliwi
Wierni nie pazerni!
ByÂście siĂŞ Kochali wzajemnie
Tego Wam ÂżyczĂŞ niezmiernie!
To Âśle na Wasze rĂŞce
Jako BĂłg Ojciec
TroszczÂący siĂŞ o Wasze szczĂŞÂście

DziĂŞkujĂŞ Ci ojcze za
Twe dobre SÂłowo
Lecz nie wiem czy Ona jest TÂą
KochajacÂą mnie osobÂą!
Bo có¿ Ona myœli
Wiesz tylko Ty
Wiara i chwaÂła po wieki Ci
Po wieki tak¿e i mi³oœÌ
Lecz wci¹¿ nie wiem
Czy odwzajemniona ?!
Bo To wie Ona i Ty
A ja wci¹¿ czekam
I roniĂŞ serca Âłzy.
Bo to czekanie jest torturÂą niezmiernÂą
OdwiecznÂą i bolesnÂą.
MyÂślÂą nieÂśmiertelnÂą!
KtĂłrÂą,Ty wydaÂłeÂś na mnie Panie!
A teraz siedzĂŞ i czekam w niepewnoÂści ,
Có¿ nowego siê stanie!?
Czy wreszcie pozwolisz mi
ByĂŚ z NiÂą
I byĂŚ szczĂŞÂśliwym
Czy odkupiÂłam juz swoje winy?
A moÂże nie byÂło mi dane ,
PrzeÂżyĂŚ szczĂŞÂśliwie Âżycia
Z kobietÂą za ktĂłrÂą oddaÂł bym siebie
NiewieÂżysz?!
Przeciesz to jest zapisane
Tam w Niebie!
Co z Nia i ze mna siĂŞ stanie
Dla Ciebie!

Wiem jak mnie pragniesz i kochasz
Otul mnie swoim ramieniem i schowaj,
Bym czuÂła ciĂŞ w sobie na zawsze
I nigdy nie baÂła siĂŞ tego pragnienia.

Wiem, Âże nie moÂżesz siĂŞ opanowaĂŚ,
PozwĂłl bym mogÂła pomaÂłu ciĂŞ pokochaĂŚ
By ¿¹dza w tobie kiedyœ nie usta³a
A miÂłowanie na zawsze w nas zostaÂło.

KaÂżda chwila gdy milczysz
W gÂłowie mĂŞtlik buduje
Trudno siĂŞ nad czymÂś skupiĂŚ
Wielki bĂłl w sercu czujĂŞ.

Nie moÂżna od tego uciec
Bo przecieÂż serce kocha
Gdy ciaÂło me zasypia
Serduszko cicho szlocha.

Pewnie o jednym myÂśli
Czemu milczysz kochana ?
Czy musisz coÂś przemyÂśleĂŚ ?
I chcesz mieĂŚ czas do rana ?

Poczekam wiĂŞc na Ciebie
WierzÂąc w sÂłowa pisane
ChcĂŞ Ciebie mieĂŚ na zawsze
Ta przyjaŸù jest nam dana.

piĂŞkne wiersze sebastian masz talent, duÂży talent.

Ile czasu upÂłynĂŞÂło,
jaki potok Âłez wylaÂłeÂś?
Ile dni pochmurnych byÂło,
czego nie masz, chociaÂż chciaÂłeÂś?

Kogo Ty nie zrozumiaÂłeÂś
a kto nie zrozumiaÂł Ciebie?
Szukasz, pytasz, nadal nie wiesz
i oglÂądasz siĂŞ za siebie.

Zaraz mrok ogarnie ziemiĂŞ,
ciemnoœÌ ca³y œwiat okrywa
a Ty stoisz sam - jak palec,
tylko czasu wci¹¿ ubywa...

Pustka wokóó³, pustka w Tobie
beznadzieja mÂąci ciszĂŞ...
GÂłuchy krzyk wyrwany z piersi...
Krzyczysz? Krzycz. Ja juÂż nie sÂłyszĂŞ...

W jednej chwili ciemnoœÌ,
w jednej chwili cisza,
a mĂłwiÂłaÂś „kocham”
przecieÂż jeszcze dzisiaj.

Nadesz³a wiadomoœÌ,
w moim telefonie
sms wyÂświetliÂł
jedno sÂłowo „koniec”.

Jedno miasto
Jeden dom
Dwie osoby
I jeszcze ktoÂś.
Jeden strzaÂł
[Pech chciaÂł, Âże niechybiony]
Jeden krzyk.
Kula trafiÂła tuÂż obok serca.
JuÂż nic nie daÂło siĂŞ zrobiĂŚ.
UmarÂła!
Koniec!
Cisza!
CoÂś siĂŞ koĂączy,
Wszystko mija,
Jak sen gdzieÂś znika.
Wszystko na pokaz odegrane,
Kwestie jakgdyby wyuczone na pamiĂŞĂŚ.
Jeden uÂśmiech,
Jedna Âłza,
ZmruÂżone oczy,
PadajÂący strzaÂł.
Krew, krzyk, bĂłl!
-Tylko tyle pamiĂŞta
Tyle jeszcze chciaÂł zrobiĂŚ,
Tyle rzeczy odkryĂŚ,
Tyle s³ów powiedzieĂŚ…
A teraz …
Teraz to juÂż koniec … :'(

Kochanie, czy wiesz jak bardzo CiĂŞ kocham?
Czy wiesz, co ja teraz robie? NĂŞdznie szlocham.
Czy wiesz, czym jest dla mnie uczucie miÂłoÂści?
Ono przyprawia mnie tylko o mdÂłoÂści.
Jest dla mnie niczym wredna Âżmija
I powoli bezlitoÂśnie od Âśrodka zabija.
Ale to, co czuje do Ciebie miaÂło byĂŚ inne
Prawdziwe, ciepÂłe, gorÂące i niewinne.
Próœb w³asnego serca wys³ucha³em
I siĂŞ w Tobie szczerze zakochaÂłam.
Przepraszam Kochanie za to, co zrobiÂłem
Nie mogĂŞ CiĂŞ straciĂŚ, za dÂługo o Tobie ÂśniÂłem.
ProszĂŞ pereÂłko Kochana wybacz mi teraz
Zrozum, ¿e ka¿dy zwi¹zek na k³ótniach opiera siê nieraz.
Czekam w³aœnie na wiadomoœÌ od Ciebie wytrwale
Tym jednym esem moÂżesz sprawiĂŚ bym poczuÂł siĂŞ wspaniale

Ostatni dzieĂą...
A moÂże to bĂŞdzie ostatni oddech?
MoÂże ostatnie poÂżegnanie?
Bo nie zasÂłuÂżyÂłem sobie...
...na szczĂŞÂście
CzujĂŞ jak wszystko siĂŞ koĂączy
CzujĂŞ, Âże juÂż nie mam siÂły
CzujĂŞ, Âże nie mam dla kogo
walczyĂŚ?
O co?
Ostatnie krople Âłez spÂływajÂą po policzkach
Ostatnie sÂłowa z liter skÂładam
Ostatnie zdania ze s³ów
Ostatni wiersz (?)

A moÂże...
Dacie mi jeszcze jednÂą szansĂŞ
Bym mogÂł poczuĂŚ, Âże jednak mam dla kogo ÂżyĂŚ?!
(MoÂże) to jest moje ostanie pytanie,
moja ostatnia nadzieja...

Kropla po szybie spÂływajÂąc
Na chwilĂŞ zatrzymaÂła siĂŞ
Jak Âżycie pÂłynÂące
Nagle stanĂŞÂło
Na moment
Bo nadeszÂła chwila
ÂŻe nagÂła choroba beztresowe Âżycie Twe zburzyÂła
ZaradziĂŚ ku temu nie moÂżesz
Biedzisz przed drugimi
BÂłagasz o pomoc
Lecz bezradnoœÌ jest tak silna
Jak tu pomĂłc
Jak pomĂłc Ci
A choroba serce Âłamie
ÂŁamie Tobie
I Âłamie mi

smutne gwiazdy ksiĂŞÂżyc blady
ziemiê skry³a ¿a³oœÌ wielka
nagle Âświat ten opustoszaÂł
gdy w nieznane pod¹¿y³aœ

sÂłoĂące nigdy nie zaÂświeci
jak za Âżycia jasno tobie
gwiazdy wziĂŞÂłaÂś nam ze sobÂą
mnie w ciemnoÂści zostawiÂłaÂś

pisaÂłyÂśmy ksiĂŞgĂŞ Âżycia
pokrewieĂąstwem poÂślubione
kartki radoœÌ zapisa³y
a okÂładki zÂłe niedole

 myszko droga ukochana
byÂłaÂś sÂłoĂącem mi w potrzebie
dzisiaj ciĂŞÂżko tak mi smutno

znajdĂŞ ciebie obiecujĂŞ
dojdĂŞ nawet w mroczne Âświaty
niebo piekÂło ruszĂŞ z posad
znajdĂŞ Boga i szatana

To jest wiersz dedykowany tobie Anetko

Zwiewne wspomnienie
Tak delikatne
Jednak smutne
Jak pocaÂłunek
Dawnej
Nie speÂłnionej miÂłoÂści
I wszystkie byÂły
Jak ona uraÂżone
IlĂŞ wspomnieĂą
Jej poÂświĂŞciÂłem
PamiĂŞtajÂąc ten bÂłysk
W jej oku oddany ?

Jestem tu tylko, by wam powiedzieĂŚ, Âże kiedyÂś mnie nie bĂŞdzie
Jestem tu tylko po to, Âżeby wam pokazaĂŚ jaka jestem sÂłaba
Jestem tu tylko po to,by inni mieli przyjemnoœÌ patrzenia na czyjeœ nieszczêœcie
Jestem tu tylko po to, by byĂŚ sama
Jestem tu tylko po to, by udowodniÌ ludziom, ¿e czasami mo¿na nisko upaœÌ
Jestem tutaj byÂście zauwaÂżyli, Âże kiedyÂś zasnĂŞ i siĂŞ nie obudzĂŞ
Jestem tu tylko po to, ÂżebyÂście zdali sobie sprawĂŞ jak bardzo siĂŞ mylicie...

Ich oczy wpatrzone w kamiennÂą twarz,
W tych oczach pustka niezgÂłebiona.
PatrzÂą wzrokiem w minione lata,
moÂże myÂślÂą co byÂło kim byÂła,
kim jestem dziÂś tak zmieniona.
Po policzkach Âłzy pÂłynÂą
w milczeniu myœli bij¹,rozbijaj¹ umys³ów ciszê,
z pytaniem - co dalej?

Jak w sercach smutek i Âżal ukoÂłysza,
a ja choÌ nie mogê ich dotkn¹Ì,pocieszyÌ
moja dusza wci¹¿ ¿yje,
uÂśpiona snem kamiennym,
bêdê wci¹¿ z nimi mym sercem niezmiennym.
Do snu ukoÂłysze,szumem drzew,
kroplÂą deszczu wsrĂłd traw,
bêdê stró¿em ich serc i ¿ycia.

Niech czas ukoi rany,cierpienie to tylko chwila,
moÂże czasem wspomnÂą mnie sÂłowem,
byÂłam,odeszÂłam, kochaÂłam,
oddaÂłam im wszystko to co miaÂłam,
Âżycze im szczĂŞÂścia,miÂłoÂści i sÂłoĂąca,
by przysz³oœÌ ich by³a spokojna ,koj¹ca........

JuÂż nigdy nie usÂłyszĂŞ
Jak grasz

JuÂż nigdy nie podrapiesz
Mnie za uchem

JuÂż nigdy nie obetrzesz
Mojej Âłzy

JuÂż nigdy nie zobaczĂŞ
Jak siĂŞ uÂśmiechasz

JuÂż nigdy nie bĂŞdziesz
BawiÂł siĂŞ moimi wÂłosami

JuÂż nigdy nie spotkam
Ciebie mojego

JuÂż nigdy nie nauczysz
Mnie ÂłapaĂŚ F

Ja tego nadal kochanie
Nie umiem

JuÂż nigdy nie usiÂądziemy
Razem na Âławce

JuÂż nigdy nie wrzucisz
Mnie w zaspĂŞ

PamiĂŞtasz kochanie?
ObiecaÂłeÂś

JuÂż nigdy nawet TwĂłj
Skrawek nie bĂŞdzie mĂłj

JuÂż nigdy CiĂŞ nie pocaÂłujĂŞ
PrzysiĂŞgam sama przed sobÂą

Ale przysiĂŞgnij jedno
Powiesz do mnie „dobranoc”
Nim odejdziesz

Za smutkami za rozterkami
jest lÂąd rozumem zwany
mieszkajÂą tam:
realizm dnia codziennego
odpowiedzialnoœÌ za czyny
brak uczuĂŚ
ÂżyjÂą zgodnie i przykÂładnie
Czasem tylko do brzegu przybija
³ódŸ czerwona
po burty peÂłna
przypÂływajÂą:
serca zawirowania
oczu Âłzawienie
tĂŞsknota bliskoÂści
na dnie przywo¿¹ ³adunek
braku staÂłoÂści.
LÂąd ogarnia zawieja
wszystko nagle siĂŞ zmienia
pochmurnieje niebo
morze siĂŞ wzdyma
nigdzie spokoju
nie ma juÂż.
Sama dziÂś nie wiem
czego chcĂŞ
czy tej burzy
co uczuciem serce drze
czy spokoju
co nudÂą mnie utula
codziennoÂściÂą.

Kocham tego sÂłowa nie rzuca siĂŞ na wiatr
Kocham ciĂŞ to znaczy ty i ja
Te s³owa ³¹cz¹ wiele osób
Wiec niech po³¹cz¹ i nas
BĂłg zeÂśle na nas dar
Dar miÂłoÂści
Te dwa sÂłowa kocham ciĂŞ
ChcĂŞ zabieraĂŚ moimi ustami z
Twoich ust
Wiec chcĂŞ ci powiedzieĂŚ pokochaj mnie
Tak jak ja pokochaÂłem Ciebie



TEN WIERSZ JEST DEDYKOWANY KOCHANEJ MOJEJ ANETCE :-* :-* :-* :-*

przygarbieni latami
obciazeni smutkami
nie dostrzegamy
piekna codziennosci

zatroskani przyszloscia
rzadko odwracamy glowe
aby przypomniec sobie
ze ktos trzymal nas za reke

najtrudniejsza jest cisza
lzy splywajacej po policzku
kiedy zmartwienia przykrywaja
radosny blysk oczu

swiat wtedy jest pustynia
bez szans na zielen nadziei
z traktem kaleczacym stopy
i obojetnymi spojrzeniami przechodniow

wystarczy jednak wymowic
magiczne slowo kocham
aby krazyc z gwiazdami
po orbitach marzen

a codziennosc zamienic
w kwitnace ogrody
rozswietlane blaskiem
naszych promiennych uczuc

JesteÂś tym Âżarem, co zamkniĂŞty paliÂł w sercu,
wyczekujÂąc na odpowiedni czas…zbudziÂł mnie na nowo.
ZmysÂły zjednoczyÂł w jednoœÌ …
mówi¹c sercu, by pod¹¿y³o za Tob¹.

W pÂłomieniach ognia, bez tchu…rozpaliÂłeÂś serce.
Delikatnie dotykajÂąc palcami,
wybiegaÂłeÂś naprzeciw moim pragnieniom.

CaÂłujÂąc twoje usta, wtopiÂłam siĂŞ w szaleĂąstwa ogrodu,
gdzie zapach bzu, gÂładziÂł powierzchniĂŞ wypowiadanych
s³ów.
SycÂąc wilgotnÂą sÂłodycz…

PatrzÂąc w Twoje niebieskie oczy,
PragnĂŞ…by nie spÂłynĂŞÂła z nich Âżadna Âłza.
Bo kiedy Serce tak Kocha,
pojawia siĂŞ tĂŞcza…barwami nadziei malujÂąca sny.

Czekam... aÂż siĂŞ odezwiesz...
ObiecaÂłaÂś...
Nie ma juÂż CiĂŞ dwanaÂście dni
To tak dÂługo
Jakby cala wiecznoœÌ...
A przecieÂż nie bĂŞdzie CiĂŞ ponad rok
Jak to wytrzymam...
Sam nie wiem...
JuÂż teraz nie mogĂŞ normalnie funkcjonowaĂŚ
Wokó³ mnie jakiœ szum, jakiœ gwar
Wszyscy czegoÂś ode mnie chcÂą
Ale ja nie sÂłucham
Moje myÂśli sÂą z TobÂą
Jednak muszĂŞ siĂŞ pozbieraĂŚ
Bo jak wrĂłcisz to nie chcĂŞ
AbyÂś zastaÂła mnie rozsypanym.........

super wiersze nie myslaÂłes nad wydaniem ich

przedÂświt siĂŞ czule czoÂłgaÂł

przez mroczne puszcze i chaszcze

noc przed nim pÂłynĂŞÂła woÂłgÂą

gór¹ kr¹¿y³a jak jastrz¹b

u drĂłg ciemnych z niebem twarzÂą w twarz

chaty tÂłoczyÂły siĂŞ w ciÂżbie

mi³oœÌ bez gwiazd

mi³oœÌ tla³a po izbach

usta spadajÂą na usta mÂłotem

mocno ciemnoœÌ sprzêga

pierwsze uÂściski mÂłode

nieskoĂączonÂą wstĂŞgÂą

ciaÂło siĂŞ ciaÂłem nakrywa

pachn¹cym œwie¿¹ œliw¹

ramiona w gorÂącej przestrzeni

zamykajÂą siĂŞ ciemnym pierÂścieniem

tapczan twardy zgrzany jak rola

orzÂą chyÂże lemiesze kolan

aÂż zamiast pszenic wschodzÂących i Âżyt

zaszemrze srebrem Âświt

zastuka do okien biaÂło

 

podnieœÌ oczy spojrzeÌ z uœmiechem

to kwitn¹cej czereœni ga³¹Ÿ

zgiĂŞÂła siĂŞ pod strzechĂŞ

Ja ciebie kocham! Ach te sÂłowa
Tak dziwnie w moim sercu brzmiÂą.
MiaÂłaÂżby wrĂłciĂŚ wiosna nowa?
I zbudziĂŚ kwiaty co w nim ÂśpiÂą?
MiaÂłbym w miÂłoÂści cud uwierzyĂŚ,
Jak ÂŁazarz z grobu mego wstaĂŚ?
MÂłodzieĂączy, dawny ksztaÂłt odÂświeÂżyĂŚ,
Z rÂąk twoich nowe Âżycie braĂŚ?
Ja ciebie kocham? CzyÂż byĂŚ moÂże?
CzyÂż mnie nie zwodzi zÂłudzeĂą moc?
Ach nie! bo jasnÂą widzĂŞ zorzĂŞ
I pierzchajÂącÂą widzĂŞ noc!
I wszystko we mnie inne, ÂświeÂże,
ZwÂątpienia w sercu stopniaÂł lĂłd,
I znowu pragnĂŞ � kocham � wierzĂŞ �
WierzĂŞ w miÂłoÂści wieczny cud
Ja ciebie kocham! ÂŚwiat siĂŞ zmienia,
Zakwita szczêœciem od tych s³ów,
I tak jak w pierwszych dniach stworzenia
Przybiera ÂślubnÂą szatĂŞ znĂłw!
A dusza skrzydÂła znĂłw dostaje,
JuÂż jej nie Âściga ziemski Âżal �
I w elizejskie leci gaje �
I tonie poÂśrĂłd ÂświatÂła fal!


Dla Anetki :-* :-* :-* :-*

jeszcze nikomu tak nie mĂłwiÂłem

nie szeptaÂłem

nikogo nie caÂłowaÂłem tak jak ciebie

nie pozwalaÂłem bez Âżadnego wstydu

obnaÂżaĂŚ siĂŞ

braĂŚ w posiadanie

 

i chociaÂż jesteÂśmy dla siebie tylko

przypadÂłoÂściami

to kocham ciĂŞ

bo na tym Âświecie

liczÂą siĂŞ tylko przypadÂłoÂści

WÂątlutkie to nasze kochanie

byle zgrzyt

wrogoœÌ staje miêdzy nami

— ja ciebie...

— ach ja ciebie teÂż...

a jak Âłatwo o kÂąsanie

nieprzebranymi sÂłowami

 

MilczeĂŚ?

ale wtedy

tak jakby miĂŞdzy nami

juÂż tylko nic —

ciÂągniemy za dwa koĂące

to nasze trudne milczenie —

Po tylu latach

o czym myÂślisz — nie wiem

Gdy sam na sam z tobÂą siedzĂŞ,

Nie mam czasu o nic pytaĂŚ:

PatrzĂŞ w oczy, ustek ÂśledzĂŞ,

ChciaÂłbym wszystkie myÂśli czytaĂŚ

WprzĂłd, nim w oczĂŞtach zaÂświecÂą;

Chcia³bym wszystkie s³ówka chwytaÌ

WprzĂłd, nim od ustek odlecÂą; —

I nie potrzeba tÂłumaczyĂŚ,

Co chcĂŞ sÂłyszeĂŚ, co zobaczyĂŚ.

Rzecz nietrudna i nienowa,

Moja luba! te dwa sÂłowa:

K o c h a m c i e b i e, k o c h a m c i e b i e.

 

Innego nie chcĂŞ widoku,

Kiedy z tobÂą bĂŞdĂŞ w niebie;

Tylko niech te dwa wyrazy,

Napisane w twoim oku,

Odbite po tysiÂąc razy

WidzĂŞ wszĂŞdzie wkoÂło siebie.

I innej muzyki w niebie

Nie chcĂŞ od wschodu jutrzenki

SÂłyszeĂŚ do zachodu sÂłoĂąca;

K o c h a m c i e b i e, k o c h a m c i e b i e. Anetko bardzo

Mi³oœÌ jest srebrn¹ chust¹, któr¹ ksiê¿yc

ociera czoÂła, skÂąpane w Âśmiertelnym pocie.

AleÂś ty byÂła Âłucznikiem, co z wysokiej wieÂży

nocnej tĂŞsknocie napina ciĂŞciwĂŞ.

 

Mi³oœÌ jest dzbanem wody, pochylonym ku wargom

wĂŞdrowca, pozbytego nadziei i mocy.

AleÂś ty byÂła wiatrem, spiekotÂą i skargÂą,

podrywaj¹c¹ o pó³nocy ze snu.

 

Mi³oœÌ jest haftowanem siod³em i strzemieniem,

do ktĂłrego wygodnie przylega jeÂźdÂźca stopa.

AleÂś ty niosÂła tylko bunt i cierpienie

i byÂłaÂś jak na okopach czarny sztandar.

 

Mi³oœÌ jest hebanow¹ porêcz¹ i miêkk¹ zas³on¹,

ÂłoÂżem, na ktĂłrym o zmierzchu spoczywasz.

AleÂś ty byÂła bÂłyskawicÂą czerwonÂą

i burzÂą, co na Âżniwa gradem opada.

 

Przeto odrzucam srebrnÂą chustĂŞ,

haftowane siodÂło, porĂŞcz hebanowÂą

wylewam napĂłj z bukÂłaka, by w piasek pustyni wsiÂąkÂł,

i przypadam pokornÂą gÂłowÂą

do twoich kolan i rÂąk.

przedÂświt siĂŞ czule czoÂłgaÂł

przez mroczne puszcze i chaszcze

noc przed nim pÂłynĂŞÂła woÂłgÂą

gór¹ kr¹¿y³a jak jastrz¹b

u drĂłg ciemnych z niebem twarzÂą w twarz

chaty tÂłoczyÂły siĂŞ w ciÂżbie

mi³oœÌ bez gwiazd

mi³oœÌ tla³a po izbach

usta spadajÂą na usta mÂłotem

mocno ciemnoœÌ sprzêga

pierwsze uÂściski mÂłode

nieskoĂączonÂą wstĂŞgÂą

ciaÂło siĂŞ ciaÂłem nakrywa

pachn¹cym œwie¿¹ œliw¹

ramiona w gorÂącej przestrzeni

zamykajÂą siĂŞ ciemnym pierÂścieniem

tapczan twardy zgrzany jak rola

orzÂą chyÂże lemiesze kolan

aÂż zamiast pszenic wschodzÂących i Âżyt

zaszemrze srebrem Âświt

zastuka do okien biaÂło

 

podnieœÌ oczy spojrzeÌ z uœmiechem

to kwitn¹cej czereœni ga³¹Ÿ

zgiĂŞÂła siĂŞ pod strzechĂŞ

Chcesz uzbieraĂŚ mnie w garnuszki

pragniesz mnie przenieœÌ cierpliwie

w niezmoÂżonych rÂączkach

w basen z drobnych kafelkĂłw

ktĂłre uÂłoÂżyÂłaÂś sama

 

Abym opÂływaÂł twoje ciaÂło

ogarniaÂł ciĂŞ i zagarniaÂł

abyÂś byÂła caÂła we mnie

co dzieĂą siĂŞ kÂąpaÂła

co dzieĂą

 

Abym byÂł czysty i spokojny

abym Âłagodnie dotykaÂł twej skĂłry

abym cicho pluskaÂł

i kropelkami lÂśniÂł na twych wÂłosach

i kolanach

 

I abyÂś siĂŞ mogÂła

zawsze we mnie przejrzeĂŚ

i zobaczyĂŚ uÂśmiech

 

Abym caÂłowaÂł twe gÂłaszczÂące mnie palce

i zawsze

zawsze

byÂł peÂłen tylko

ciebie

 

WiĂŞc czerpiesz mnie w garnuszki

i nosisz

nosisz cierpliwie

w niezmoÂżonych rÂączkach

 

DopĂłkiÂż jeszcze przeszÂłoÂści chwile,

KtĂłre zapomnieĂŚ siĂŞ silĂŞ,

BĂŞdziecie ÂłudziĂŚ i nĂŞkaĂŚ razem,

W nieszczĂŞÂściu, szczĂŞÂścia obrazem. —

 

Wspomnienia teraz rĂłwne katuszy,

Ach, zostawcie mi czêœÌ duszy,

Niech snu przynajmniej sÂłodkie powienie

Niesie ciche zapomnienie. —

 

Niestety! — kocham — jestem kochany,

DzielÂą los mĂłj opÂłakany,

I chcĂŞ... o pÂłoche, szalone chĂŞci,

ZgasiĂŚ czucie w niepamiĂŞci. —

 

ÂŻycie wstrzymujĂŞ jednym wspomnieniem,

Wspomnienie dla mnie cierpieniem;

Gdy spojrzĂŞ w przeszÂłoœÌ, draÂżniĂŞ mÂą ranĂŞ —

Gdy zapomnĂŞ, ÂżyĂŚ przestanĂŞ. —

 

Ach, czemuÂż losy kiedy raziÂły,

PodziaÂł mych cierpieĂą zrobiÂły!

Mym jĂŞkiem drugi wznieciĂŚ siĂŞ bojĂŞ,

CierpiĂŞ, a Âżycie nie moje. —

Nie bĂŞdziesz juÂż ze mnÂą, jakbym tego chciaÂł,
moÂżemy siĂŞ spotkaĂŚ, spojrzeĂŚ sobie w oczy,
uœmiechn¹Ì siê smutno, trochê porozmawiaÌ
i mogĂŞ mieĂŚ Âżal, Âże tak los siĂŞ potoczyÂł.

Spotkanie, spojrzenie, uÂśmiech, miÂłe sÂłowo...
Nie wiem czy wiesz, Âże to moÂże poruszyĂŚ
serce do bĂłlu i zdrapaĂŚ na nowo
ranĂŞ, ktĂłrÂą kiedyÂś zdoÂłaÂłem wysuszyĂŚ.

DziÂś moÂżesz daĂŚ mi jedynie ten uÂśmiech,
choĂŚ dawniej dawaÂłaÂś mi wiĂŞcej i wiĂŞcej
i znĂłw bym pragnÂą spiĂŚ z ust pocaÂłunek,
ktĂłry nie dla mnie, na moje nieszczĂŞÂście...

Twe usta, twe d³onie do innego nale¿¹.
Od tego bĂłlu jestem w cierniach caÂły,
choÌ ju¿ ta rana nie jest ran¹ œwie¿¹.
Nie bĂŞdziesz juÂż ze mnÂą, jakbym tego chciaÂł...

Twe oczy sÂą puste
Twoje sÂłowa niewyraÂźne
TwĂłj dotyk jest chÂłodny
Powoli tracĂŞ CiĂŞ...


StojĂŞ tu z boku
PrzyglÂądam siĂŞ Tobie
Lecz Ty odwracasz siĂŞ w innÂą stronĂŞ
Powoli tracisz mnie...

Te wszystkie wyrzuty
Twoje Âżale
Moja mi³oœÌ...Rozsypuje siê
W dÂłonie Twe

Lecz Ty wyrzucasz to co mamy
Bo na Ciebie przyszedÂł czas
A przy tym
Tracisz nas.. :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'(

Wiatr juÂż Ciebie nie owieje
i nie ogrzejÂą promienie.
OdszedÂłeÂś drogÂą
do wiecznoÂści.

W pamiĂŞci jak Âżywe
oblicze udrĂŞczone chorobÂą
i dÂłoĂą bezsilna spracowana
w geÂście poÂżegnania.

Do tego domu nie prowadzi
zapach pieczonego ciasta,
sÂą w nim noce, zamkniĂŞte
w zbutwiaÂłych deskach. :( :( :( :( :( :( :( :( :'( :'( :'( :'( :'( :'( :'(

Moje serce krwawi
Nie wie, kiedy ciĂŞ znĂłw zobaczy
Czy w ogĂłle kiedys ciĂŞ zobaczy..

Kochanie zostaĂą
ZostaĂą tu

Kolejna nieprzespana noc
œwit okrywa nagoœÌ snów
Ale Âświat nie rozumie
Ze ja kocham cie!
Nikt nie rozumie mnie!

Kochanie zostaĂą
ZostaĂą tu
Ze mnÂą
Razem bĂŞdziemy szczĂŞÂśliwi
Ja i ty
I nasz Âświat

Kiedy ostatnia Âłza
SpÂłynie po policzku
SprawiĂŞ, Âże
Zapomnimy siĂŞ
Nigdy juÂż
Nie odejdziesz
ProszĂŞ, wiĂŞc
ZostaĂą
ZostaĂą tu
Ze mnÂą bÂądÂź…

tak czujĂŞ
zawsze ca³¹ sob¹
do koĂąca
i jeÂśli chodzi o uczucia
wiem na pewno
nie ma we mnie Âżadnego znaku zapytania
jest tylko jakaÂś siÂła
by trwac przy kimÂś

ostatnie miesiÂące
doprowadziÂły mnie tylko do smutku
do co dzieĂą wypÂłakiwanych oczu
do zmartwienia

wszystko oddaÂłam na tacy
wiĂŞcej naprawdĂŞ nie mam
chocbym chciaÂła dac coÂś jeszcze
to zwyczajnie nie mam z czego
oddalam ci juz wszystko
calosc mnie
mojego zycia
moich pragnien i obaw
wszystko masz ty

masz moje zycie w swoich rekach
cud niecud mojego istnienia
kontrole nad biciem serca
nad miarowym oddechem
masz moje zycie
w swoich rekach
wiec w calej swej laskawosci
zwroc mi je zanim calkiem znikne

 TwĂłj pÂłacz.. przebija ciemnoœÌ, wznosi siĂŞ poprzez chmury, miesza ze ÂświatÂłem gwiazd i trafia do mego serca po promieniu sÂłoĂąca.. SÂłyszĂŞ TwĂłj pÂłacz i co? i nic.. NIC tylko patrzĂŞ na siebie ze wstydem i odwracam siĂŞ w przeraÂżeniu od swego odbicia w wodzie..
Kim jest ta ludzka atrapa spogladajÂąca na Ciebie bladymi oczyma haĂąby? To tylko ja..
Czy pamiĂŞtasz tajemnicĂŞ, ktĂłrÂą wyszeptaÂłam Ci do ucha?
Czy pamiĂŞtasz NASZÂĄ tajemnicĂŞ, Âże zawsze bĂŞdĂŞ? Nie pamiĂŞtasz .. nie chcesz pamiĂŞtaĂŚ, kiedy tak bardzo zawodzĂŞ.. UpÂływajÂące lata zniszczyÂły te wspomnienia?
Chcê Ciê uchwyciÌ za ramiê, przy³o¿yÌ swoje d³onie do Twoich, zagl¹dn¹c w g³¹b Ciebie, by poczuÌ bicie Twego serca, powiedzieÌ:"jesteœ najwiêkszym cudem œwiata, moim najwspanialszym szczêœciem" lecz, czy uwierzysz mi?
Bez Ciebie nie wierzĂŞ, Âże mogĂŞ dokonywaĂŚ niemoÂżliwego.
Bez Ciebie u boku palĂŞ mapĂŞ wskazujÂącÂą kierunek do szczĂŞÂścia, dmucham w Âświece ustawione wzdÂłuÂż przeznaczonej mi drogi..
IdĂŞ potykajÂąc sie, przeraÂżona i zagubiona w mrokach Âżalu i spadam w piekÂło, ktĂłre sama stworzyÂłam.
ChcĂŞ byĂŚ Âślepa! Nie widzieĂŚ, Âże sÂłoĂące wschodzi i zachodzi. Nie widzieĂŚ piĂŞkna zaklĂŞtego w liÂściu, w pÂłatku Âśniegu.. nie widzieĂŚ nic bez Ciebie..
ChcĂŞ byĂŚ gÂłucha! Nie sÂłyszeĂŚ szumu wiatru w drzewach, fal przepÂływu rozbijajÂących siĂŞ o skaÂły.. nie sÂłyszeĂŚ bez Ciebie..
ChcĂŞ byĂŚ sparaliÂżowana! Nie poruszaĂŚ siĂŞ by nie opieraĂŚ siĂŞ wichurze i nieprzychylnemu Âświatu.. nie poruszaĂŚ siĂŞ bez Ciebie..
ChcĂŞ byĂŚ niema! Nie mĂłwiĂŚ by nie zraniĂŚ CiĂŞ wiĂŞcej i nie powiedzieĂŚ, kiedy nie potrzebujesz tego, Âże CiĂŞ kocham.. nie mĂłwiĂŚ bez Ciebie..
Chcê zatrzymaÌ serce! Nie czuÌ bicia, nie ws³uchiwaÌ siê w jego rytm godzina po godzienie, dniem i noc¹, trzydzieœci szeœÌ milionów uderzeù rocznie, bo nie chce biÌ bez Ciebie..
Teraz ukrywam siĂŞ, po mej krainie hula zimny wicher, pada deszcz na mokrÂą od Âłez twarz, jak bardzo ÂżyĂŚ juÂż nie potrafiĂŞ..
JesteÂś dla mnie NajwaÂżniejsza..
Jest w moim sercu takie miejsce, ktĂłre naleÂży tylko do Ciebie..
Nikt inny nie mo¿e go zaj¹Ì, bo nikt nie mo¿e mi Ciebie zast¹piÌ..
WlokĂŞ siĂŞ po omacku oÂślepiona
Uderzam o wÂłasne Âściany
RaniĂŞ siĂŞ.. Boli mnie.. lecz moj bĂłl nie znaczy nic..
PragnĂŞ tylko ostani choĂŚ raz
PrzyjdÂź, przytul mocno
A potem jeÂśli chcesz odejdÂź.. odejdÂź a ja zrozumiem, Âże to moja wina
OdejdŸ jeœli chcesz a ja zad³awie swój krzyk: "wróÌ! zale¿y mi na Tobie !" w cichym wiecznym ³kaniu: "wróÌ! kocham CIE!"

Utopione uczucia w Âłzach
Rzeki Âłez, caÂłe zbiorniki
Wicher namiĂŞtnoÂści przeksztaÂłcony
W Âśmiertelny ÂżywioÂł
ÂŁamiÂący drzewa wspĂłlnie
Przebytych chwil
PiĂŞkne chwile
Trupim jadem
SkaÂżone…

SzczeroœÌ
W¹tpliwa szczeroœÌ
Z si³¹ tsunami w
NieszczeroœÌ przechodzi
Mro¿¹c szpik koœci
RozbijajÂąc zbiorniki Âłez
KtĂłre rzekami z oczu lecÂą
PrzeszÂłoÂści drzewa ÂłamiÂąc siĂŞ
Drzazgi w serce wbijajÂą
ÂŚmiertelne prawie rany zadajÂąc
Tak by nie zabiĂŚ
Tylko bĂłl i cierpienie
ZadaĂŚ…

ÂŚmiertelna cisza
BĂŞbenki krwawo
PrzekÂłuwa…

Mi³oœÌ czysta jak
Te Âłzy byÂła
ByÂła…?
MoÂże nie byÂła wcale
MoÂże tylko faÂłsz
I zakÂłamanie…
Od poczÂątku zabawa
OkÂłamywanie…
Lecz gdy wygodna
JuÂż nie byÂła
Urok prysÂł…
Prawda wyszÂła
Mi³oœÌ siê skoùczy³a
Mnie zabiÂła!

Lecz dalej Âżyje
Jako AnioÂł SamotnoÂści
SamotnoœÌ jest mn¹
A ja samotnoÂściÂą
Poszarpany, poÂłamany
Poraniony
KrwawiÂący caÂły…
Dalej Ciebie spragniony!!
Jestem nieÂśmiertelnie
W Tobie
Zakochany…

SEBASTIANIE wiem  ze kochasz  ANETE ale ona juz wybraÂła,a ty  musisz zaczac zyc nie  plkac   rozajrzyj  sie  moze  gdzies czeka  naciebie ta jedyna pozdarawiam pa

Moje serce obawia sie cierpieĂą. Powiedz mu, Âże strach przed cierpieniem jest straszniejszy niÂż cierpienie i Âże Âżadne serce nie cierpiaÂło nigdy, gdy siĂŞgaÂło po swoje marzenia, bo kaÂżda chwila poszukiwaĂą jest chwila spotkania z Bogiem i z wiecznoÂściÂą

KochaĂŚ jednÂą tylko osobĂŞ!
UwaÂżaĂŚ za nieszczĂŞÂście przebywanie z dala od niej!
ByĂŚ gotowym wszystko przecierpieĂŚ, byleby tylko byĂŚ blisko ukochanej.
StaraĂŚ siĂŞ jej podobaĂŚ!
JeÂżeli nie moÂżna byĂŚ przy niej w rzeczywistoÂści, to byĂŚ przy niej przynajmniej myÂślÂą.
KochaÌ wszystko, co j¹ otacza: przyjació³, dom, ubrania i obrazy.
Pragn¹Ì, by j¹ chwalono, i nie znosiÌ najmniejszej przygany.
WierzyÌ jej we wszystkim i pragn¹Ì, aby wszyscy wierzyli.
Pragn¹Ì dla niej znosiÌ niewygody i uwa¿aÌ takie cierpienia za s³odkie.
CzĂŞsto pÂłakaĂŚ: z dala od niej - z tĂŞsknoty, przy niej - z radoÂści.
Zawsze têskniÌ i zawsze po¿¹daÌ.
SÂłuÂżyĂŚ bezinteresownie, nie myÂślÂąc nawet o Âżadnej nagrodzie.

ChcĂŞ Ci robic Âśniadanie
MĂłwic Ci''KOCHANIE''
Spac obok na ³ó¿ku
Drapac CiĂŞ po brzuszku:)

Jak trudno bez Ciebie ÂżyĂŚ
wci¹¿ w smutku na Ciebie czekaÌ
a nocÂą o Tobie ciÂągle ÂśniĂŚ
a w dzieĂą od wszystkich uciekaĂŚ.

Smutne jest Âżycie w nieszczĂŞÂściu kiedy siĂŞ pÂłacze i szlocha lecz trudniej ÂżyĂŚ bez
kogoÂś kogo siĂŞ naprawdĂŞ kocha!

Na œmierÌ nigdy nie jest za póŸno

Umiera siĂŞ na wiele sposobĂłw z miÂłoÂści, ze strachu, z rozpaczy, ze zmĂŞczenia, z nudĂłw, z tĂŞsknoty. Umiera siĂŞ nie dlatego, by przestaĂŚ ÂżyĂŚ, lecz po to by ÂżyĂŚ inaczej...

"Kocham CiĂŞ i zawsze bĂŞdĂŞ"
tak kiedyÂś pisaÂłaÂś,
teraz jestes z kimÂś innym,
ale czy zapomniaÂłaÂś?
prĂłbowaÂłem odrzuciĂŚ to w niepamiĂŞĂŚ,
lecz teraz dla innych
serce mam jak kamieĂą.
Wci¹¿ tylko Ty jesteœ w moim sercu,
na zawsze, na nigdy te kilka prostych wersĂłw

Ostatni uÂśmiech, ostatnie sÂłowo, ogromny bĂłl, cichy krzyk
chciaÂłabym ci tylko powiedzieĂŚ, Âże tak jak ja nie bĂŞdzie ciĂŞ kochaÂł nikt!

KaÂżdego wieczoru myÂślĂŞ o Tobie,
Jak bardzo rozkochaÂłaÂś mnie w Sobie...
Na poczÂątku byÂłaÂś mila,
Lecz teraz juÂż nasze spacerki sie skoĂączyÂły...
Wszystko przepadÂło,
A wraz z tym moje serce sie rozpadÂło...

Ty zamĂŞciÂłaÂś w mej gÂłowie,
zawsze myÂśle o Tobie,
gdy czuje cos w brzuszku podrapie siĂŞ po uszku,
spojze na twe zdjecie ktore na mojej scianie niedÂługo widnieĂŚ bĂŞdzie,
pomyÂśle o tym Âże mi maÂło,
pĂłjde do Ciebie i zapukam ÂśmiaÂło,
wejde do Ciebie na herbatke i opowiem ci zagadkĂŞ,
zobacze ten blask w oczach i powiem Âże to jest to,
na co czekaÂłem lat sto! ;*

Mi³oœÌ to bicie serca, czu³y dotyk, zaufanie, to szczêœcie na widok drugiej osoby. To tak¿e rozczarowania, problemy, ¿ale. Ale przede wszystkim to uczucie które potrafi stworzyÌ w³asne uosobienie piekna.To te¿ pomoc ukochanej osobie. To chêÌ bycia potrzebnym.To nauka wszystkiego od nowa.. w innym œwietle

Mi³oœÌ - tak krótkie s³owo czasem daje chwile szczêœcia i radoœci, czasem zaœ ³zy rozpaczy.

bastek wiersze sÂą super, a nie myslalas zeby je wydac! moze powinnes nad tym pomyslec

buzolka  popieram

Mówisz ze odchodzisz ju¿ nie mo¿esz kochaÌ mnie wszystkie nasze chwile w ból przeradzaj¹ sie mowisz ze pamiêtasz zanim ja zrani³em ciê s³owa które kiedyœ w g³êbi serca szaptalas je. s³owa który mowie nie wystarcza aby ja mog³bym by powiedziec tobie jak jest mi ciebie brak daj mi tylko chwile aby mogl naprawic b³ad daj mi cieù nadzieji abym mogl uslyszec to...........

SÂłowa oblekam w koÂłdrĂŞ puchowÂą
by nie zatraciĂŚ sensu ich brzmienia
Âściskane w gardle nie sÂą juÂż mowÂą
milczĂŞ - nie powiem nic od niechcenia

Nie pojmiesz, czemu z takÂą tĂŞsknotÂą
wyglÂądam z maÂłego pudÂła wieÂści
minuty sennie, jak w¹¿ siê plot¹
chwaÂła, pojemne serce - pomieÂści

Nic to, Âże tĂŞskniĂŞ do twego gÂłosu
jak krople deszczu do okna szyby
waÂżne, Âże mÂądrym zrzÂądzeniem losu
zadzwonisz - powiesz
moÂże
a gdyby

NakarmiÂłeÂś mnie swÂą miÂłoÂściÂą
jak gÂłodne dziecko matka.
ZaÂłoÂżyÂłeÂś mi na gÂłowĂŞ wianuszek fioÂłkĂłw szczĂŞÂścia,
a ja zaczarowana trwam w nadmiarze czuÂłoÂści.
Roztkliwiona zbieram pÂłatki
cudnych chwil,
gdzie TY i JA
i juÂż nikt wiĂŞcej
karmimy siĂŞ sobÂą.

Jak mi tĂŞskno kochanie do rozmĂłw miĂŞdzy nami,
TĂŞskno za dÂłoĂąmi, pocaÂłunkami i za tym jak byliÂśmy sami.
Jaka rozpacz mnÂą targa i karze wrĂłciĂŚ do Ciebie.
Szkoda, Âże juÂż nie mogĂŞ i obwiniam tylko siebie.
Têskno mi o Panie do s³ów jego potoku,
O Matko, wybij mnie z tego amoku.

I.Utracona
Utracona bestia dla pieknej bez znaczenia
Szczescie me pryslo bez twego zastanowienia
Niezaspokojony ocean zabral mi ciebie
I zyje teskniac,i tesknic bede nawet w niebie
Czym zasluzylem na ta nieszczesna milosc
Zastanawiam sie tlumiac w sobie zlosc
Lecz do kogo?Do swiata?Do siebie?...
Widocznie gdzies indziej jest dla ciebie lepiej
Ostatnie liscie z drzew wiatr zrywa
Deszcz rozbija krople za oknem mym
Przez ktore nie wygladam czekajac na ciebie
Ty kogos innego wypatrujesz w oknie swym
Morze niespokojne,morze wzburzone
Wspolne chwile w nim zagubione
Morze wzburzone,obrazy zamglone
Jak nasze dusze juz opuszczone

II.Twoje prawdziwe oblicze
Dlaczego tak zimna nagle sie stalas?
Czy o wszystkim juz zapomnialas?
Dlaczego tak zagralas,tak okrutnie zagralas?
Strony tej milosci bezwstydnie rozszarpalas!
Czy szczerze cos do mnie kiedys powiedzialas?
Czy ze szczerej milosci choc raz pocalowalas?
Dlaczego zlamalas,me serce zlamalas?
Zlote wiezi szczescia na zawsze rozerwalas!
Czy me wolanie o pomoc choc raz uslyszalas?
Czy wielu innych w tym czasie poznalas?
Ta falszywa miloscia ich takze kochalas?
Skreslona juz zostalas,na zawsze zostalas!

III.Z mego serca,dla ciebie
Prosze,odejdz juz tam gdzie chcesz
Zawroc,pozwalam na zawsze zostawic mnie
Tam ktos na ciebie czeka
Tam ktos dla ciebie zyje
Znajdz swoje szczescie,gdyz ja nim nie bylem
Kiedys,gdy ty juz zapomnisz
Ja pamietal bede
Wspominal ciebie,choc cie nie zdobede
Utraconej milosci nikt mi nie przywroci
Okretu z toba nikt juz nie zawroci

IV.Nuty straconej milosci
Teraz odejde tam,gdzie nikt na mnie nie czeka
Gdzie czas nie goni i nie ucieka
To koniec juz mej samotnosci
Pozostawiam te nuty straconej milosci

PotrzebujĂŞ ciebie
jak tlenu
jak sÂłoĂąca
by mĂłc zakwitaĂŚ

RosÂą opadasz
na me pÂłatki....
CudownÂą
kroplÂą Âżycia....

W purpurze niepewnoÂści
szukamy dla siebie miejsca...
znaczÂąc tajemne znaki
na sercu.....

czytam je na dobranoc
czytam gdy wstaje dzieĂą
czy to jest to o czym marzĂŞ?
czy ÂśniĂŞ znowu piĂŞkny sen......

NaprawiÌ b³êdy i nie ¿a³owaÌ,
Âże dawno nastÂąpiÂło rozstanie.
To ja tak chciaÂłam, bo nie wierzyÂłam,
¿e nasza mi³oœÌ przetrwa z³e próby.
JuÂż twoje oczy staÂły siĂŞ obce,
a usta dla mnie nie osiÂągalne.
A teraz sama, bez ciebie siedzĂŞ,
moje kÂłopoty sÂą moje caÂłe.
Ty nie pomoÂżesz, ja bym nie chciaÂła,
nawet "ty" jako przyjaciel.
BojĂŞ siĂŞ ciebie, a raczej tego,
Âże mogĂŞ na nowo pokochaĂŚ ciĂŞ
i bez niczego powiedzieĂŚ prawdĂŞ:
tĂŞskniÂłam bardzo, bo kocham ciĂŞ.

Bo Ty
baÂłagan mych myÂśli rozniecasz.

Bo Ty
ciÂągle siĂŞ do mnie uÂśmiechasz.

To Ciebie
mam przed oczami czas caÂły.

To Ciebie
ChciaÂłabym mieĂŚ dla siebie...

wiesz...gdy patrzĂŞ na ciebie
umieram tysiÂąc razy
gdy sÂłucham twojego gÂłosu
wiesz...
umieram tysiÂąc razy
i tysiÂąc razy umieram
gdy nie patrzysz na mnie .

i wiesz , nie chcĂŞ
wiedzieĂŚ , Âże nie mogĂŞ ciĂŞ mieĂŚ

i siĂŞ nie poddajĂŞ ,
mimo , Âże umarÂłam
tysiÂąc razy .

nie atakujĂŞ , przecieÂż
jesteÂś taki silny .
i nie odchodzĂŞ , przecieÂż
jeszcze mogĂŞ umieraĂŚ
tysiÂąc razy
z TobÂą .

zamkniĂŞte okna
i zamkniĂŞte drzwi
pootwieram dla wiosny
a dla Ciebie otworzĂŞ
na oÂścieÂż swoje serce

byÂś wraz z wiosnÂą
wszedÂł do mieszkania
- do serca i sprawiÂł
by zakwitÂły w moim Âżyciu
najpiĂŞkniejsze kwiaty

nie muszÂą to byĂŚ ró¿e – o nie
choĂŚ to krĂłlowa kwiatĂłw -
bardzo lubi kolcami raniĂŚ
wolĂŞ skromnÂą frezjĂŞ
o piĂŞknym zapachu

Twoja twarz jak Âśnieg, czysta taka piĂŞkna,
sylwetka Âładniejsza, jest bardzo ponĂŞtna,
lecz uroda to jedno, jaka twoja osobowoœÌ?
teÂż piĂŞkna napewno, tak jak ty, daje sÂłowo,
pewnie kaÂżdy to pisze, Âże chce sie z tobÂą spotkaĂŚ,
wcale sie nie dziwie, bo jesteÂś bardzo sÂłodka,
najsÂłodsza rzecz na Âświecie, siĂŞ z tobÂą nie rĂłwna,
nawet jeÂśli jesteÂś, do zrozumienia trudna,
wybacz mi te sÂłowa, i za to Âże cie nudze,
lecz proszĂŞ o jedno jeÂśli ciĂŞ obudze,
nie z³oœÌ siê na mnie, bo tego nie chcê,
troche siĂŞ rozpisaÂłem, lecz rozmyÂły sÂłowa derszcze

Trwaj ze mnÂą...

Ty jesteÂś dla mnie dziÂś NajwaÂżniejsza,
W realnym Âświecie odnaleziona,
Tu w wirtualnym tak uwieczniona...
Trwaj ze mnÂą MiÂła, bÂądÂź Najwierniejsza.

Czarna pÂłachta z nienawiÂści upleciona,
od wiekĂłw nad gÂłowami dwĂłch rodzin zawieszona,
to przeszkoda ¿adna dla tych co siê kochaj¹ i dozgonn¹ mi³oœÌ sobie wyznaj¹...
Na balu wÂśrĂłd masek zÂłotych,
piĂŞkne dziewice taĂączyÂły,
jego lica tĂŞ najurodziwszÂą zobaczyÂły.
Zachwycony jej anielskim urokiem,
pragn¹³ spotkaÌ siê z niewiast¹ przed zmrokiem,
wyznaniem szczerym jej serce otuliĂŚ
i ustom piêknem rozkoszy daÌ siê ponieœÌ.
Marzenie w jawĂŞ siĂŞ obrĂłciÂło
i dwoje kochankĂłw ze sobÂą zespoliÂło.
Na tego uczucia przypieczĂŞtowanie,
potajemnie siĂŞ pobrali i sobie siebie ofiarowali.
Ich losy miaÂły siĂŞ koÂłem szczĂŞÂścia potoczyĂŚ,
lecz w tych planach musieli jakiœ "szczegó³" przeoczyÌ,
bowiem teraz zamiast spokojnie Âżycie w bogactwie i rozkwicie na ziemi uÂłoÂżyĂŚ,
to dwie ich dusze b³¹kaj¹ siê po bezkresnym niebie,
nawo³uj¹c i nie mog¹c odnaleŸÌ siebie...

Gdy ujÂżaÂłam anioÂła, peÂłna byÂłam lĂŞku.
Lecz gdy spojÂżaÂłam w jego oczy...
zakochaÂłam siĂŞ w nich.
Ten piĂŞkny ich odcieĂą, peÂłny ciepÂła..
ten wyraz z nich pÂłynÂący..
nigdy nie zapomnĂŞ, jak spojÂżaÂłeÂś w mojÂą stronĂŞ
wtedy ujrza³am tê magiczn¹ g³êbiê.
Co sprawiÂła, Âże nie mogÂłam oderwaĂŚ od nich oczu.
PokochaÂłam oczy, anioÂła... i Ciebie.

WalczĂŞ z tym i miotam siĂŞ.
Nie potrafiĂŞ wyznaĂŚ Ci,
w sÂłowach prostych wÂłasnych uczuĂŚ.
Nie chcĂŞ ÂżebyÂś miaÂł mi za zÂłe,
Âże kocham CiĂŞ.
ProÂściej przelaĂŚ jest na papier.
ZatrzymaĂŚ czas.
Mi³oœÌ staje siê wiecznoœci¹.
A Ty czekasz i czekasz cierpliwie!
Na cud, Âże przyjdzie wkrĂłtce.
Wyfrunie z mego serca jak motyl
na wiosnĂŞ – spÂłynie nektaru miodem.
Z ust mych prosto do Âśrodka serca Twego.
Kocham CiĂŞ - wyksztusiĂŚ z siebie,
nie mogĂŞ im bardziej JesteÂś dla mnie bliÂższy.

Czekam na ciebie w nieskoùczonoœÌ
A ty jak zwykle nie przychodzisz
Omijasz mĂłj dom niby przypadkiem
I zawsze znajdziesz na to wytÂłumaczenie
A ja wierzĂŞ w kaÂżde twoje sÂłowo
Jakby te byÂło ÂświĂŞte
I jak gÂłupia idiotka
Wybaczam ci po raz kolejny
A tu kolacja na stole dawno juÂż wystygÂła
PÂłomienie ozdobnych Âświec z nudĂłw
TopiÂą swĂłj Âżal w czerwonym winie
Drewno w kominku tylko siĂŞ tli
I zanosi duszÂącym czarno-burym dymem
A ja zaglÂądajÂąc w smutne oczy talerzy
WidzĂŞ swoje kolejne Âłzy
Które wsi¹kaj¹ w ciemnoœÌ

StajÂąc w oknie
Z niecierpliwoÂści zaciskam palce
Wyginam nadgarstki
I zagryzajÂąc wargi do krwi
ÂŚcieram z nich szminkĂŞ
Naiwnej tĂŞsknoty
Wtem ciszĂŞ przerywa jakiÂś szmer
Na korytarzu sÂłychaĂŚ kroki!
MoÂże to jednak ty
KryjÂąc siĂŞ pod osÂłonÂą nocy
PrzyszedÂłeÂś . . .

Nie to tylko sÂąsiad z psem
Wyszed³ na spóŸniony spacer
A gÂłupie serce ze szczĂŞÂścia
ChciaÂło ÂśpiewaĂŚ .

pocaÂłunek niewinny
spojrzenie swobodne
wyraz oczu szczĂŞÂśliwy
a dÂłonie swawolne

duÂżo gestĂłw
muÂśniĂŞĂŚ opuszkami palcĂłw
a serce trzepoce
jak ptaszek spÂłoszony w klatce

tekst niby nic nieznaczÂący
ja jednak sÂłucham uwaÂżnie
a serce szaleje dalej
w za ciasnej tkwiÂąc piersi klatce

a krew kr¹¿y jak w transie
ciaÂło rozumu nie sÂłucha
zmuszam siĂŞ by i rozumieĂŚ
lecz mi³oœÌ wszystko zag³usza


mogê staÌ jednak wiecznoœÌ
mogĂŞ nie mĂłwiĂŚ nic
ty tylko stĂłj przy mnie blisko
i pozwĂłl mi z tobÂą byĂŚ

Rozkruszone serce
Nagle daÂło znak
I odczuÂłam w duszy swej
Jak ja bardzo kocham CiĂŞ.
…………………
Zapomniane myÂśli
Wreszcie roztaĂączone
TaĂączÂą w takty jak szalone
Moje szczĂŞÂście juÂż speÂłnione
………………………
ZamieszkaÂło we mnie
TysiÂąc radoÂści
ByĂŚ tylko z TobÂą
To peÂłnia miÂłoÂści

MiaÂłem twe spojrzenie, przez chwile dwie,
i to mi wystarczyÂło, bym ucieszyÂł siĂŞ,
przecieÂż nie widziaÂłem cie tak dÂługo aÂż,
dziÂś znĂłw ujrzaÂłem, twojÂą piĂŞknÂą twarz,
tak bardzo pragnoÂłbym zobaczyĂŚ znĂłw cie,
ale niewiem czy ty teÂż tego chcesz,
kiedyÂś ty i ja byliÂśmy razem,
a dziÂś osobno, ja sobie jakoÂś radze,
te przyciĂŞte wÂłosy, i ich inny walor,
zmieniÂłaÂś sie, wyglÂąasz jak anioÂł,
gdybym mia³ takiego stró¿a, by³bym w niebie,
a tak tylko czekam, na kolejne spotkanie ciebie.

Kocham Ciebie w mym milczeniu
kocham Ciebie ponad Âżycie,
w mej radoÂści i cierpieniu
szepczÂąc Twoje imiĂŞ skrycie

Kocham Ciebie mym kochaniem
boÂś najdroÂższÂą mÂą IstotÂą,
kocham Ciebie mym oddaniem
mÂą miÂłoÂściÂą, jej prostotÂą.

Kiedy patrzĂŞ tak na Ciebie
W Twoje oczy tak iskrzÂące
Mg³¹ zachodzi me spojrzenie
ÂŁzy zjawiajÂą siĂŞ kojÂące
Usta Twe - jak przez butelkĂŞ
I choĂŚ bliskie - rozmazane
Kropelka goni kropelkĂŞ
ÂŁezka ÂłezkĂŞ - zakochane

I ja patrzĂŞ tak na Ciebie
W Twoje oczy przeraÂżone
I uÂśmiecham siĂŞ do siebie
KrzywiÂąc usta zasolone
To nie smutek mĂłj kochany
To nie smutek, to nadzieja
¯e ta mi³oœÌ miêdzy nami
BĂŞdzie dzieĂą za dniem dojrzewaĂŚ

A Ty leÂżysz patrzÂąc na mnie
ÂŚledzÂąc kaÂżdy ruch powieki
WiedzÂąc Âże to co jest waÂżne
BĂŞdzie z nami juÂż na wieki
ScaÂłuj szczĂŞÂście z mojej twarzy
TÂą radoÂściÂą siĂŞ otulmy
Co siĂŞ zdarzy - niech siĂŞ zdarzy
Uciec szczĂŞÂściu nie pozwĂłlmy

PrzeszÂły dÂżdÂże wiosny, zbiegÂło skwarne lato
I przykre miastu jesienne potopy,
JuÂż bruk ziĂŞbiÂącÂą obleczony szatÂą,
Od stalnej FryzĂłw nie krzesany stopy.

WiĂŞzieni sÂłotÂą w domowej katuszy,
DziÂś na swobodne gdy wyjrzem powietrze,
LondyĂąski pojazd tarkotem nie gÂłuszy
Ani nas krĂŞgi zbrojnymi rozetrze.

Witaj! narodom miejskim pora bÂłoga,
JuÂż i NiemeĂącĂłw, i sÂąsiednich LechĂłw
Tu szuka ciÂżba, tysiÂącami mnoga,
ZbiegÂłych Dryjadom i Faunom uÂśmiechĂłw.

Tu wszystko czerstwi, weseli, zachwyca,
Czy ciÂągnĂŞ tchnienie, co siĂŞ zimnem czyÂści,
Czy na niebieskie zmysÂł podniosĂŞ lica,
Czyli siĂŞ ÂśnieÂżnej przypatrujĂŞ kiÂści;

Jedna z nich pÂływa w niepewnym Âżywiole,
Druga ciĂŞÂżarem sporsza juÂż osiadÂła;
TÂą wiatr poleciaÂł stwardniaÂłe kryĂŚ role
Albo pobieliĂŚ Wiliji ÂźwierciadÂła.

Lecz kogo sioÂło dzisiejsze uwiĂŞzi.
Zmuszony widzieĂŚ Âłyse gĂłr wiszary,
Grunt dziki, kniejê nagimi ga³êzi
Niesiln¹ zimne podŸwign¹Ì ciê¿ary -

Taki, gdy smutna ciÂągnie siĂŞ minuta,
Wreszcie zmieniony kraj porzuca z Âżalem
I dajÂąc chĂŞtnie CererĂŞ za Pluta,
PĂŞdzi wĂłz ku nam ciĂŞÂżarny metalem.

Tu go przyjmujÂą goÂścinne podwoje,
RzeÂźbÂą i farbÂą odziany przybytek,
Tutaj rolnicze przepomina znoje
W pieszczonym gronie czarownych Charytek.

Na wsi, zaledwie czarna noc rozrzednie,
KaÂże wraz Ceres wczesny witaĂŚ ranek,
Tu, chociaÂż sÂłoĂące zajmie nieba Âśrednie,
ÂŚpiĂŞ atÂłasowym pod cieniem firanek.

Lekkie nareszcie oblĂłkÂłszy nankiny,
Modnej mÂłodzieÂży przywoÂływam koÂło;
Strojem poranne zbywamy godziny
Albo rozmow¹ bawim siê weso³¹.

Ten, w ÂśniÂący krysztaÂł wÂłoÂżywszy oblicze,
Wschodnim balsamem zÂłoty kĂŞdzior pieÂści,
Drugi stambulskie oddycha gorycze
Lub pije z chiùskich zió³ ci¹gnione treœci.

A kiedy chwila dwunasta nadbieÂży,
Wraz do Âśliskiego wstĂŞpujĂŞ powozu,
Sobol lub rosmak moje barki jeÂży
I suto zdobiÂąc nie dopuszcza mrozu.

Na sali, orszak przywitam wybrany,
Wszyscy siadajÂą za biesiadnym stoÂłem,
W kolej szlÂą peÂłne smakĂłw porcelany
I sztucznym morzÂą apetyt ÂżywioÂłem.

Pijemy wĂŞgrzyn, mocny setnym latem,
WrÂą po krysztaÂłach koniaki i pÂącze,
PÂłci piĂŞkna gasi pragnienie muszkatem,
Co daj¹c rzeŸwoœÌ, myœli nie zapl¹cze.

A gdy siĂŞ trunkiem zaiskrzÂą Âźrenice,
Dowcipne, czuÂłe wszystkim pÂłynÂą sÂłowa,
Niejeden uwdziĂŞk zarumieni lice,
Niejedna wzrokiem zapala siĂŞ gÂłowa.

Nareszcie sÂłoĂące zniÂżone zagasÂło,
Rozsiewa mroki dobroczynna zima,
Boginie dajÂą do rozjazdu hasÂło,
ZagrzmiaÂły schody i juÂż goÂści niĂŠ ma.

KtĂłrzy sÂą z szczĂŞÂściem poufali Âślepem,
Pod twĂłj znak idÂą, krĂłlu Faraonie.
Lub zrĂŞczni lekkim wykrĂŞcaĂŚ oszczepem,
PĂŞdzÂą po suknach wytoczone sÂłonie.

A gdy noc ciemne rozepnie zasÂłony
I szklannym ÂświatÂłem bÂłysnÂą kamienice,
MÂłodzieÂż, dzieĂą koĂączÂąc wesoÂło spĂŞdzony,
TysiÂącznÂą saniÂą szlifuje ulice.

JeÂżeli kiedyÂś
zwÂątpisz w piĂŞkno
Âżycia, posÂłuchaj
swojego serca bicia.
Ono ci wskarze drogĂŞ
do miÂłoÂści, byÂś
nigdy nie cierpiaÂł,
by twĂłj uÂśmiech goÂściÂł.

JeÂśli odnajdziesz drogĂŞ
do nieba idÂź tam z mapÂą serca.
Bo z g³osem serca nigdy nie zb³¹dzisz,
ono wie najlepiej do czego d¹¿ysz.

Nie chcê jeœÌ, ani piÌ, ani spaÌ!
WolĂŞ oczy wypatrzeĂŚ na gwiazdach.
Wilgotnymi ustami jabÂłka rwaĂŚ -
najczerwieĂąsze tobie podawaĂŚ.

Nie chcê spaÌ, ani jeœÌ, ani piÌ!
Pragn¹Ì ciebie ka¿d¹ cz¹stk¹ siebie wolê.
SzaleĂączÂą miÂłoÂściÂą ÂżyĂŚ -
dzieliĂŚ z tobÂą chwile szczĂŞÂścia i niedolĂŞ.

Nie chcê piÌ, ani spaÌ, ani jeœÌ!
WolĂŞ wÂłosy rozpuÂściĂŚ na wietrze.
BosÂą stopÂą przez Âżycie biec
i przytulaĂŚ do ciebie bezpiecznie.

ChcĂŞ wiĂŞc duszĂŞ obnaÂżyĂŚ przed tobÂą
i nie wstydziĂŚ siĂŞ swojej nagoÂści.
W twoich silnych ramionach ton¹Ì pragnê
umierajÂąc codziennie ... z miÂłoÂści.

ChciaÂłbym byĂŚ wiatrem delikatnie chÂłodzÂącym TwojÂą twarz,
Dotykiem muskajÂącym Twe wÂłosy, ktĂłry tak dobrze Znasz,
MuzykÂą miĂŞkko pÂłynÂącego gÂłosu tak czuÂłego i spokojnego,
Odzieniem wtulonym w ciepÂło, aksamit ciaÂła kochanego,

Promieniami wschodzÂącego sÂłoĂąca miÂłoÂściÂą rozpalanych,
Schowanym w gÂłosie ptakĂłw o poranku rozÂśpiewanych,
P³yn¹cym w zapachu kwiatów, gdy Spacerujesz po ³¹ce,
PejzaÂżem ogromu kolorĂłw wiosnÂą, gdy serca gorÂące,

Krajobrazem, na ktĂłry oczy same siĂŞ uÂśmiechajÂą,
MyÂślami, ktĂłre wyobraÂźniĂŞ namiĂŞtnie rozpalajÂą,
SÂłodyczÂą czule ÂłechtajÂąca smaku wszystkie zmysÂły,
Wpleciony w zwariowane na pozĂłr pomysÂły,

Czy BĂŞdzie mi to dane … wiem, ze na pewno nie,
Lecz czujĂŞ siĂŞ o wiele lepiej marzÂąc o tym, Âże …
Nadejdzie ten niekoĂączÂący piĂŞkny dla nas dzieĂą,
Gdy to nie BĂŞdzie tylko z marzeĂą utkany sen ..

Jasnego nieba Âświtanie,przypomina mi Ciebie
Oczy me otwarte,spod powieki wychodzÂą cienie
Odkrywam zmysÂły,wszystkie powoli
To widzĂŞ,to sÂłyszĂŞ,czujĂŞ TwĂłj dotyk
Podziwiam wszystko dookoÂła
Ka¿dy szczegó³,ka¿da plamka œwiat³a w oknach
KaÂżdy ton sÂłowika Âśpiewu
Wszystko tak jak pierwszy raz
Uj¹³bym w swym istnieniu
I garn¹³ œwiat ca³y do Siebie

ObudziÂłem siĂŞ tuÂż obok
Twego ciaÂła ciepÂło,moc te wraÂżenie
Wszystko minĂŞÂło,odeszÂło w zapomnienie
I poznaje Âświat na nowo
Na nowo Âżyje dla Ciebie
To juÂż koniec-Teraz MY
I Nasze do speÂłnienia marzenie

KaÂżda chwila gdy milczysz
W gÂłowie mĂŞtlik buduje
Trudno siĂŞ nad czymÂś skupiĂŚ
Wielki bĂłl w sercu czujĂŞ.

Nie moÂżna od tego uciec
Bo przecieÂż serce kocha
Gdy ciaÂło me zasypia
Serduszko cicho szlocha.

Pewnie o jednym myÂśli
Czemu milczysz kochana ?
Czy musisz coÂś przemyÂśleĂŚ ?
I chcesz mieĂŚ czas do rana ?

Poczekam wiĂŞc na Ciebie
WierzÂąc w sÂłowa pisane
ChcĂŞ Ciebie mieĂŚ na zawsze
Ta przyjaŸù jest nam dana.

ONA... jest to piĂŞkno TĂŞczy kobiecÂą naturÂą tworzone
KtĂłre swojÂą miÂłoÂściÂą wszystko, co Âżyje spowija
ON... najwyÂższa siÂła sprawcza... nim Âżycie jest sycone
Idzie do przodu... w niej swoje marzenia rozwija
Zmierzch... Ptak KrasnopiĂłr do swojej Nimfy przylatuje
ON swoimi skrzyd³ami ca³¹ jej postaÌ obejmuje
W siebie zatopieni nad brzegiem wodospadu przysiadajÂą
OpowieÂści skalnych wierchĂłw z uwagÂą sÂłuchajÂą
SzumiÂą prastare drzewa... cichutko brodate mchy gadajÂą
RoztaczajÂą opowieÂści, ktĂłre w swej pamiĂŞci maja
WspominajÂą SÂłoĂąca blaski... poÂświatĂŞ ksiĂŞÂżycowej zorzy
KaÂżde z nich sÂłowem duszy swĂłj kamyczek wÂłoÂży
NapÂływajÂą ciche sÂłowa... wyszeptane wspomnienia siĂŞ wijÂą
PÂłynÂą zewszÂąd opowieÂści sycone tĂŞczowÂą nadziejÂą
A kaÂżde sÂłowo klejnotem... kaÂżde rozpÂłomienione blaskiem
W swoim wnĂŞtrzu rozpalone Jutrzenki brzaskiem
ZasÂłuchani... przytuleni... piĂŞknymi sÂłowami zaczarowani
KrasnopiĂłry Ptak i Nimfa swym uczuciem wezbrani
U stĂłp srebrnego potoku szmer.. z tajemnej pÂłynie krainy
Szemrze Âśpiewnie niosÂąc sobÂą zapomniane nowiny

Gdy jesteÂś przy mnie,
CzujĂŞ siĂŞ jak w niebie.
Gdy mnie obejmujesz,
CzujĂŞ jak rozkwita we mnie czar.
Gdy mnie caÂłujesz,
CzujĂŞ Âże tracĂŞ zmysÂły.
Gdy mnie dotykasz,
CzujĂŞ rozkosz w sercu.
Na zawsze juÂż zostaĂą ze mnÂą najdroÂższy
ChcĂŞ czuĂŚ Âże jesteÂś blisko,
Bo tylko Ty sprawiasz Âże mogĂŞ oddychaĂŚ,
Bo tylko Ty sprawiasz Âże mogĂŞ ÂżyĂŚ.

Coraz czĂŞÂściej myÂślami wracam do tych
Chwil spĂŞdzonych razem z tobÂą
I chociaÂż staram siĂŞ wypĂŞdziĂŚ te myÂśli
Z mej gÂłowy powracajÂą nieustannie

Zrani³aœ mnie wiec czemu myœlê wci¹¿
Dlaczego zapomnieĂŚ nie mogĂŞ

I zastanawiam siĂŞ
Czy tĂŞsknie za tobÂą czy za posiadaniem
KogoÂś bliskiego

Powiedz tylko sÂłowo,
a bĂŞdzie moja dusza
Twoja.

ObÂłoki zamieĂą w siwÂą
pary biel, bêdzie p³yn¹Ì
z naszych ust potokiem
co ma si³ê by brn¹Ì pod
prÂąd. PrzebĂŞdzie drogĂŞ,
nawet nie wiem dokÂąd.

Wiatr co dmucha z
po³¹czonych serc nie
zak³óci rytmu naszej
gry. CiaÂła taĂączyĂŚ bĂŞdÂą
rajskÂą piosenkĂŞ w takt
anielskich nut.

Kiedy juÂż zabraknie siÂł,
aby dalej biec, napojĂŞ
ciĂŞ ambrozjÂą, by boski
wydaÂł siĂŞ ten Âświat.
DiabeÂł nie zagarnie nas
pazurem swym.

Powiedz tylko sÂłowo,
a bĂŞdzie moja dusza
Twoja.

CiepÂły pÂłomieĂą lata ziemiĂŞ rozpromienia,
choÌ jesienny ch³ód ju¿ wkrótce go przegoni,
lecz choĂŚby nastaÂła nawet mroÂźna zima,
niewaÂżne to, gdy nie ma teÂż ciepÂła Twoich dÂłoni.

LÂśni poÂśrĂłd obÂłokĂłw tĂŞczy barwna wstĂŞga,
wszystkie jej kolory na niebie siĂŞ malujÂą,
lecz choÌby ogarnê³a ziemiê wieczna szaroœÌ,
niewaÂżne to, gdy Twoje usta teÂż nie caÂłujÂą.

Zakwit³y w ogrodzie z dum¹ piêkne ró¿e,
i zapach ich cudowny dokoÂła siĂŞ snuje,
lecz choĂŚby straciÂły zapach ten i piĂŞkno,
niewaÂżne to, gdy Twego zapachu teÂż nie czujĂŞ.

W wieczornej ciemnoÂści ginÂą drzew konary,
milknÂący Âśpiew ptakĂłw przedziera siĂŞ przez ciszĂŞ,
lecz choÌby umilk³y ju¿ na wiecznoœÌ ca³¹,
niewaÂżne to, gdy TwĂłj gÂłos do snu teÂż nie koÂłysze.

OkryÂło siĂŞ gwiazdami niebo nocnÂą porÂą,
spadajÂą one czasem, by speÂłniaĂŚ marzenia,
lecz choĂŚby na zawsze chmury je zakryÂły,
niewaÂżne to, gdy Twojego brak mi teÂż spojrzenia.

I caÂły ten Âświat nic dziÂś dla mnie nie znaczy,
bez Ciebie Âżadna chwila nie bĂŞdzie juÂż piĂŞkniejsza,
bo choÌby i s³oùce wiêcej wzejœÌ nie mia³o,
niewa¿ne to, gdy¿ Twoja mi³oœÌ jest cenniejsza.

Zawsze myÂślĂŞ o Tobie..
Zawsze kocham siĂŞ w Tobie..
MarzĂŞ.. Szlocham.. Wspieram..
PotrzebujĂŞ.. Kocham.. nie nabieram..

Kiedy przestaĂŚ myÂśleĂŚ
marzyĂŚ, szlochaĂŚ, wspieraĂŚ
potrzebowaĂŚ, kochaĂŚ i nie nabieraĂŚ ?
Jeœli Ty wci¹¿ tu jesteœ przy mnie w³aœnie tak blisko
Jak przyjaciel z przyjacielem
oczywiÂście wiesz o mnie wszystko ..

Wiesz, Âże CiĂŞ kocham..
Wiesz, Âże potrzebujĂŞ..
Lecz co mam zrobiĂŚ jeÂśli Ty do mnie nic nie czujesz?

Jestem tu bez ciebie kochanie
ChociaÂż zawsze widzĂŞ twojÂą twarz
Wci¹¿ myœlê o Tobie kochanie
CiÂągle jesteÂś w moich snach
ChodÂź do mnie w nocy kochanie
Czekam, dla ciebie zawsze znajdĂŞ czas
WiĂŞc nie zastanawiaj siĂŞ kochanie
PrzyjdÂź pĂłki jeszcze kogoÂś masz

Czasem Âłzy sÂą szczĂŞÂściem
MĂłwiÂą, Âże coÂś tam w Âśrodku jest
ChociaÂż ja pÂłaczĂŞ coraz czĂŞÂściej
Lecz to chyba nie jest grzech
Z tĂŞczy Âłez buduje most
Gdzie prowadzi nie wiem
MoÂże do twojego serca wprost
CiÂągle w przeszÂłoÂści grzebiĂŞ
ChociaÂż wiem Âże nie ma tam nic
Jestem coraz bliÂżej Ciebie
Co dzieĂą wysyÂłam wzorkiem list
Na razie mam tylko siebie

Czekam na ciebie kochanie
Otwieram serce moje
MarzĂŞ o tobie kochanie
To na mnie patrzysz ja tu stojĂŞ
Tak zimno mi juÂż jest kochanie
ChodÂź i ogrzej mnie
A wszystko dostaniesz
Tylko Ciebie chcĂŞ

Kocham CiĂŞ!
MiÂłoÂścia dzikÂą,szalonÂą...
NieokieÂłznanym pragnieniem...
ChcĂŞ zdobyĂŚ Twe usta...
I nie wiem...
Co to wstyd,co onieÂśmielenie.
Nie zginam karku przed sÂłowami,
Przed ludzkim spojrzeniem...
Kocham CiĂŞ!
Niepomna bĂłlu i cierpienia,
MajÂąc nadziejĂŞ -na Âżycie...
ChoĂŚ wiem...ÂŻe zabiĂŚ moÂżesz...
Jednym sÂłowem.
PrzebiĂŚ serce,rozerwaĂŚ duszĂŞ!
Wiem to...lecz wierzĂŞ,
-Bo w coÂś wierzyĂŚ muszĂŞ..

Siedzimy obok siebie
Przytuleni...
Zapatrzeni...
Wokó³ nas kasztany
ZrzucajÂą swe kwiaty

Siedzimy obok siebie
Nie rozmawiamy, bo
czasami jest dobrze razem pomilczeĂŚ
GÂłucha cisza wcale nam nie przeszkadza
Jest nam ze sobÂą dobrze

Siedzimy obok siebie
I obserwujemy Âświat
Dziewczynka z hulajnogÂą
ChÂłopiec na rowerze
Ale to i tak nie jest waÂżne
Bo my mamy siebie... :-* :-* :-* :-* :-* :-* :-* :-* :-* :-*

 Jak ptak bez skrzydeÂł
w przestworza nie uleci...
Jak kwiat bez sÂłoĂąca nie zrodzi owocĂłw,
nie pozna sie z Âżyciem...
...tak ja bez Ciebie ÂżyĂŚ, istnieĂŚ nie bĂŞdĂŞ,
obrócê siê w nicoœÌ... patrz¹c w twe oczy piêkne...

Bo wszystko czym jesteÂś i dla mnie bĂŞdziesz
zachowam w sercu...i nikt sie nie dowie...
...bo tylko Tobie pozwolĂŞ zapÂłakaĂŚ na mogile mojej.

Jak matka co z troskÂą chowa swe dzieci,
tak ja chciaÂłbym patrzeĂŚ na Ciebie...przez wieki...

WypiszĂŞ na dÂłoni imiĂŞ Twe skrycie by nawet po Âśmierci, nie zapomnieĂŚ o piĂŞknie.

By kiedyÂś witajÂąc siĂŞ z ÂśmierciÂą pamiĂŞtaĂŚ, Âże duszĂŞ mÂą Tobie powierzyÂłem skrycie...
...a ona w trwodze zapyta dlaczego?
Na d³où swoj¹ wska¿ê i powiem w milczeniu...
...Dusza ma choÌ wieczna, po œmierci b³¹kaÌ i wo³aÌ bêdzie imienia tego...
...bo za Âżycia nie miaÂła szczĂŞÂścia by wiedzieĂŚ dlaczego?...
duszĂŞ

umĂłw siĂŞ ze mnÂą pomiĂŞdzy
"zazdroœÌ a zach³anne "
miĂŞdzy dniem a dniem
gdzie czekam

i dorzuĂŚ czwartek do ciepÂłych snĂłw
i sÂłowa co plotÂą wiersze
lub jeszcze jedno wspomnienie
nie odchodÂź
mĂłwiĂŞ do ciebie

umĂłw siĂŞ pomiĂŞdzy
miÂłoÂściÂą a pierwszÂą przechadzkÂą
przywitam ciebie pocaÂłunkiem
patrzÂąc

Kocham CiĂŞ gdy ÂśpiĂŞ
Oraz gdy jem.
Kocham Ciebie we dnie
Oraz w noc ciemna.

Czekam na te chwile
W ktĂłrych jesteÂś Ty.
Czekam na miÂłe dni
W ktĂłrych jesteÂśmy my.

ÂŚniĂŞ o Tobie w noc
Gdy Ciebie nie ma.
ÂŚniĂŞ gdy Ciebie nie ma
ÂŻe powracasz Ty. :-* :-* :-* :-* :-*

Có¿ bym ci da³?
WĂŞdrĂłwek niewygody,
latem- lata skwar,
zimÂą - zimowe chÂłody.

Có¿ bym ci da³?
Jesienne beznadzieje,
dobrze, Âże gdzieÂś tam
przy ogniu siĂŞ grzejesz.

Có¿ bym ci da³?
Z wiosny rozkwitem-
mglisty rzeki smak,
kwiaty ³¹k pospolite.

Có¿ bym ci da³?
MuzykĂŞ znanÂą Âświerszczom,
skrzypcowej duszy ksztaÂłt
zaklĂŞty w kaÂżdym wierszu.

Có¿ bym ci da³?
Wierszy moich ogrody,
d³où ciep³¹ tak
jak twojej dÂłoni dotyk.

Có¿ bym ci da³?
Poezji chwila ulotna,
przyjdÂź, przyjdÂź tam-
na pewno mnie spotkasz.

Nie myÂślaÂłem ze bĂŞdzie tak piĂŞknie,
ByÂło. ByÂło naprawdĂŞ cudownie.
WiedziaÂłem ze ty kochasz mnie
UdowodniÂłeÂś to... Ja tez kocham CiĂŞ
I myÂślaÂłam ze bĂŞdĂŞ zawsze przy tobie, do koĂąca
MĂłwilem - poczekaj tylko, az sie skoĂączy nocka,
PrzyjdĂŞ do Ciebie i bĂŞdĂŞ z tobÂą... Kocham CiĂŞ!
BĂŞdĂŞ przy tobie a ty przy mnie...
JuÂż na zawsze!
Tak nam maÂło brakowaÂło zeby byÂło tak juz zawsze!
Niestety to byÂły tylko przejsciowe wydazenia,
Marzenia nie do speÂłnienia...
To bylo jak piekny sen
Chcialem nigdy nie obudzic sie!
Dlaczego mi to zrobilaÂś?
Mam ochote zrobic to samo...
Bardzo mnie to boli,
Dlaczego nie pomyÂślalas o mnie?
KochaÂłem cie... MiaÂłam marzenie
ByĂŚ z tobÂą i nie myÂśleĂŚ o niczym innym
Nie moge siĂŞ powstrzymywaĂŚ...
PÂłaczĂŞ,
A mogÂłoby byc tak piĂŞknie...
Chyba zostawiĂŞ to wszystko i pĂłjdĂŞ do nieba
BĂŞdĂŞ z tobÂą, moja kochana-
Tylko tego mi jeszcze do szczĂŞÂścia potrzeba!

Brak mi Ciebie, mĂłwi serce...
Brak mi Twoich ciep³ych s³ów...
Czy do snu nie ukoÂłyszĂŞ CiĂŞ juÂż wiĂŞcej?

Czy Ty nie chcesz..., TAK...?
Czy to moÂże los TAK chciaÂł....
Nie,nie... moja dusza,mĂłj strach...

Brak mi Ciebie...moje serce...
Brak mi moich w³asnych s³ów...
By opisaĂŚ to co czuje...moje serce... :'( :'( :'( :'( :'(

Jesteœ... wci¹¿ jesteœ...
caÂły Âświat siĂŞ zmienia... i ja siĂŞ zmieniam
PÂłynĂŞ uniesiona niewidocznÂą niciÂą przeznaczenia...

Stoisz tu przy mnie...
UsiÂądÂź proszĂŞ... ja przycupnĂŞ zaraz...blisko..
Opowiem Ci co myÂślĂŞ, co czujĂŞ... powiem Ci wszystko...

ZamruczĂŞ Ci jak kot...
Zwinê siê w k³êbek... a mo¿e ³asiÌ siê bêdê...
Zwabiona barwÂą Twego gÂłosu... szczĂŞÂśliwa

Fotografia w ramce a na fotografii Ty,
z boku druga ranka a w tej ramce my.
ZdjĂŞcia te jak sny potrafiÂą osuszyĂŚ kaÂżde Âłzy.
Uczucie to nie skonczy siĂŞ,
bo ja naprawdê KOCHAM CIÊ

Dlaczego gdy odchodzisz
Chce mi siĂŞ pÂłakaĂŚ?
Dlaczego gdy odchodzisz
Odczuwam lĂŞk i bĂłl?
Dlaczego gdy CiĂŞ nie ma
Boje sie ze jesteÂś
z innÂą juÂż?
Nie wiem skÂąd
tyle pytaĂą na ktĂłre
Nie znam odpowiedzi...
Wiem tylko tyle
Âże bardzo kocham CiĂŞ!

czy myÂślisz teraz o mnie?
czy martwisz sie pokornie?
czy uÂśmiechasz siĂŞ cudownie?
czy teÂż patrzysz w ÂścianĂŞ skromnie?
proszĂŞ powiedz co CiĂŞ trapi
ja pomogĂŞ Ci w terapii
to miÂłosne, czuÂłe sÂłowa
smutek twĂłj potrafiÂą schowaĂŚ
wiĂŞc siĂŞ otwĂłrz na problemy
ja pomogĂŞ Ci je przemyĂŚ

Kocham CiĂŞ szalenie, niestrudzenie.
Przez uwielbienie i roztargnienie.
Przez zapomnienie tez jak wiesz
Jak chcesz i nawet jak nie chcesz.
Kiedy jesz, gotujesz i leniupociechaesz.
Kocham CiĂŞ w locie w samolocie.
po robocie i przed.
Jak kret, jak szwed
i jak stary babciny plet.
jak misia Teda i jak Flinstona Freda.
kocham ciĂŞ jak mojÂą Âżyciowa drogĂŞ,
jak posadzka podÂłogĂŞ.
Jak ksiÂądz zmartwionÂą niebogĂŞ.
Jak joga jogĂŞ do diabÂła, juÂż bardziej kochaĂŚ nie mogĂŞ!

Kocham CiĂŞ w dzieĂą.
Kocham teÂż w nocy.
SÂłyszÂąc twĂłj gÂłos...
TwĂłj czuÂły dotyk...
Po prostu gdy widzĂŞ twe oczy kochajÂące...
MyÂśle o tym co byÂło...
Ale miĂŞdzy nami wszystko sie skoĂączyÂło :(

KtoÂś za TobÂą tĂŞskni, gdy Ciebie przy nim nie ma.
ChoĂŚ czy kochaĂŚ czy tĂŞskniĂŚ ma taki dylemat.
KtoÂś CiĂŞ Kocha nie caÂłkiem skrycie.
Chcia³by wierzyÌ, ¿e to mi³oœÌ na ca³e ¿ycie.
Ta mi³oœÌ jest piêkna jak promyk s³oùca,
oby taka byÂła tak do samego koĂąca.

bez ciebie jak
bez uÂśmiechu
niebo pochmurnieje
sÂłoĂące
wstaje tak wolno
przeciera oczy
zaspanymi dÂłoĂąmi
dzieĂą -
szeptem
modlĂŞ siĂŞ do uÂśpionego nieba
o zwykÂły chleb miÂłoÂści

We wszystkich mowach i jĂŞzyku duszy,
Nad wszystkie sÂą dwa sÂłowa.
Jak w kroplach rosy po suszy,
W nich skarb Âżywota siĂŞ chowa.
Jak dwie pereÂłki w oceanie Âżycia,
Jak dwie gwiazdeczki na niebie,
ÂświecÂą nam od powicia,
Dwa sÂłowa - kocham ciebie.

Gdy bĂŞdziesz w pustym pokoju,
a po policzku popÂłynie Ci Âłza
PamiĂŞtaj, Âże nie jesteÂś sam,
bo zawsze z TobÂą jestem ja.

ByÂłem niegdyÂś piĂŞknym AnioÂłem
...ale pragn¹³em

OdrzuciÂłem skrzydÂła i zszedÂłem do Ciebie
Bo pokochaÂłem CiĂŞ, bĂŞdÂąc jeszcze w niebie
Na gĂłrze zakazano mi powrotu
Ale ja nie szukaÂłem juÂż odwrotu

By³em szczêœliwszy z Tob¹ na ziemi, ni¿eli w nieba b³êkicie
Bo poznaÂłem, co znaczy pokochaĂŚ kogoÂś nad Âżycie
Teraz...
PamiĂŞtam jedynie, wspĂłlne chwile radoÂści
PamiĂŞtam...
Bo zabraÂł CiĂŞ do siebie, nie chciaÂł naszej miÂłoÂści

SprawiÂł, Âże poznaÂłem bĂłl i smak goryczy
...Âże serce mi krwawi i ku niebu krzyczy
ChoĂŚ teraz jesteÂśmy juÂż daleko od siebie
Wiedz, ¿e têsknie, wci¹¿ kocham, i czekam na Ciebie

Teraz jestem juÂż tylko czÂłowiekiem...
CzÂłowiekiem…
…ktĂłry kocha swego AnioÂła.

Pragnienie dwĂłch serc, miÂłoÂści pragnienie,
I czym Âże pragnienie to siĂŞ odznacza,
To sÂłoĂące radoÂści i Âłez cierpienie,
To serce co kocha ,co wszystko wybacza.

Mi³oœÌ to piêkna co w kolor ubrana,
Przyozdobiona barwami tĂŞczy,
i gdy siĂŞ Âśmieje osoba kochana
a serce jedno przed drugim klĂŞczy

Mi³oœÌ to smutna co w ³zach spowita,
co mg³¹ niepewnoœci wci¹¿ otulona,
co Âżalem w sercu do serca okryta
lecz w swej miÂłoÂści przecieÂż szalona.

Najbardziej zmysÂłowa rozkosz czÂłowieka.
Znali jÂą przodkowie od wiekĂłw wieka.

Cudowne doznanie intensywnoÂści.
KawaÂłek nieba, tabliczka radoÂści.
O ciemnej karnacji, sÂłoĂącem pieszczona.
SÂłodka i gorzka. Zawsze upragniona.

ZmagajÂą siĂŞ w niej dwie natury siÂły.
Boski StwĂłrca oraz szatan niemiÂły.
£¹czy w sobie subtelnoœÌ i rozpustê.
Smak, dotyk i zapach. Kalorie puste?

Pobudza wyobraÂźniĂŞ i umysÂły,
Pieœci ¿¹dze, roztapia, poi zmys³y.
Lekka jak motyl, nagÂła jak grom z nieba.
PiĂŞkna i powabna, wie czego trzeba.

Usypia boskimi koÂłysankami,
Nieopisana ludzkimi sÂłowami.
Idealna. PÂłynna, staÂła, cudowna!
I w delikatne srebro pakowana.

Oddaje siĂŞ. Nikomu nie odmawia,
Ale nie jest rozwiÂązÂła i to sprawia,
¯e nie ma grzechu. Ka¿dy j¹ po¿¹da,
Bo jest piĂŞkna i tak cudnie wyglÂąda!

Kiedy me serce siĂŞ zakochaÂło
prosiÂłem nie rĂłb mi tego, szczerze
wiem,Âże narobisz tylko kÂłopotĂłw
a ja w tw¹ mi³oœÌ wcale nie wierzê

jednak mnie serce nie posÂłuchaÂło
jakby mi na z³oœÌ zrobiÌ chcia³o
i nie pytajÂąc o mojÂą zgodĂŞ
wierszyk na Beja mi ukÂładaÂło

i tak powoli sÂłowem po sÂłowie
TwojÂą sympatiĂŞ zdobywaÂło
gdy przeczytaÂło Twoje wierszyki
to o miÂłoÂści tylko pisaÂło

bÂądÂź przyjacielem to twoja droga
bo jej serduszko jest juÂż zajĂŞte
lecz moje sÂłowa jak groch o ÂścianĂŞ
bo ma decyzje juÂż podjĂŞte

Nie wytrzymaÂłem, serce chwyciÂłem
chciaÂłem je wyrwaĂŚ z piersi ze zÂłoÂści
i w tym momencie Ciebie ujrzaÂłem
a w Twoich oczach tyle czuÂłoÂści

wiĂŞc juÂż do niego wcale nie mĂłwiĂŞ
bo ja bez serca mĂłgÂłbym CiĂŞ kochaĂŚ
a gdy nas w dwĂłjkĂŞ kiedyÂś przegonisz
chwycĂŞ je w rĂŞkĂŞ i bĂŞdĂŞ szlochaĂŚ.

Twych oczu o szczerym i jasnym spojrzeniu
Twych ust sÂłodkich jak miĂłd i anielskiego uÂśmiechu
Twych dÂłoni delikatnych i Twego ciepÂłego dotyku
Twego serca rytmu

nie zapomnĂŞ…

tych naszych spotkaĂą tylko we dwoje
naszych rozmĂłw i szeptĂłw za dnia i wieczorem
naszych marzeĂą i celĂłw wyznaczonych

nie zapomnĂŞ…

ile dla mnie zrobiÂłeÂś
Âże ze mnÂą i dla mnie ÂżyÂłaÂś!

Ciemno w pokoju, lecz kto siĂŞ boi,
Gdy Przyjaciela obecnoœÌ koi?
Film jakiÂś leci i kogo on obchodzi,
Gdy jedno serce do drugiego przychodzi?
Nie patrzÂą na siebie, lecz znajÂą swoje myÂśli.
Te ich wspĂłlne pierwsze chwile sÂą na smak wiÂśni.
Jak cierpkoœÌ i s³odycz wype³nia owoc,
Tak ciÂągnie ku sobie nieznana IM moc.
ÂŚwiat zawirowaÂł, gdzie ONA jest,
Gdy ON wykonaÂł obcy jej gest?
Nowy œwiat siê otworzy³ - dotkn¹³ jej d³oni.
Wci¹¿ jedno spojrzenie od drugiego stroni.
Od teraz nie liczy siĂŞ nic wiĂŞcej
Poza tÂą rĂŞkÂą na drugiej rĂŞce...

W naszej MiÂłoÂści
SÂą wyraÂżane przez sÂłowa,
Dla ktĂłrych nadszedÂł odpowiedni czas.
A Ty… jesteÂś jak cieĂą anioÂła
Twa pomadka
PrzyssaÂła wraz z Twym ustami mi siĂŞ do ust
A mi przez to zaczyna brakowaÌ s³ów.
ByÂło pomiĂŞdzy nami jedno dniowe rozstanie
Ale wrĂłciliÂśmy do siebie nawzajem,
GdyÂż szalone hormonki
Naszej MiÂłoÂści
Dla zÂłoÂści otoczenia
SprawiajÂą, Âże my mamy ze sobÂą
Bardzo duÂżo do czynienia…
Szalone hormonki
ZÂłudzenia…
I do w wiecznoÂści zobaczenia!!!

ZawoÂłaj mnie, zawoÂłaj z daleka,

Oczy bez Ciebie nie chcÂą siĂŞ otworzyĂŚ,
powieki za ciĂŞÂżkie, poranek zbyt prĂŞdki,

znika bez powrotu moje o Tobie Âśnienie.

Usta Twe proszÂą o pocaÂłunek
kiedy siĂŞ tylko na nie popatrzĂŞ
jak wyrzeÂźbione, lekko wilgotne
moÂże siĂŞ kiedyÂś nimi uraczĂŞ

opuszkiem palca w Âśnie je dotykam
czujÂąc ich ciepÂło,smak Twojej Âśliny
dr¿¹ delikatnie podniecone
smakiem zbliÂżone do maliny

proszĂŞ CiĂŞ podejdÂź niech moje usta
teÂż tej rozkoszy trochĂŞ sprĂłbujÂą
rozchylĂŞ wargi wsuĂą swĂłj jĂŞzyczek
tak zakochani siĂŞ caÂłujÂą

zamykam oczy ,chcê siê wy³¹czyÌ
z ¿ycia co wokó³ mnie siê krêci
oczarowani swym pocaÂłunkiem
jesteÂśmy jakby trochĂŞ przy ÂśniĂŞci

lecz czy pragniemy przerwaĂŚ tÂą chwilĂŞ
kiedy czujemy swe podniebienia
tacy szczĂŞÂśliwi w tak krĂłtkiej chwili
chwili czuÂłego podniecenia.

Tyle mogĂŞ wiĂŞc darujĂŞ
Szczerym sercem ofiarujĂŞ
A Ty przyjmij jeÂśli chcesz
Co uczyniĂŚ dobrze wiesz

Kolejny wiersz o Tobie
sam juÂż nie wiem
po co
jak dÂługo
moÂżna pisaĂŚ o tym samym bĂłlu
jak dÂługo
moÂżna przepraszaĂŚ
biĂŚ siĂŞ w pierÂś
klêkaÌ i b³agaÌ o litoœÌ
wiedzÂąc
Âże sam zawiniÂłem
prĂłbowaĂŚ wszystko naprawiĂŚ
po latach stawaĂŚ w progu
z wyznaniem miÂłoÂści na ustach

czy nie lepiej byÂłoby
zamkn¹Ì siê na cztery spusty
schowaĂŚ siĂŞ w kÂąt
spuÂściĂŚ gÂłowĂŞ
umrzeĂŚ samotnie w cichym cierpieniu
czy nie lepiej byÂłoby
porzuciĂŚ wiarĂŞ
rozdeptaĂŚ marzenia
i poddaĂŚ siĂŞ wreszcie

nie byÂłoby lepiej
nie byÂłoby kary
muszĂŞ odpokutowaĂŚ winĂŞ
sama wymierzyÌ sprawiedliwoœÌ
rozdrapywaĂŚ wÂłasne rany
kaÂżdego dnia ocieraĂŚ krwawiÂące serce
padaĂŚ na kolana
rozmazywaĂŚ Âłzy na szybie
uderzaĂŚ piĂŞÂściami w ÂścianĂŞ
ktĂłrÂą kiedyÂś wybudowaÂłem miĂŞdzy nami

a kiedy umrĂŞ wreszcie
nie poczujĂŞ ulgi
przez ca³¹ wiecznoœÌ w piekle
bĂŞdĂŞ ÂżaÂłowaÂł Âżycia i miÂłoÂści
ktĂłre tak bezsensownie zniszczyÂłam

w paru kroplach zamykam slow deszcz
w mgle wiosennej spowijam lzany gniew
w radosci swiata otulam cala mnie
w usmiechu oczu zatapiam sie
by kiedys znalesc sciezki bieg

w paru slowach odnajduje wiencow kres
w lekkim szepnieciu odnajduje smutku lze
w czulym gescie przyjacielska dlon
w pocaunku slonca niemy gest
by odnalesc znowu sie

w niedoli dnia codziennego
znajduje szale zapelniona mgla
w nieziemskich bolach trwogi
odnajduje ma sucha dlon
w nieczystych zamiarach swiata
widze Twoja twarz
w milosnych chwilach wspomnien
splywaja lzy... ku okalaczonym serca bram

ByÂłem w wielkim doÂłku.
ÂŻyletka od niego ratowaÂła mnie,
PozostawiaÂła trwaÂłe po sobie Âślady,
ÂŚlady na mojej skĂłrze,
Lecz wielkÂą ulgĂŞ przed problemami dawaÂły.
UlÂżyc mogÂłem tylko tak sobie,
Jedyny bĂłl, nad ktĂłrym kontrolĂŞ miaÂłem.
Dobre wyjÂście to nie byÂło, wiem
Ale co miaÂłem innego robic? Nie wiem.
Lecz jednego dnia
Niespodziewanie tak
PoznaÂłem wÂłaÂśnie Ciebie,
ZrozumiaÂłem wtedy,
ÂŻe poznaÂłem wÂłaÂśnie tÂą jedynÂą,
ÂŻe innej nie chcĂŞ juÂż nigdy.
ZrozumiaÂłem teÂż, Âże kocham prawdziwie,
Uœwiadomi³aœ mi, ¿e b³êdy pope³niam
Wiem juÂż teraz, Âże robiÂłem Âźle.

ObiecaÂłem, Âże juÂż tego nie zrobie
ObiecaÂłem, bo kocham prawdziwie
ObiecaÂłem, bo mam dla kogo siĂŞ zmienic
ObiecaÂłem, bo mam kogoÂś,kto moÂże mnie zmienic
ObiecaÂłem, bo zaleÂży mi na Tobie.

Z dnia na dzieĂą coraz lepiej jest
Lecz chĂŞc na wziĂŞcie Âżyletki
Czasami jeszcze dopada mnie.
Nie robie tego bo wiem,
ÂŻe przez gÂłupotĂŞ mogĂŞ stracic
NajwaÂżniejszÂą dla mnie osobĂŞ:
Ciebie wÂłaÂśnie Skarbie!;*

Tyle wiekĂłw czekaÂłem
Tyle lat szukaÂłem
AÂż wreszcie CiĂŞ znalazÂłem
I dobrze to zrozumiaÂłem
ÂŻe to za TobÂą tak ganiaÂłem
To za TOBÂĄ tak szalaÂłem
To o Tobie zawsze ÂśniÂłem
To o Tobie tak marzyÂłem
Przy TOBIE ma radoœÌ
Przy Tobie me szczĂŞÂście
Ale Ty dziewczyno nadal
Mrozisz biaÂłe wino
Tylko czy dla mnie ono

Gdy w oczach masz mi³oœÌ
JesteÂś tylko moja.
Na tych chwil kilka
Nikt CiĂŞ nie odbierze.
PocaÂłuj mnie w usta
Twarzy nie chowaj
Od twych ró¿anych policzków
SiĂŞ ogrzejĂŞ
CiepÂła wystarczy
Bo pÂłomieĂą to.... nie iskra
A potem dalej
JuÂż bez ogniska
I Âściskam w dÂłoni
GarœÌ nowych wspomnieù.

ChcĂŞ znĂłw zarzuciĂŚ rĂŞce
na twa szyje i mocno pocaÂłowaĂŚ ciĂŞ ,
chce ÂżebyÂś mocno mnie przytuliÂł
i powiedziaÂł kocham ciĂŞ
Twoje cieple sÂłowa rozwesela mnie
i juÂż nigdy nie bĂŞdĂŞ smuciĂŚ siĂŞ ...

ChoĂŚ daleko,a bliÂżej serca,
pragniemy siebie tak bardzo.
W têsknocie ust, dotyku s³ów,
nasze uczucie tu mieszka.

ChoĂŚ tak daleko,a blisko tak,
czujemy rytm naszych serc,
to bliskoÂści naszej znak...
Ja to wiem i Ty wiesz teÂż.

ChoĂŚ daleko,a bliÂżej siebie,
spragnieni swoich spojrzeĂą.
Âżyjmy tu, we wÂłasnym niebie,
nie szukajmy innych d¹¿eù.

ChoĂŚ daleko,a blisko serca,
czujemy bliskoœÌ siebie.
Nie szukajmy innego miejsca,
tutaj Âżyje nasze pragnienie.

I choÌ czasem los nas roz³¹czy,
pogna w cztery strony Âświata,
Ja zapamiĂŞtam twoje serce,oczy,
na dÂługie samotne Âżycia lata...

zanurzam siĂŞ w sen
widzĂŞ tylko ciĂŞ
a potem
potem
potem
potem ciĂŞ tracĂŞ
budzÂąc siĂŞ
przez
budzika dzwiĂŞk

Czego pragniesz ode mnie?
Od Ciebie moje kochanie?
Niech Âświat nigdy ÂżyĂŚ nie przestanie!

ChcĂŞ by jedno Twe spojrzenie
ZmieniÂło me Âżycie w marzenie

Chcê by bliskoœÌ twego cia³a
ChĂŞĂŚ perfekcji wyzwalaÂła

ChcĂŞ by dotyk twĂłj delikatny
PozamieniaÂł wszystkie fakty

ChcĂŞ by pocaÂłunek twĂłj
SprawiÂł, Âże Âświat bĂŞdzie mĂłj

KaÂżdy dzieĂą bycia z TobÂą
Sprawia, Âże chcĂŞ byĂŚ lepszÂą osobÂą

I to jest chyba najwiĂŞksze marzenie
ÂŻe w koĂącu w dobrego czÂłowieka siĂŞ zmieniĂŞ

A najwiĂŞksza paranoja!
ByÂś na wieki byÂła moja!

Tu na ziemi i tam w niebie
Zawsze bêdê pragn¹³ Ciebie

Tak CiĂŞ kocham me kochanie
Nawet gdy Âświat w miejscu stanie

I takie wÂłaÂśnie jest me pragnienie...
Mam nadzieje ze jego nigdy nie zmieniĂŞ

Wiem ze Ÿle zrobi³am,wiem ¿e zb³¹dzi³am,
przez swoja gÂłupotĂŞ omal ciĂŞ nie straciÂłam.
Wiem Âże ciĂŞ to zabolaÂło!
Nie zabrzmiaÂło jak brzmieĂŚ miaÂło!
Tym wierszykiem krĂłtkim chce otrzeĂŚ twe smutki.
Wiele dla mnie znaczysz i jeszcze zobaczysz
co potrafiĂŞ i zrobiĂŞ-ÂżyĂŚ bez ciebie nie mogĂŞ!! Z dedykacjÂą dla.......

Idzie wiosna coraz chyÂżej
Rozpala nam w sercach burzĂŞ
Có¿ siê teraz z nami stanie
Gdy pojawi siĂŞ kochanie

MoÂżna tylko jedno zrobiĂŚ
Trzeba serca swe otworzyĂŚ
Aby mi³oœÌ szczera wesz³a
I zechciaÂła tam zamieszkaĂŚ

WiĂŞc przyjmijmy to uczucie
ChodÂźmy razem poprzez Âżycie
Niech rozpali w sercach Âżar
Potrzebny jest nam ten dar

SamotnoœÌ istnienia
BĂłl nie do zniesienia
lecz gdy jesteÂś
to wiem
Ty kochasz mnie
A ja Ciebie
bo gdy Ciebie mi brak
samotny jak wrak
lecz gdy jesteÂś
to wszystko trwa
Ty kochasz mnie
A Ciebie ja
MiÂła ma ty wiesz
bez Ciebie staczam siĂŞ
wszystko draÂżni mnie
Âżycie przytÂłacza
lecz gdy jesteÂś
to wiem Âże
ty kochasz mnie
a ja CiĂŞ
bo gdy jesteÂś wszystko trwa
ty kochasz mnie
a ja Ciebie

Ja...
PragnĂŞ Twych ust - by mĂłwiÂły
Pragnê Twych s³ów - by koi³y
PragnĂŞ Twych dÂłoni - by podtrzymaÂły
PragnĂŞ Twych rÂąk - by przytulaÂły
PragnĂŞ Twoich Âłez - by otrzeĂŚ, osuszyĂŚ
I pragnê uœmiechu - by nieœmia³oœÌ skruszyÌ
PragnĂŞ Twych snĂłw - by Ciebie zrozumieĂŚ
PragnĂŞ Twych myÂśli - by czytaĂŚ w nich umieĂŚ
I pragnĂŞ serca - tej czĂŞÂści nazwanej
PragnĂŞ miÂłoÂści - przyjaÂźniÂą nazwanej

Ty...
Pragniesz mych ust - by caÂłowaÂły
Pragniesz mych s³ów - by "Kocham" wyzna³y
Pragniesz mych dÂłoni - by Twoje chwyciÂły
Pragniesz mych rÂąk - by Ciebie pieÂściÂły
Pragniesz mych Âłez - aby je scaÂłowaĂŚ
I pragniesz uÂśmiechu - by w sercu go schowaĂŚ
Pragniesz mych snów - by wci¹¿ siê w nich chowaÌ
Pragniesz mych myÂśli - by je opanowaĂŚ
Pragniesz mego serca - by z sercem cia³o skraœÌ
I pragniesz miÂłoÂści - nie mogĂŞ Ci jej daĂŚ.

Niebo bez Ciebie w innym wymiarze,
W zaklĂŞciu Âłez , bĂłlu serca , cierpienia,
W przeogromnym mej duszy ciĂŞÂżarze,
Lecz nie jestem ja przecieÂż z kamienia.

Droga do Ciebie jest tak daleka,
A jej wymiar nostalgiÂą mierzony,
Bez Ciebie noc i mĂłj sen ucieka
Co w marzeniu mym tworzony.

I tylko jedno Twoje spojrzenie,
Dotyk dÂłoni, pocaÂłunek ,
To co koi me cierpienie
W tym to duszy mej ratunek .

Zawsze marzyÂłem spotkaĂŚ dziewczynĂŞ
z piĂŞknym uÂśmiechem pogodnÂą twarzÂą
lecz mi przez gÂłowĂŞ nawet nie przeszÂło
¿e me uczucia na Ciebie wska¿¹

w marzeniach miaÂłaÂś teÂż takie wÂłosy
rĂłwnieÂż ich zapach mnie oczarowaÂł
lÂśniÂły kasztanem na Twojej twarzy
z chĂŞciÂą bym dzisiaj je wycaÂłowaÂł

jesteœ wci¹¿ piêkna i taka seksi
ciÂągle me zmysÂły Ciebie szukajÂą
kiedy CiĂŞ ujrzĂŞ z okna jak idziesz
to wszystkie myÂśli siĂŞ podniecajÂą

taka juÂż jesteÂś i ja taki jestem
mamy dla siebie serca stworzone
nigdy nie mamy siebie za duÂżo
nie jest to Âżycie wprost wymarzone?

Gdzieœ w g³êbi duszy,
na samym jej dnie,
pomiĂŞdzy piasku ziarnami,
tkwi przysypany
nieco wiĂŞkszy kamieĂą.

To okruch miÂłoÂści ,
ktĂłry w sobie noszĂŞ.
Ma TwojÂą twarz,
oczy i nosek.

Kamyczek szlachetny
- ale nie zÂłoty.
Bardzo zwyczajny.
Dla duszy mej:
bezcenny, wieczny
i niezatapialny.

ChoÌ czasem myœli b³¹dz¹ daleko,
W gÂłowie i w sercu jest taki KtoÂś,
MiÂłoÂści nuty juÂż stÂąd nie odlecÂą,
Nie wróci te¿ nigdy smutek i z³oœÌ..

ChoĂŚ czasem ĂŚmy zalewajÂą serce,
Motyle z ¿o³¹dka je wyganiaj¹,
PokochaÂłam CiĂŞ i kocham wiĂŞcej,
I ciemne myÂśli stÂąd odpÂływajÂą..

ChoĂŚ czasem jestem niewyspana,
ZÂła i niemiÂła teÂż czĂŞsto bywam,
To kocham CiĂŞ codziennie z rana,
O kaÂżdej porze Ciebie wspominam.

Kocham CiĂŞ wieczorem,gdy Âśpisz
ChoĂŚ ja chcĂŞ porozmawiaĂŚ,
Kocham CiĂŞ w poÂłudnie,gdy jesz
A oczy Ci siĂŞ ÂśmiejÂą,
Kocham CiĂŞ rano,gdy budzisz
PrzepeÂłniona nadziejÂą,
Kocham CiĂŞ zawsze.
Kocham CiĂŞ Kochanie.

JesteÂś piĂŞkna

Jak motyl na ³¹ce w taùcu z natur¹
Jak p³atek ró¿y ros¹ sk¹pany
Jak ksiĂŞÂżyc srebrzysty ukryty za chmurÂą
Jak dÂźwiĂŞk pianina pasjÂą splÂątany
Jak deszcz wiosenny Âżycie dajÂący
Jak bÂłysk aksamitu w promieniach sÂłoĂąca
Jak pyÂłek kwiatu na wietrze taĂączÂący
Jak strumieĂą rzeki pÂłynÂącej bez koĂąca
Jak mustang w galopie pĂŞdzÂący przed siebie
Jak ruch fal morskich i szum znad morza
Jak kszta³ty chmur na b³êkitnym niebie
Jak szlak zapomniany, szlaku rozdroÂża
Jak piĂŞkno gwiazdy daleko ÂświecÂącej
Jak dotyk kobiety, czuÂły, prawdziwy
Jak piĂŞkno muzyki, muzyki kojÂącej
Jak moment natchnienia, moment dotkliwy
To wszystko widzĂŞ, to wszystko czuje
To wszystko z serca mojego pÂłynie
PokazaĂŚ ciebie me piĂłro prĂłbuje
To piĂŞkno prawdziwe i ktĂłre nie przeminie

Ciekawe gdzie teraz jesteÂś.
MoÂże nad wodÂą ryby Âłowisz,
Albo siedzisz w jakimÂś mieÂście.
Zawsze do mnie mĂłwisz:
Nie pÂłacz, ja przyjadĂŞ.
No i co, czekam.
Ciebie nie ma przy mnie

Ciekawe co teraz robisz.
O czym myÂślisz? Kiedy wrĂłcisz?
ZadajĂŞ tyle pytaĂą, bo tĂŞskniĂŞ.
Bo brak mi Ciebie przy moim boku.

Kiedy siĂŞ w Tobie zakochaÂłem
ptaki w ogrodzie ÂśpiewaÂły
jesienne kwiaty zakwitÂły od nowa
drzewa swym szumem graÂły

chmury na niebie zataĂączyÂły
by mogÂło wyjrzeĂŚ ciepÂłe sÂłoneczko
wtedy ujrzaÂłem TwĂłj piĂŞkny uÂśmiech
moja cudowna panieneczko

choĂŚ byÂła jesieĂą, poczuÂłem wiosnĂŞ
i wszystko wokó³ by³o szczêœliwe
a Twoje oczy jak dwa ksiĂŞÂżyce
byÂły wesoÂłe i niecierpliwe

dzisiaj gdy wspomnĂŞ tamte chwile
trwam w przekonaniu ,Âże mam anioÂła
w ustach mam ciÂągle smak Twego ciaÂła
a serce kocham po nocach woÂła

dzisiaj bym wypiÂł z TobÂą szampana
gdzieÂś na skalistym brzegu Hiszpani
jachtem poszalaÂł w morzu ÂŚrĂłdziemnym
bo zrobiĂŞ wszystko dla mojej Pani.

mi³oœÌ do wierszy rymowanych
ma w piĂłrologii swojÂą nazwĂŞ:
to rymofilia, moÂżesz wierzyĂŚ,
zg³êbiam tê naukê coraz bardziej,

by mĂłc siĂŞ zbliÂżyĂŚ asonansem,
dŸwiêcznie g³êbokim, rozœpiewanym,
do piĂŞknych figur stylistycznych
i do poetki, rymopanny.

skreÂślam desinens similiter
na rzecz zachwytĂłw klauzulowych,
bo có¿ po sercu, gdy nie widzê
cesarskiej szaty, ktĂłra zdobi

ksztaÂłtne elipsy, hiperbole
i myÂśl przewodniÂą krytÂą wierszem.
zapewniam pannĂŞ, kochaĂŚ mogĂŞ
pieœù nad pieœniami, tylko dziej siê.

BĂŞdÂąc sam w ciemnoÂści skÂąpany
Dostrzegam Ciebie poÂśrĂłd chmur
Stoisz tam peÂłna gracji
A niewinnoÂści biel otacza ciĂŞ

SpoglÂądam na twe ciaÂło
Ubrane w czystoœÌ
BudzĂŞ siĂŞ ze snu i wkraczam
W ¿ycie nios¹c wieœÌ radosn¹

ÂŻe istniejesz Ty i wracam
Codziennie by w snach
SiĂŞ zatopiĂŚ i z tobÂą byĂŚ.

W niemym lesie konwalii szukam twojej twarzy
Na zielonych pó³kach liœci widzê Twoje uœmiechy
Bukiety chylÂą mi siĂŞ do stĂłp
Tak Ty tulisz mnie do siebie
Boso po konwaliowej lÂące
Taùcz¹Ì wirujê w promnieniach gor¹cego s³oùca....
OswieltliÂły mojÂą twarz
W jego promeniach ujrzaÂłam Twoja oblicze....
Niczym promieĂą Nasze lica zbliÂżyÂły siĂŞ ku sobie
OdtÂąd splecione dÂłonie wyprowadziÂły Nas z lasu konwalii
Bez zobowiazaĂą.

Kocham CiĂŞ mocno,
tak, jak wieje mocny wicher
Kocham mocno,
jak rwÂący potok szlifuje gÂłazy
Kocham...
Kocham...
Kocham...
I nigdy nie przestanĂŞ
Bo czy moÂże przestaĂŚ
wiaĂŚ wiatr,
ÂświeciĂŚ sÂłoĂące,
pÂłakaĂŚ dziecko?
Niech nasza mi³oœÌ
bĂŞdzie wieczna,
tak, jak wieczny jest Âświat,
na obrzeÂżach, ktĂłrego Âżyjemy

ak to siĂŞ staÂło
CoÂś w me serce zapukaÂło
Och jakie piĂŞkne uczucie
Mnie ogarnĂŞÂło i skÂąd siĂŞ wziĂŞÂło
Pragnienie pieszczot czuÂłoÂści
I kwiatuszka mokroÂści
Tul mnie caÂłuj draÂżnij sobÂą
zawsze chcĂŞ byĂŚ z tobÂą
Chce poczuĂŚ dotyk twego ciaÂła
Oj jak bĂŞdĂŞ wtedy drÂżaÂła
CaÂłe ciaÂło me pÂłonie
gdy czujĂŞ na sobie twe dÂłonie
w gÂłowie mi wiruje
w brzuchu mrĂłwki czujĂŞ
serce rozdraÂżnione
usta nasycone tyle namiĂŞtnoÂści
i wiele radoÂści …

za ktĂłrÂą gwiazdkÂą siĂŞ chowasz,za ktĂłrÂą z nich siedzisz,
ja tĂŞskniĂŞ ,nie widziaÂłem od lat,a Ty z gĂłry moje Âżycie Âśledzisz.
Co wieczĂłr spoglÂądam na niebo,lecz wszystkie rĂłwno mrugajÂą
i ja jak inni zakochani widzÂą w nich Ciebie, bo nadzieje nam dajÂą

Proszê Ciê zejdŸ na dó³ na ziemiê i ¿yj jak inne kobiety,
normalnie mnie przytul ,pocaÂłuj, na obiad zrĂłb jakieÂś kotlety.
Po obiedzie pĂłjdziemy na spacer do ogrodu naszych marzeĂą,
bĂŞdziemy tylko we dwoje moÂżemy przeÂżyĂŚ mnĂłstwo wraÂżeĂą.

Czy nie jest przyjemniej na ziemi, gdy moÂżesz wykochaĂŚ swoje ciaÂło,
przytuliĂŚ do ukochanego i caÂłowaĂŚ go pod parasolem nawet gdyby laÂło.
Mo¿esz te¿ zadzwoniÌ gdybyœ poczu³a samotnoœÌ,gdyby Ci smutno by³o,
ja zrobiĂŞ dla Ciebie wszystko by nam siĂŞ dobrze z uÂśmiechem miÂłoÂści ÂżyÂło.

 DziĂŞkuje za TwĂłj uÂśmiech,
otwarte okno Twego istnienia,
DziĂŞkuje za Twe spojrzenie,
zwierciadÂło Twojej uczciwoÂści.DZIE
DziĂŞkuje za Twoje Âłzy,
ktĂłre sÂą znakiem,
¿e dzielisz radoœÌ lub smutek.
DziĂŞkuje za TwojÂą rĂŞkĂŞ,
zawsze wyciÂągniĂŞtÂą,
aby daĂŚ lub otrzymaĂŚ.
DziĂŞkuje za Twoje objĂŞcia,
ktĂłre sÂą szczerÂą goÂścinÂą
twojego serca.
DziĂŞkuje za Twoje sÂłowo,
wyraz tego, co kochasz,
i w czym pokÂładasz nadziejĂŞ.
DziĂŞkuje, Âże JesteÂś.

Ja ciebie kocham! Ach te sÂłowa
Tak dziwnie w moim sercu brzmiÂą.
MiaÂłaÂżby wrĂłciĂŚ wiosna nowa?
I zbudziĂŚ kwiaty co w nim ÂśpiÂą?
MiaÂłbym w miÂłoÂści cud uwierzyĂŚ,
Jak ÂŁazarz z grobu mego wstaĂŚ?
MÂłodzieĂączy, dawny ksztaÂłt odÂświeÂżyĂŚ,
Z rÂąk twoich nowe Âżycie braĂŚ?
Ja ciebie kocham? CzyÂż byĂŚ moÂże?
CzyÂż mnie nie zwodzi zÂłudzeĂą moc?
Ach nie! bo jasnÂą widzĂŞ zorzĂŞ
I pierzchajÂącÂą widzĂŞ noc!
I wszystko we mnie inne, ÂświeÂże,
ZwÂątpienia w sercu stopniaÂł lĂłd,
I znowu pragnĂŞ - kocham - wierzĂŞ -
WierzĂŞ w miÂłoÂści wieczny cud
Ja ciebie kocham! ÂŚwiat siĂŞ zmienia,
Zakwita szczêœciem od tych s³ów,
I tak jak w pierwszych dniach stworzenia
Przybiera ÂślubnÂą szatĂŞ znĂłw!
A dusza skrzydÂła znĂłw dostaje,
JuÂż jej nie Âściga ziemski Âżal -
I w elizejskie leci gaje -
I tonie poÂśrĂłd ÂświatÂła fal!

Nie szczędź mi rajskich rozkoszy!
Różanych ustek nie żałuj!
Zanim się dzika myśl spłoszy,
Niebieska! Ty swoim wzrokiem
Zalej mnie blasków potokiem,
Bez końca pieść mnie i całuj!
Odpędzę widziadła wstrętne,
Ze śmiercią hardo się zmierzę,
Gdy w pocałunki namiętne
Roztopię duchową dzielność,
W rozkoszy tych nieśmiertelność,
W tę jedną, ach, tylko wierzę!
Przed twym ożywczym płomieniem
Dusza ma kielich otwiera,
Rozkwita z dziewiczym drżeniem
W świateł i woni obłoku,
W twych ustach i w twoim wzroku
Znajdując wieczność, umiera.
Eros zawstydzi się blady
Przed moich pragnień pożarem,
Wśród sennej życia biesiady
Pijąc nadziemskie słodycze,
Wszystkie łzy twoje przeliczę
Dobyte szczęścia nadmiarem.
A gdy się strawi doszczętnie
To życie nic już nie warte -
W ostatniej chwili, namiętnie,
Na twoim oparty łonie,
W nowe się blaski przesłonię,
Patrząc w twe oczy otwarte.

ocham Ciê bardzo, lecz to mi³oœÌ bez celu.
Wiem o tym dobrze, bo kocha Ciê wielu. Gdy spogl¹dam na obraz Twojej postaci. Myœl o tym ¿e nie bêdziesz ze mn¹ serce me karci. Ból tak mocny przeszywa me serce na wylot. Têsknota za Tob¹ jest jak ksi¹¿ki epilog. Krótkie streszczenie jej zawartoœci. Jest jak têsknota która w sercu mym goœci
Wiem Âże nie wszystko jest w Âżyciu moÂżliwe. Lecz, to moim zdaniem jest nie sprawiedliwe. Dlaczego spotkaÂłem w swym Âżyciu Ciebie?
Dlaczego spotkamy.... siĂŞ jedynie po Âśmierci w niebie?. Wiedz o tym Âże zawsze bĂŞdĂŞ kochaÂł tylko Ciebie.

To Ciebie
BĂłg zesÂłaÂł na ziemiĂŞ,
to Ty wypeÂłniÂłaÂś
moje puste serce.

Bez Ciebie
szczĂŞÂście nie istnieje.
Ty jesteÂś dla mnie,
jedynym marzeniem.

Marze by spĂŞdzaĂŚ z TobÂą
kaÂżdÂą wolnÂą chwile,
ChodziĂŚ z TobÂą po parku
trzymajÂąc ciĂŞ za rĂŞkĂŞ.

ZabieraĂŚ CiĂŞ do kina
i gdzie tylko zechcesz.
ÂżyĂŚ w sposĂłb,
w jaki byÂś tylko chciaÂła.

RobiĂŚ to
na co miaÂła byÂś
tylko ochotĂŞ.

Chce speÂłniaĂŚ Twoje,
marzenia,zachcianki.

I uwierz mi Âże zrobiĂŞ wszystko,
Âżeby Twoje Âżycie
mogÂło staĂŚ siĂŞ
bajkÂą.

SpÂływajÂąc ÂłzÂą po Twoim policzku
Zag³êbiam siê snami
W przeÂźroczach Twych oczu.
Odbieram
GÂłosowe przekazy z Twych ust,
WsÂłupociechaÂąc siĂŞ
W jasnoœÌ dÂźwiĂŞku –
W TwĂłj gÂłos.
Powoli
RzeÂźbiĂŞ palcem TwojÂą twarz,
ZaczynajÂąc od powiek.
I w dó³, coraz ni¿ej,
Do ust,
Do podbrĂłdka
I dalej...
Dalej...
Dalej...
SiĂŞgajÂąc w najbardziej skryte rejony,
NiedostĂŞpne
Dla nikogo poza mnÂą.
W Twym drÂżeniu (feerii rozkoszy)
OdczytujĂŞ
Twoje przyzwolenie i zachĂŞtĂŞ,
ZaÂś szept,
WydobywajÂący siĂŞ
Z Twych spragnionych pieszczoty ust,
Ma w sobie
ZaklĂŞcie,
Przed ktĂłrym otwierajÂą siĂŞ
Wrota
Naszych dotychczasowych zahamowaĂą,
Teraz tak nieistotnych,
Tak maÂło znaczÂących
Wobec pÂłomienia,
KtĂłry nas spala,
OdkrywajÂąc nasze dusze,
SprawiajÂąc,
ÂŻe stajemy wobec siebie
Duchowo nadzy,
Wolni (choÌ nale¿¹cy do siebie nawzajem),
SzczĂŞÂśliwi,
Niepokonani,
Wieczni...

A gdy po wszystkim zasypiasz,
Zanurzam palce
W gĂŞstwinie Twych wÂłosĂłw
I caÂłujĂŞ delikatnie
Twe pokryte kropelkami potu czoÂło
WiedzÂąc,
ÂŻe gdy rano otworzĂŞ oczy –
Ty bĂŞdziesz tu nadal,
Przy mnie,
UÂśpiona niczym dziecko.
Ty – klejnot
PoÂśrodku mgÂły biaÂłej poÂścieli,
Wtulona we mnie,
KochajÂąca
I bezpieczna...

Wowwwwwwwwwwwww Sebastian mowe mi odje³o brak s³ów piêknie zmys³owo i bardzo subtelnie napisane brawo pozdrawiam ciep³o i jeœli pozwolisz przeczytam jeszcze raz... :D

moja poezja na moim blogu:justyna.t15.bloog.pl...->zapraszam:D