[Nachbar]

Winne wszystkiemu jest prawo.
Jak pamiêtam, Zak³ady Pracy Chronionej chêtnie wyci¹ga³y rêkê po pieni¹¿ki. Dzisiaj ka¿da osoba niepe³nosprawna te¿ postrzegana jest przez pryzmat "ile na niej mo¿na zarobiÌ". To, ¿e taka osoba mo¿e byÌ sumiennym i przynosz¹cym zyski inne, jak ulgi, ju¿ nie jest tak istotne.

[Kasia]

Niestety to prawda ja sam miaÂłam doÂże problemy ze znalezieniem pracy.

[62norbi]

ISP: Firmy nie chcÂą zatrudniaĂŚ niepeÂłnosprawnych
Wpisany przez nie-pelnosprawni.pl   
sobota, 17 paÂździernika 2009 18:36
Instytut Spraw Publicznych (ISP) opracowaÂł raport o zatrudnianiu osĂłb niepeÂłnosprawnych, z ktĂłrego wynika, Âże firmy nie sÂą chĂŞtne zatrudnianiu tej grupy spoÂłecznej. Na ponad 2 mln osĂłb niepeÂłnosprawnych, tylko co piÂąta osoba pracuje. Powodem tego stanu rzeczy jest niewÂłaÂściwa polityka wsparcia przez PaĂąstwo oraz zÂły system informacji dla pracodawcĂłw.
„W Polsce Âżyje okoÂło 6,2 mln osĂłb niepeÂłnosprawnych, z czego wiĂŞkszoœÌ (77%) stanowiÂą osoby posiadajÂące prawne orzeczenie o niepeÂłnosprawnoÂści [1]. W 2008 roku niepeÂłnosprawni stanowili 9% osĂłb w wieku produkcyjnym (tj. kobiet w wie ku 18–59 lat i mĂŞÂżczyzn w wieku 18–64 lat)[2], a ich liczba wynosiÂła 2,2 mln.” - gÂłosi raport ISP.

 

[1] Dotyczy tylko osób z prawnym orzeczeniem o niepe³nosprawnoœci. AktywnoœÌ ekonomiczna ludnoœci Polski IV kwarta³ 2008, GUS, Warszawa 2009
[2] Wspó³czynnik aktywnoœci zawodowej to procentowy udzia³ ludzi aktywnych zawodowo (pracuj¹cych i bezrobotnych) w ogólnej liczbie ludnoœci danej kategorii. W przypadku niepe³nosprawnych jest to stosunek osób niepe³nosprawnych aktywnych zawodowo do ogólnej liczby niepe³nosprawnych.

 

Opracowanie Instytutu wskazuje, ¿e pracodawcy wol¹ zatrudniaÌ zdrowe osoby i p³aciÌ obowi¹zkowe kary na PFRON ni¿ zatrudniaÌ niepe³nosprawnych. Jeœli firmy ju¿ zatrudniaj¹ niepe³nosprawnych, to robi¹ to ze wzglêdu na korzyœÌ finansow¹ jak¹ mog¹ osi¹gn¹Ì w postaci wsparcia na takiego niepe³nosprawnego.

 

Z badaĂą wynika, Âże zakÂłady pracy dzielÂą siĂŞ na dwie grupy: i  firmy zatrudniajÂące niepeÂłnosprawnych (mniejszoœÌ) i i firmy unikajÂące ich zatrudniania (wiĂŞkszoœÌ).  Tylko 27% badanych zakÂładĂłw pracy deklaruje, Âże rozwaÂża takÂą moÂżliwoœÌ, a spoÂśrĂłd pracodawcĂłw aktualnie niezatrudniajÂących osĂłb niepeÂłnosprawnych zaledwie 10% wyraÂża taki zamiar.

 

Jak powody niezatrudniania niepeÂłnosprawnych firmy wymieniajÂą:

 

    *
      KoniecznoœÌ ponoszenia dodatkowych kosztĂłw zwiÂązanych z wprowadzaniem w zakÂładzie pracy zmian techniczno-organizacyjnych (np. dostosowanie stanowiska pracy),
    *
      NiestabilnoœÌ prawa oraz kÂłopoty z dostĂŞpem do informacji,
    *
      Firmy boja siĂŞ  niskiego i nieadekwatnego poziomu kwalifikacji i umiejĂŞtnoÂści osĂłb niepeÂłnosprawnych.

 

Okazuje siê, ¿e firmy przywi¹zuj¹ znacznie mniejsz¹ uwagê do takich aspektów jak dodatkowe obci¹¿enia wynikaj¹ce z dodatkowych uprawnieù osób niepe³nosprawnych w zakresie wymiaru czasu pracy czy dodatkowego urlopu wypoczynkowego.

Z raportu ISP pÂłynie niestety smutny wniosek, Âże „Istotnym czynnikiem wpÂływajÂącym na zatrudnienie osĂłb niepeÂłnosprawnych w i  firmach i instytucjach z otwartego rynku pracy jest rodzaj niepeÂłnosprawnoÂści. Panuje opinia, Âże osoby niewidome, upoÂśledzone umysÂłowo, chore psychicznie, gÂłuche i poruszajÂące siĂŞ na wĂłzku inwalidzkim wÂłaÂściwie nie kwalifikujÂą siĂŞ na pracownika zakÂładu pracy. PotwierdzajÂą to badania.”

 

Firmy dostrzegaj¹ jednak pozytywne postawy osób niepe³nosprawnych jak lojalnoœÌ, starannoœÌ i pracowitoœÌ, ale jako negatywne postawy wymieniaj¹ ni¿sze kwalifikacje, nisk¹ wydajnoœÌ, roszczeniowoœÌ, dyspozycyjnoœÌ, absencjê chorobow¹. Co wiêcej, pracodawcy s¹ przekonani, ¿e osoby niepe³nosprawne nadaj¹ siê g³ównie do wykonywania prac prostych i niesamodzielnych.

 

Opinia - prawdy oczywiste

 

 

Opracowanie Instytutu Spraw Publicznych obnaÂża niejako system wsparcia przy zatrudnianiu osĂłb niepeÂłnosprawnych, ktĂłry jest po prostu nieskuteczny i nieefektywny. Niestety pierwszÂą rzeczÂą, ktĂłrÂą przyjĂŞto bez Âżadnego refleksu jest liczba osĂłb niepeÂłnosprawnych, ktĂłrych podobno jest 6,2 mln osĂłb. Jest to oczywiÂście bzdura wynikajÂąca z nieprawdziwych statystyk. Gdyby tak rzeczywiÂście byÂło, to na jednego niepeÂłnosprawnego przypadaÂłoby dwĂłch pracujÂących Polak. Niestety, tu problemem jest sposĂłb definiowania niepeÂłnosprawnego.

 

Generalnie kaÂżda osoba z jakimÂś defektem od razu moÂże zostaĂŚ nazwana osobÂą niepeÂłnosprawnÂą, a to prowadzi to chorej sytuacji. Jest to jak efekt domina, gdzie bzdury sÂą powielane, w efekcie czego nastĂŞpuje jedna patologia za drugÂą.

 

Wiele firm chwali siĂŞ, Âże ponad poÂłowa ich pracownikĂłw to osoby niepeÂłnosprawnego np. jedna z wiĂŞkszych „kablĂłwek” twierdzi, Âże 60 proc. jej pracownikĂłw to osoby niepeÂłnosprawne, jednoczeÂśnie zapomina powiedzieĂŚ, Âże sÂą to osoby zupeÂłnie zdrowe niewymagajÂące pomocy innych, o jakiejÂś staÂłej opiece nie wspominajÂąc.

 

 

Firmy twierdzÂą, Âże niepeÂłnosprawni sÂą gorzej wyedukowani. To jest prawda znana od lat. Jak niepeÂłnosprawny moÂże byĂŚ dobrze wyedukowany, skoro w ramach np. indywidualnego nauczania daje mu siĂŞ tylko parĂŞ godzin lekcyjnych tygodniowo obcinajÂąc program nauczania do minimum. Nawet jeÂśli niepeÂłnosprawny koĂączy liceum, to rzadko trafia na studia. A nawet jeÂśli na nie trafi to g³ównie na kierunki czysto humanistyczne, po ktĂłrych zostaje dumnym magistrem z nic nie wartym papierkiem politologa, socjologa czy psychologa. Tymczasem pracodawcy poszukujÂą inÂżynierĂłw, technikĂłw, informatykĂłw. Tu kÂłania siĂŞ matematyka, ktĂłra w np. liceum jest okrojona do maksimum – no i z czym ten niepeÂłnosprawny ma iœÌ na studia. KoÂło siĂŞ zamyka, a chory ukÂład dalej jest powielany.

Oczywiœcie, ¿e niepe³nosprawni nie s¹ wydajni w pracy, jak to siê stara wmówiÌ w ró¿nych k³amliwych kampaniach. Ale niepe³nosprawni mog¹ brak wydajnoœÌ zrekompensowaÌ w postaci wiêkszej lojalnoœci czy rzetelnoœci i dobrze siê sta³o, ¿e firmy potrafiÌ to dostrzec.

 

Niestety nie moÂżna siĂŞ dziwiĂŚ, Âże firmy nie zatrudniajÂą niepeÂłnosprawnych, skoro problem z tym majÂą nawet organizacje pozarzÂądowe dziaÂłajÂące na rzecz niepeÂłnosprawnych. A raport ISP wÂłaÂśnie wskazuje na m.in. organizacje pozarzÂądowe jako jeden z elementĂłw promocji przy zatrudnianiu niepeÂłnosprawnych.

 

Firmy oczekujÂą zmniejszenia biurokracji przy staraniu siĂŞ o wsparcie do zatrudniana niepeÂłnosprawnych oraz wiĂŞkszego wsparcia finansowego. Nikt jednak nie pokusiÂł siĂŞ o stwierdzenie, Âże najpierw naleÂży przeprowadziĂŚ weryfikacjĂŞ definicji osoby niepeÂłnosprawnej, a nastĂŞpnie na tej podstawie liczbĂŞ osĂłb niepeÂłnosprawnych, na ktĂłre miaÂłoby trafiĂŚ wsparcie. JeÂśli na kaÂżdego z niepeÂłnosprawnego z puli 6 mln osĂłb miaÂłoby iœÌ jakaÂś dotacja, to nawet budÂżet PaĂąstwa powiĂŞkszony o deficyt byÂłby za maÂły.  PrzecieÂż publiczne pieniÂądze nie powinny trafiĂŚ na zatrudnianie np. portiera z lekkim stopniem niepeÂłnosprawnoÂści. Przy takim pojmowaniu osĂłb niepeÂłnosprawnych, osoby z caÂłkowitym niedowÂładem rÂąk i nĂłg (niepeÂłnosprawnoœÌ sprzĂŞÂżona) lub innymi schorzeniami uniemoÂżliwiajÂącymi im samodzielnÂą egzystencjĂŞ juÂż na starcie sÂą skazane na niebyt na rynku pracy. Na kogo w takim razie idÂą publiczne pieniÂądze? Na zdrowych z orzeczeniem. To jest prawdziwy problem dla niepeÂłnosprawnych.

 

 

Zobacz caÂły raport  Instytut Spraw Publicznych [pdf, 1,65 MB]

Jerzy Bartkowski, Barbara GÂąciarz, Ewa Giermanowska, Agata Kudlik, Paulina Sobiesiak, Pracodawcy o zatrudnianiu osĂłb niepeÂłnosprawnych Jak jest? Co moÂżna zmieniĂŚ?,  Instytut Spraw Publicznych, Warszawa, paÂździernik 2009