witam wszystkich, wpadlam na chwilke zeby napisac o szczeciu, jestem mama 10-cio miesiecznej coreczki oliwi ktora urodzila sie z otwarta przepuklina oponowo rdzeniowa i wodoglowiem. Ona wlasnie jest moim najwiekszym skarbem i szczesciem i nie zamienilabym jej na zadne inne zdrowe dziecko, kazdy jej usmiech, kazde wypowiedziane niby slowo, gest jest dla mnie jak prawdziwy dar od Pana Boga, najwieksze szczescie. Nie rozumiem ludzi ktorzy dzieci zostawiaja, wyrzucaja, zabijaja. dziecko to prawdziwy cud, prawdziwe szczescie i nie wazne czy jest zdrowe, czy niepelnosprawne. jest nasze ukochane, wysnione i wymarzone.
poza tym uwazam ze wszyscy ludzie ktorzy zyja, obojetnie czy zdrowi czy nie maja strasznie wielkie szczecie. jest tyle ludzi ktorzy walcza z kazda chwila, z kazdym oddanym przez siebie oddechem o zycie a i tak je traca. nie patrza ze sa chorzy, chca po prostu zyc. nie wolno nam zabierac nikomu tego SZCZESCIA.
dzis bylam u swojej 7-mio tygodniowej siostrzenicy ktora jest bardzo ciezko chora, obie nerki nie pracuja, z jelitami tez jest nie dobrze, nie ma odbytu i mozna by jeszcze duzo pisac. pani doktor powiedziala ze jest w bardzo ciezkim stanie a malenka tak walczy, tak bardzo chce zyc i sie nie poddaje, Lzy do oczu sie cisna. jak takie malenstwa musza cierpiec. dlatego nie toleruje osob ktore ciagle narzekaja na zycie, bo paluszek ich boli, albo chcieliby nie wiadomo co. zyja, sa zdrowi, maja rodziny, wiec czego chciec wiecej, trzeba zawsze patrzec ze ktos ma gorzej ode mnie i cieszyc sie tym co sie ma. swoim szczesciem