[La Rosa Negra]

ZaznaczyÂłam inne, bo nie mogĂŞ wybraĂŚ tylko jednego z wymienionych - sÂłucham rocka (np. Skid Row, AC/DC), muzyki alternatywnej (Myslovitz, Maria Peszek, CzesÂław ÂŚpiewa) bluesa (DÂżem, Harlem), jazzu (Diana Krall, Voo Voo), trochĂŞ reggae (Indios Bravos, Maleo Reggae Rockers), klasyki (Debussy, StrawiĂąski, Czajkowski) i muzyki latynoskiej (Santana, Gloria Estefan). WÂłaÂściwie tylko techno nie trawiĂŞ, reszta - no, od biedy moÂże byĂŚ.

[gruszka]

A jakich kopozytorĂłw?

[Nachbar]

Ja nie ÂśpiĂŞ i odpowiedziaÂłem juÂż. LubiĂŞ muzykĂŞ fortepianowÂą i organowÂą.

[gruszka]

A INNI? SPIÂĄ?

[Duch]

Therion CzeœÌ:2

Rok póŸniej (1997) Therion obchodzi³ swoje dziesiêciolecie, w zwi¹zku z tym faktem wydano album "A'arab Zaraq Lucid Dreaming". Znalaz³y siê na nim utwory, które postanowiono odrzuciÌ z Theli, covery takich zespo³ów jak Iron Maiden, Judas Priest, Running Wild i Scorpions oraz utwory ze œcie¿ki dŸwiêkowej do niskobud¿etowego szwedzkiego fimu, któr¹ napisa³ swego czasu Johnsson. Kilka z nich przerobionych zosta³o na ciê¿sze brzmienie i równie¿ znalaz³y one swe miejsce na Arabie. W sumie nie mo¿na tego wydawnictwa traktowaÌ jako pe³nometra¿owego albumu - by³ to prezent dla fanów, coœ w rodzaju Mini-Cd (jednak to by³ Big-Cd . Mimo wszystko wielu Araba traktuje jak album i nie docenia jego istoty - pomieszkuj¹c sobie w Berlinie widzia³em to wydawnictwo wycenione na jakieœ 8-10 Euro, w zale¿noœci od sklepu!
Sukces Theli oraz zyski jakie przynios³a jego sprzeda¿ pozwoli³u Johnssonowi na skorzystanie z pomocy solidnych "posi³ków". Do pracy nad kolejnym albumem w 1998 roku, "Vovin", zaprosi³ znan¹ wczeœniej z Dreams Of Sanity Martinê Hornbacher oraz œpiewaczkê brytyjskiego Cradle Of Filth, Sarah Jezebel Devê. Nie oby³o siê tak¿e bez ludzi graj¹cych na skrzypcach oraz innych instrumentach wykorzystywanych podczas grania utworów z repertuaru muzyki powa¿nej. Niestety zespó³ opuœci³ Piotr Wawrzeniuk (oficjalnym powodem by³ brak czasu na studia historyczne) jednak wokale solowe ju¿ nie by³y potrzebne na tym albumie. Wyj¹tkiem jest utwór "The Wild Hunt", w którym goœcinnie zaœpiewa³ znany z Primal Fear, Ralf Schepers. Sam album nie przypomina³ ju¿ zespo³u sprzed kilku lat - piêkne melodie, pianino, skrzypce, kobiece wokale wystêpuj¹ce zarówno w duecie jak i solo, po prostu majstersztyk! Wszystkie teksty napisa³ Thomas Karlsson (na Theli napisa³ tylko po³owê), przyjaciel Christofera z organizacji zajmuj¹cej siê praktykowaniem magii i ezoteryki, Dragon Rouge, której Thomas by³ za³o¿ycielem. Liryki na Vovin jak nigdy dot¹d zaczê³y bazowaÌ na mitologii oraz podstawê sw¹ zawiera³y w magii oraz zasadach Dragon Rouge. Zmieni³o siê tak¿e logo zespo³u - metamorfoza zbiega³a siê z muzyk¹, logo sta³o siê dostojne, powa¿ne i dojrza³e. Poprzednie by³o lekko poszarpane i drapie¿ne, zreszt¹ w dziale Galeria znajdziecie obecne jak i poprzednie loga Vovin sprzeda³ siê dwa razy lepiej ani¿eli Theli (a tak nawiasem mówi¹c, obydwa s³owa oznaczaj¹ s³owo "Smok"). Zespó³ zosta³ zaszufladkowany jako przedstawiciel metalu gotyckiego, niektórzy nawet (niestety b³êdnie) muzykê z Vovin okreœlaj¹ po prostu mianem gotyku... By³ to album opatrzony kilkuletnimi poszukiwaniami zespo³u, Vovin by³ najbardziej prze³omowym dzie³em Theriona.
Rok póŸniej Johnsson postanowi³ wydaÌ Mini-Cd z utworami, które nie za³apa³y siê na Vovin (Mark Of Cain i Dionysian Days) oraz kilkoma coverami. Za spraw¹ wytwórni (Nuclear Blast), która doda³a trzy koncertowe kawa³ki, z Mini-Cd zrobi³ siê pe³nometra¿owy album - Crowning Of Atlantis. Trzeba wiedzieÌ, ¿e sam Johnsson traktuje go jak mini-cd, jednak wytwórnia sprzedaje go natomiast jako lonplay

W roku 2000 Therion zaskoczy³ chyba wszystkich wydaj¹c album Deggial. U¿yto tu ju¿ chórów na skalê masow¹, nie znajdziemy tutaj ju¿ ani pojedynczych wokali mêskich ani ¿eùskich. Sam album kosztowa³ oko³o 50 tysiêcy euro - nic dziwnego skoro u¿yto instrumentów wykorzystywanych w filharmoniach, gitary spychaj¹c na troszkê dalszy plan. Na wersji digipackowej zamieszczono przeróbkê utworu jednego z najlepszych kompozytorów XX wieku Carla Orffa - "O Fortuna". Jeœli powiem, ¿e kawa³ek ten doskonale pasuje do reszty utworów, chyba ju¿ ka¿dy kto nie s³ysza³ nigdy "Deggiala" domyœli siê w jakiej stylistyce jest on utrzmany. Kawa³ki s¹ doskonale dopracowane, zró¿nicowane, pod wzglêdem konstrukcji oraz wykonania bij¹ te z poprzednich p³yt na ³eb. Co prawda niektórzy ludzie przyzwyczajeni do ciê¿szych brzmieù nie znajduj¹ w nim nic godnego uwagi - nie nale¿y siê dziwiÌ, Deggial to naj³agodniejszy stylistycznie album Theriona. Pamiêtam gdy kilka miesiêcy po jego wydaniu szuka³em na gie³dzie krakowskiej "Lepaci Kliffoth" w wersji CD (wtedy zakupienie tego albumu na p³ytce graniczy³o z cudem, posiada³em tylko kasetê). Znalaz³em j¹ tam w bardzo kiepskim opakowaniu, z skserowan¹ ok³adk¹ - sprzedawca wy³o¿y³ mi j¹ na stolik, ja grzeba³em sobie w portfelu w poszukiwaniu gotówki gdy nagle obok mnie pojawi³o siê dwóch metalowców. Jeden spojrza³ na stolik i zapyta³ tego drugiego: "Co to ten Therion?". Odpowiedzia³ mu: "Takie chórki..". Hehe, uœmia³em siê nieŸle, ale zapewne goœÌ mia³ na myœli nie Lepacê, ale w³aœnie najnowszy wówczas album Theriona czyli opisywany teraz Deggial. Bo w³aœnie chc¹c naprawdê króciutko opisaÌ ten album, mo¿na u¿yÌ s³ów, których u¿y³ ten "metalowy ³eb". Po jego wydaniu zaczêto nazywaÌ Johnssona maestrem, cz³owiekiem orkiestr¹ - po tym w³asnie okreœleniach widaÌ, jakim dzie³em jest Deggial. Godny uwagi jest fakt, i¿ podczas trasy promuj¹cej ten kr¹¿ek zespó³ nie móg³ niestety zagraÌ w Polsce, gdy¿ muzyków bêd¹cych ju¿ w naszym kraju dopad³o zatrucie pokarmowe....
W 2001 œwiat³o dzienne ujrza³ "Secret Of The Runes". By³ to koncept album, którego liryki bazowa³y na wierzeniach plemion nordyckich i germaùskich, natomiast muzyka zdawa³ siê byÌ kontynuacj¹ Deggiala z t¹ ró¿nic¹, ¿e wiêkszy nacisk po³o¿ono na surowe i brudne brzmienie gitar. Nie zaniedbano równie¿ orkiestry, której partie nagrywano w specjalnie zbudowanym do tego celu studiu Modern Art. Na wersji digipackowej zamieszczono dwa covery - Abby oraz Scorpionsów, na utworach tych goœcinnie g³osu u¿yczy³ Piotr Wawrzeniuk. "SOTR" wzbudza dosyÌ du¿e kontrowersje - przyzwyczajeni do zmian stylistycznych na kolejnych albumach zarzucaj¹ mu wtórnoœÌ i zbyt du¿e podobieùstwo do poprzedniego albumu, inni natomiast potrafi¹ odkryÌ w nim wiele nowego. Opinia o nim zale¿y od indywidualnych zapatrywaù i gustów s³uchaczy, moja znajduje siê w dziale Recenzje wiêc tutaj j¹ sobie darujê. Dwa lata póŸniej ktoœ odkry³, ¿e melodia jednego z utworów bazowana by³a na linii melodycznej pieœni SSmanów, "Marschiert In Feindesland". Chris potem t³umaczy³ siê, ¿e wczeœniej melodii tej u¿ywali ludzie z Legionu Condor, którzy zaczerpnêli j¹ z nordyckich pieœni ludowych! Wszystko zosta³o wyjaœnione, ale niesmak pozosta³... WydawaÌ siê mog³o, ¿e Therion znowu zacz¹³ byÌ zespo³em w pe³nym tego s³owa znaczeniu - bracia Niemann (Johan i Kristian) oraz perkusista Karpinenn brali udzia³ w nagrywaniu materia³u z Chrisem ju¿ po raz drugi...
Wreszcie w kolejnym roku (2002) Therion wyda³ koncertówkê nazw¹ nawi¹zuj¹c¹ do poprzedniego albumu studyjnego. Zwie siê ona "Live In Midgard", sk³ada siê z dwóch p³yt zawieraj¹cych przekrój historyczny dokonaù zespo³u, niestety nie jest on uporz¹dkowany w sposób chronologiczny - utwory stare wymieszane s¹ z tymi najnowszymi, ale mimo wszystko dla fanów nie stanowi to ¿adnego problemu (w symie koncertówki maj¹ trafiaÌ przede wszystkim do fanów znaj¹cych dokonania zespo³u). Utwory nagrywane by³y podczas tras koncertowych w Hamburgu (Niemcy), Budapeszcie (Wêgry) i Kolumbii. Z albumem tym wi¹¿e siê ma³o zabawna historia - otó¿ wytwórnia chcia³a wydaÌ go tylko w iloœci 15 tysiêcy egzemplarzy, ale na szczêœcie Chris stanowczo zaprotestowa³. Szefowie Nuclear Blast chcieli zastosowaÌ g³upi¹ zasadê: 15 tysiêcy egzemplarzy z racji 15 lat zespo³u! Sami przyznacie, ¿e nikt m¹dry na taki pomys³ nie móg³by wpaœÌ... Jednak skoùczy³o siê szczêœliwie i ka¿dy zainteresowany nie powinien mieÌ problemów z zakupem tego albumu.

W roku 2004 ÂświatÂło dzienne ujrzaÂły aÂż dwa albumy Bestyji, Lemuria oraz Sirius B. W nagrywaniu udziaÂł wziĂŞÂło blisko 170 osĂłb, wykorzystano orkiestrĂŞ praskÂą, znowu pojawiÂł siĂŞ wokal Wawrzeniuka oraz growling Johnssona! PÂłyta ta nawiÂązuje troszkĂŞ do wczesnej twĂłrczoÂści zespoÂłu. Owszem, na pÂłytach znajdziemy rĂłwnieÂż chĂłry i intrumentarium wykorzystywane przez orkiestry, ale ciekawostkÂą moÂże byĂŚ heavymetalowy wokal Matsa Levena (Krux, Abstract Algebra), w gitarowych riffach moÂżna usÂłyszeĂŚ coÂś jakby Judas Priest, King Diamond... Albumy te sÂą peÂłne energii, mimo iÂż gdzieÂś ulotniÂła siĂŞ atmosfera grozy i mistycyzmu, pokazujÂą doskonale kunszt Johnssona oraz jego geniusz muzyczny. W tym samym roku wszyscy biorÂący udziaÂł w nagrywaniu Lemurii oraz Sirius B, pod nazwÂą Demonoid wydali rĂłwnieÂż album "Riders Of The Apocalypse". Niech jednak nikt nie myÂśli, Âże dzieÂło to ma cokolwiek wspĂłlnego z Therionem - jest to trash z elementami death i black bazowany w duÂżej mierze na mistrzach tego gatunku.
Wmaju 2006 roku zespó³ wreszcie wyda³ zapowiadane od lat DVD "Celebrators of becoming", ale iloœÌ materia³u na nim zawarta niejednego fana zwali³a z nóg. Cztery p³yty DVD z teledyskami, pe³nym koncertem w Meksyku, na Wacken, filmem "The Golden Embrace" do którego Chris kiedyœ napisa³ muzykê, z niekiedy megastarymi zapisami koncertów i innymi ciekawymi rzeczami, daj¹ 10-cio godzinny materia³! Do wydawnictwa do³¹czono tak¿e dwie p³yty audio bêd¹ce zapisem koncertu w Meksyku. W grudniu Therion daje koncert z pe³n¹ orkiest¹, w stolicy Rumunii, Bukareszcie. Tym samym marzenia Johnssona ziszczaj¹ siê, po czêœci dziêki przypadkowi jakim by³a oferta zagrania na rzecz dzieci chorych na raka. Koncert transmitowa³a rumuùska telewizja, byÌ mo¿e kiedyœ zostanie wydany na DVD. Nied³ugo póŸniej, bo w styczniu 2007 roku zespó³ wydaje dwup³ytowy album "Gothic Kabbalah", bêd¹cy zaskoczeniem nawet dla tych, którzy przyzwyczaili siê do zmian w twórczoœci zespo³u. Muzyka straci³a na drapie¿noœci, ale zyska³a klimat i melodyjnoœÌ - album ten, na którym zagra³ chocia¿by Hensley z Uriah Heep i œpiewa³ Snowy Shaw znany ze wspó³pracy z Kingiem Diamondem, jest tak naprawdê koncept-albumem opowiadaj¹cym o Johanessie Bureusie, szwedzkim mistyku, który us³ysza³ g³os Boga wybieraj¹cego go na proroka. Sam tytu³ p³yty, jak przyznaje Christofer, zosta³ nie tylko wybrany aby sugerowaÌ o czym traktuje warstwa liryczna, ale mia³ te¿ wzbudziÌ troszkê kontrowersji, podobnie jak i image jaki zespó³ przybra³ - twarze pomalowane na bia³o, ubrania zaprojektowane przez Shawa przypominaj¹ce wampiryczno-gotycki styl Cradle of Filth... Zespó³ rusza w trasê nie pomijaj¹c oczywiœcie Polski, natomiast w po³owie roku odchodzi Mats Leven - jak napisano w oœwiadczeniu, nie rozpala³ go ju¿ ten sam ogieù co niegdyœ. Jego miejsce zajmuje Thomas Vikstrom, cz³owiek graj¹cy w teatrach, œpiewaj¹cy w operetkach i zaanga¿owany w wiele pomniejszych projektów heavy metalowych.

Nadchodzi rok 2008, w którym to zespó³ intensywnie pracuje nad szlifowaniem DVD z koncertu w Warszawie, z lutego 2007 roku. Nim jednak wchodzi ono na rynek, fanów zelektryzowa³a wiadomoœÌ, i¿ zespó³ opuszczaj¹ jego cz³onkowie - bracia Niemann i perkusista Petter Karlsson. W zespole pozostaje tylko Christofer Johnsson, czyli jego za³o¿yciel. Poszukuj¹c nowych cz³onków uspokaja fanów, ¿e Therion nie umar³ i ¿e zagra w P³ocku na jednym z festiwali. 25 lipca 2008 premierê ma "Live Gothic", wymieniane wy¿ej wydawnictwo DVD. Dostêpne jest ono w dwóch wersjach - digipakowej (dro¿sza) i dostêpnej w plastyku (taùsza), sama zawartoœÌ p³yt (jednej DVD i dwóch audio) jest identyczna.
Narazie panuje cisza, która przerwana zostanie w 2009 gdy¿ na ten rok planowane jest kolejne wydawnictwo zespo³u, Johnsson, jak to mawia od lat, pisze ksi¹¿kê maj¹c¹ pokazaÌ historiê zespo³u, ale raczej nie nastawia³bym siê na jej szybkie wydanie Póki co, pozostaje nam czekaÌ na kolejny ryk Bestyji.

Na podstawie opisu Artur "Thor" Dubis

[Duch]

SUPER LEKCJA O GATUNKACH MUZYCZNYCH:) TO MO¯E TERAZ PYTANKO? PODAJCIE PO 1 ZESPOLE LUB WYKONAWCÊ Z KA¯DEGO Z WYMIENIONYCH GATUNKÓW...

To ja pierwszy
Zaznaczy³em "Rock/Metal" wiec i zespó³ z tego gatunku

Therion CzeœÌ:1

To z greki bestia, zwierz. Nic dziwnego wiêc, i¿ tak zosta³ nazwany zespó³, którego pocz¹tkowym zamiarem by³o granie death metalu. Trzeba jednak wiedzieÌ, ¿e zespó³ zanim wyda³ swój pierwszy album, zwa³ siê Blitkrieg, co z niemieckiego oznacza wojnê b³yskawiczn¹, przez pewien okres czasu egzystowa³ równie¿ pod nazw¹ Megatherion. W 1989 roku, gdy Christofer Johnsson (za³o¿yciel zespo³u, a jak póŸniej historia pokaza³a jedyny cz³onek, który osta³ siê po wielu latach istnienia zespo³u) mia³ zaledwie siedemnaœcie lat, on i grupka metalowców wyda³a dwa dema (Paroxysmal Holocaust oraz Beyond The Darkest Veils Of Inner Wickedness). JakoœÌ materia³u by³a fatalna, ale jak po latach przyzna Johnsson, sesje nagraniowe nauczy³y go bardzo wiele. W 1990 roku o zespole zw¹cym siê jeszcze Blitzkrieg zaczê³o byÌ g³oœno, a powodem tego by³o nagranie kolejnego dema o nazwie Time Shall Tell. Materia³ by³ ju¿ w lepszej jakoœci, a i utwory w odró¿nieniu od tych z poprzednich dem sta³y siê bardziej dojrza³e oraz ukazywa³y ogromny potencja³ tkwi¹cy w zespole. Kaseta wpad³a w rêce ludziom z wytwórni Deaf Records, dziêki czemu zespó³ móg³ nagraÌ swój pierwszy pe³nometra¿owy album w miarê profesjonalnym studio.

P³yta "Of Darkness" ukaza³a siê rok póŸniej (1991), a ozdobiona by³a ju¿ nazw¹ Therion. Jako ciekawostkê mo¿na podaÌ fakt, ¿e Johnsson wymyœlaj¹c nazwê zespo³u sugerowa³ siê tytu³em albumu szwajcarskiej grupy Celtic Frost "To Megatherion", dopiero póŸniej dowiedzia³ siê, ¿e przecie¿ sam Aleister Crowley nazywa³ siebie Therionem. Wracaj¹c jednak do "Of Darkness" - p³yta utrzymana by³a w surowym klimacie ostrej jatki, któr¹ doceniÌ mog¹ tylko zatwardziali fani death metalu. Porównywana ona by³a do twórczoœci Bolt Thrower, Carcass czy te¿ Entombed i mimo i¿ faktem by³o to, ¿e Therion nie wymyœli³ nic nowego, a tylko powieli³ pomys³y wykorzystywane przez inne zespo³y, zosta³ on doceniony i bardzo dobrze przyjêty nie tylko w Szwecji lecz tak¿e chocia¿by i w Polsce. Co ciekawe na pierwszym albumie Bestii ponad po³owa utworów napisana zosta³a kilka lat wczeœniej po czym zamieszczona na demach - wspó³praca z wytwórni¹ pozwoli³a m³odym muzykom na ponowne nagranie tych kawa³ków w lepszych warunkach. Nic dziwnego zatem, ¿e w tym samym roku ukaza³ siê kolejny album Szwedów, "Beyond Sanctorum".
OczywiÂście przed sesjÂą doszÂło do kilku zmian personalnych, ale patrzÂąc z perspektywy czasu na naprawdĂŞ liczne zmiany, myÂślĂŞ Âże podarujĂŞ sobie podczas pisania historii napominanie o tym kto odszedÂł z zespoÂłu, a kto go zasiliÂł... Beyond mimo iÂż podobnie jak jego poprzednik, byÂł ciĂŞÂżki, jednak zawieraÂł juÂż wiele elementĂłw, z ktĂłrych niektĂłre w tamtych czasach ÂśmiaÂło mogÂłyby nazwane byĂŚ progresjÂą. PojawiÂły siĂŞ klawisze, przewin¹³ siĂŞ kobiecy wokal... Johnsson i spó³ka zaczĂŞli nieÂśmiaÂło tworzyĂŚ klimat, ktĂłrego brakowaÂło na poprzednim albumie - zwrĂłcono uwagĂŞ na dopracowanie linii melodycznej, czĂŞste stosowanie solĂłwek jak i wokal zmniejszono do niezbĂŞdnego minimum. W ktĂłrymÂś z wywiadĂłw telewizyjnych Christofer wspominaÂł, iÂż pierwsze reakcje co poniektĂłrych ludzi ograniczaÂły siĂŞ do pukniĂŞcia siĂŞ w gÂłowĂŞ i pytania czy jest on normalny. Jednak w miarĂŞ upÂływu czasu i zwiĂŞkszenia siĂŞ ilosci ludzi, do ktĂłrych dotarÂł album, reakcje byÂły coraz bardziej pozytywne i "Beyond Sanctorum" ostatecznie odniĂłsÂł o wiele wiĂŞkszy sukces niÂż poprzedni album.    

Therion to z greki bestia, zwierz. Nic dziwnego wiêc, i¿ tak zosta³ nazwany zespó³, którego pocz¹tkowym zamiarem by³o granie death metalu. Trzeba jednak wiedzieÌ, ¿e zespó³ zanim wyda³ swój pierwszy album, zwa³ siê Blitkrieg, co z niemieckiego oznacza wojnê b³yskawiczn¹, przez pewien okres czasu egzystowa³ równie¿ pod nazw¹ Megatherion. W 1989 roku, gdy Christofer Johnsson (za³o¿yciel zespo³u, a jak póŸniej historia pokaza³a jedyny cz³onek, który osta³ siê po wielu latach istnienia zespo³u) mia³ zaledwie siedemnaœcie lat, on i grupka metalowców wyda³a dwa dema (Paroxysmal Holocaust oraz Beyond The Darkest Veils Of Inner Wickedness). JakoœÌ materia³u by³a fatalna, ale jak po latach przyzna Johnsson, sesje nagraniowe nauczy³y go bardzo wiele. W 1990 roku o zespole zw¹cym siê jeszcze Blitzkrieg zaczê³o byÌ g³oœno, a powodem tego by³o nagranie kolejnego dema o nazwie Time Shall Tell. Materia³ by³ ju¿ w lepszej jakoœci, a i utwory w odró¿nieniu od tych z poprzednich dem sta³y siê bardziej dojrza³e oraz ukazywa³y ogromny potencja³ tkwi¹cy w zespole. Kaseta wpad³a w rêce ludziom z wytwórni Deaf Records, dziêki czemu zespó³ móg³ nagraÌ swój pierwszy pe³nometra¿owy album w miarê profesjonalnym studio.

P³yta "Of Darkness" ukaza³a siê rok póŸniej (1991), a ozdobiona by³a ju¿ nazw¹ Therion. Jako ciekawostkê mo¿na podaÌ fakt, ¿e Johnsson wymyœlaj¹c nazwê zespo³u sugerowa³ siê tytu³em albumu szwajcarskiej grupy Celtic Frost "To Megatherion", dopiero póŸniej dowiedzia³ siê, ¿e przecie¿ sam Aleister Crowley nazywa³ siebie Therionem. Wracaj¹c jednak do "Of Darkness" - p³yta utrzymana by³a w surowym klimacie ostrej jatki, któr¹ doceniÌ mog¹ tylko zatwardziali fani death metalu. Porównywana ona by³a do twórczoœci Bolt Thrower, Carcass czy te¿ Entombed i mimo i¿ faktem by³o to, ¿e Therion nie wymyœli³ nic nowego, a tylko powieli³ pomys³y wykorzystywane przez inne zespo³y, zosta³ on doceniony i bardzo dobrze przyjêty nie tylko w Szwecji lecz tak¿e chocia¿by i w Polsce. Co ciekawe na pierwszym albumie Bestii ponad po³owa utworów napisana zosta³a kilka lat wczeœniej po czym zamieszczona na demach - wspó³praca z wytwórni¹ pozwoli³a m³odym muzykom na ponowne nagranie tych kawa³ków w lepszych warunkach. Nic dziwnego zatem, ¿e w tym samym roku ukaza³ siê kolejny album Szwedów, "Beyond Sanctorum".
Oczywiœcie przed sesj¹ dosz³o do kilku zmian personalnych, ale patrz¹c z perspektywy czasu na naprawdê liczne zmiany, myœlê ¿e podarujê sobie podczas pisania historii napominanie o tym kto odszed³ z zespo³u, a kto go zasili³... Beyond mimo i¿ podobnie jak jego poprzednik, by³ ciê¿ki, jednak zawiera³ ju¿ wiele elementów, z których niektóre w tamtych czasach œmia³o mog³yby nazwane byÌ progresj¹. Pojawi³y siê klawisze, przewin¹³ siê kobiecy wokal... Johnsson i spó³ka zaczêli nieœmia³o tworzyÌ klimat, którego brakowa³o na poprzednim albumie - zwrócono uwagê na dopracowanie linii melodycznej, czêste stosowanie solówek jak i wokal zmniejszono do niezbêdnego minimum. W którymœ z wywiadów telewizyjnych Christofer wspomina³, i¿ pierwsze reakcje co poniektórych ludzi ogranicza³y siê do pukniêcia siê w g³owê i pytania czy jest on normalny. Jednak w miarê up³ywu czasu i zwiêkszenia siê ilosci ludzi, do których dotar³ album, reakcje by³y coraz bardziej pozytywne i "Beyond Sanctorum" ostatecznie odniós³ o wiele wiêkszy sukces ni¿ poprzedni album.

A¿ dwa lata przysz³o czekaÌ fanom na kolejny album (do 1993), "Symphony Masses Ho Drakon Ho Megas". Odbiega³ on znacznie od swoich poprzedników - muzyka sta³a siê trochê wolniejsza lecz za to gitary brzmia³y o wiele ciê¿ej, us³yszeÌ mo¿na by³o elementy muzyki orientalnej z dalekiej Persji, wyczuwa³o siê bij¹cy ogrom mistycyzmu. Na p³ycie tej po raz pierwszy pojawi³ siê Polak, Piotr Wawrzeniuk, który zasiad³ za bêbnami. Rok 1994 w twórczoœci Theriona by³ rokiem bezp³odnym, Johnsson prze¿ywa³ kryzys twórczy i postanowi³ zrelaksowaÌ siê "dr¹c mordê" w szwajcarskim zespole Messiah. Ch³opaków z tej kapeli pozna³ kilka lat wczeœniej na festiwalu w Polsce, a wyjazd ich wokalisty do Chin spowodowa³, i¿ Christofer dosta³ propozycjê zast¹pienia go na zasadach wokalisty sesyjnego. Podczas nagrywania albumu "Underground" Chris napisa³ ¿artobliwy tekst, w którym opisa³ Jezusa jako pedofila, co te¿ bardzo spodoba³o siê ch³opakom z Messiah. Postanowili zamieœciÌ go na albumie - Chris z pocz¹tku oponowa³ po czym machn¹³ na to rêk¹, w koùcu to nie by³ jego zespó³ wiêc niech sobie robi¹ co chc¹. Tekst ten potem by³ powodem wielu nierzyjemnych wydarzeù, jak chocia¿by tego i¿ sprzeda¿y albumu zabroniono w kilku krajach, w tym... Norwegii! Recenzenci powa¿nych europejskich gazet traktuj¹cych o ciê¿kiej muzyce nie zostawili na albumie i Johnssonie suchej nitki, co te¿ sta³o siê Ÿród³em konfliktów miêdzy nim a reszt¹ zespo³u. Rozstali siê w zgodzie lecz niesmak pozosta³...
W 1995 Therion sp³odzi³ ju¿ swoje dziecko, a ochrzczono je "Lepaca Kliffoth". Eksperymenty wokalne Johnssona podczas sesji z zespo³em Messiah s¹ tutaj widoczne, sposób wyrzucania z siebie g³osu i jego tonacja s¹ niemal¿e identyczne, a zarazem niespotykane ani wczeœniej ani póŸniej. Album by³ surowy, przeplatany szybkimi i wolnym kawa³kami, jak na przyk³ad wspania³ym utworem "The Beauty In Black". Znam ludzi, dla których "Lepaca Kliffoth" nadal pozostaje niedoœcignionym wzorem oraz inspiracj¹, w opinii wielu jest to najlepszy album Theriona. Poprzedzony by³ on singlem "The Beauty In Black" - pomys³ wyszed³ od wytwórni gdy¿ jak twierdzi Chris, nie wiadomo po co w³aœciwie komu potrzebne s¹ single. Mimo wszystko dzisiaj kr¹¿ek ten stanowi nie lada k¹sek dla kolekcjonerów, natomiast wielu by³oby w stanie oddaÌ za niego fortunê.
Prze³omowym momentem w historii Theriona by³o wydanie w 1996 roku albumu "Theli", przez wielu uwa¿anego za opus magnum zespo³u. Album utrzymany by³ jeszcze w dosyÌ ostrej stylistyce, posiada³ pazurki, które zadrapaÌ mog³y twarz niejednemu wybrednemu s³uchaczowi. Znalaz³y siê na nim trzy utwory instrumentalne, nawi¹zuj¹ce do twórczoœci wielkich kompozytorów - Preludium, Interludium oraz Postludium. Na "Theli" znalaz³ siê kultowy ju¿ chyba utwór "To Mega Therion", a tak¿e przepiêkna ballada "Siren Of The Woods" napisana w jêzyku akadyjskim. Pozosta³e utwory tak¿e s¹ fenomenalne, us³yszeÌ na nich mo¿na Wawrzeniuka, a tak¿e w natê¿eniu wczeœniej nie spotykanym u Theriona, chóry, zarówno mêskie jak i ¿eùskie. Johnsson wspomina ten album jako ryzyko, które albo mia³o wznieœÌ zespó³ na wy¿yny albo... "Gdyby z tym albumem nam nie wysz³o, s¹dzê, ¿e Therion zakoùczy³by dzia³alnoœÌ." (Johnsson) Dziêki temu albumowi Therion sta³ siê ju¿ bardzo popularnym zespo³em, oczywiœcie nie w takiej skali jak teraz Britney i inne umalowane laleczki, ale w œwiatku "metalowych ³bów" ma³o chyba by³o wtedy osób, które nie spotka³yby siê z "Theli". Sam Johnsson narzeka³ potem na to, i¿ w zespole pojawi³y siê narkotyki oraz muzycy przychodzili na sesje w stanie lekko nietrzeŸwym, co spowodowa³o i¿ po¿egna³ siê z nimi i na kolejne albumy wynajmowa³ ju¿ muzyków sesyjnych...

[Duch]

Duchu....
Mam pytanie do Ciebie, bo widzĂŞ Âże jesteÂś obity w tematyce muzycznej... 
Czy grasz na jakimœ instrumencie, czy znasz nuty? Czy skoùczy³eœ szko³ê muzyczn¹???

Przykro mi,jedyny instrument na jakim gram to"SAM Broadcaster"dziĂŞki ktĂłremu sÂłychaĂŚ mnie na radiu
SzkoÂła muzyczna raczej teÂż mnie ominĂŞÂła.
Wielu jest muzykĂłw ktĂłrzy Âświetnie sobie radzÂą bez niej np:
Christofer Johnsson z zespoÂłu Therion

[62norbi]

Duchu....
Mam pytanie do Ciebie, bo widzĂŞ Âże jesteÂś obity w tematyce muzycznej... 
Czy grasz na jakimœ instrumencie, czy znasz nuty? Czy skoùczy³eœ szko³ê muzyczn¹???

[gruszka]

 SUPER LEKCJA O GATUNKACH MUZYCZNYCH:) TO MOÂŻE TERAZ PYTANKO? PODAJCIE PO 1 ZESPOLE LUB WYKONAWCÊ Z KAÂŻDEGO Z WYMIENIONYCH GATUNKÓW...

[Duch]

Disco polo cz.II

MUZYKA NA GALOWO

Mimo Âże piosenki z Blue Star rozbrzmiewaÂły na "chodnikach", na zabawach i na weselach w caÂłej Polsce, przez trzy lata (od 1989 do 1992) media zdawaÂły siĂŞ nie zauwaÂżaĂŚ tego nowego w kulturze popularnej zjawiska. O muzyce chodnikowej milczaÂły gazety i telewizja. Nie chciaÂła jej graĂŚ Âżadna z uznanych stacji radiowych. Pierwsi zainteresowali siĂŞ niÂą artyÂści. W lecie 1991 roku piosenkarka Marlena Drozdowska i aktor Marek Kondrat nagrali kasetĂŞ z pastiszami piosenek chodnikowych. TytuÂłowe MydeÂłko Fa, z tekstem Andrzeja KorzyĂąskiego, staÂło siĂŞ wielkim przebojem "chodnika". MiÂłoÂśnicy polskiego disco nie zauwaÂżyli przeÂśmiewczego charakteru piosenki i przyjĂŞli jÂą niemalÂże za swĂłj hymn.

Kiedy sta³o siê oczywiste, ¿e ³atwa i przyjemna muzyka zaw³adnê³a gustami niema³ej czêœci Polaków, zajêli siê ni¹ przedstawiciele paùstwowego show-businessu. Sto³eczna Estrada przy wspó³pracy z Telewizj¹ Polsk¹ 29 lutego 1992 roku zorganizowa³a w Sali Kongresowej Pa³acu Kultury i Nauki w Warszawie Galê Piosenki Popularnej i Chodnikowej. Mo¿na odnieœÌ wra¿enie, ¿e ten spektakl, autorstwa znanego re¿ysera kabaretowego, pomyœlany by³ jako kpina z gustu zwolenników tego rodzaju muzyki. Scenografia Sali Kongresowej realizowa³a stereotypowe wyobra¿enia na temat kiczu i odpustowoœci, wykonawców ubrano w wymyœlne stroje, a prowadz¹cy koncert konferansjer pozwala³ sobie na drwiny.

Mimo ¿e Gala wydawa³a siê byÌ apelem, ¿eby nie traktowaÌ powa¿nie piosenki chodnikowej, jej efekt przeszed³ wszelkie oczekiwania. PublicznoœÌ by³a zachwycona i bawi³a siê wspaniale. Zrealizowany podczas Gali program telewizyjny i nagrana wtedy kaseta wideo zrobi³y temu nurtowi muzyki popularnej jeszcze wiêksz¹ reklamê. Znacznie wzros³a liczba sprzedawanych kaset, a bilety na trzy kolejne koncerty (w Gdaùsku, Opolu i Poznaniu) by³y b³yskawicznie wyprzedawane.

Mened¿er Blue Star nie by³ jednak zadowolony z przeœmiewczego charakteru koncertów, a wspó³pracuj¹cy z nim muzycy narzekali na niskie ga¿e. Jesieni¹ 1993 roku S³awomir Skrêta sam zaj¹³ siê organizowaniem koncertów. Zmieni³ te¿ nazwê promowanej przez siebie muzyki z chodnikowej, która jego zdaniem Ÿle siê kojarzy³a, na disco polo.

Blue Star siê rozrasta³. Wspó³pracowa³o z nim coraz wiêcej zespo³ów. Oprócz kaset zaczêto wydawaÌ p³yty kompaktowe z muzyk¹ disco polo i krêciÌ do niej teledyski. Piosenki pojawia³y siê na antenie lokalnych rozg³oœni radiowych i telewizji kablowych. Wkrótce disco polo doczeka³o siê cotygodniowych programów w telewizji Polsat, audycji w radiu "Eska" i dwóch kolorowych miesiêczników. W 1994 roku firma Blue Star straci³a monopol na nagrywanie i promowanie tego typu muzyki. Powsta³o kilka nowych wytwórni kaset, czêœÌ zespo³ów zaczê³a dzia³aÌ na w³asn¹ rêkê.

Z cha³upniczej produkcji chodnikowych kaset rozwin¹³ siê potê¿ny discopolowy przemys³. Muzyka ta powróci³a te¿ tam, gdzie chyba mo¿na szukaÌ jej korzeni - na wiejskie zabawy.

DISCO ZABAWA

Od poczÂątku 1992 roku zaczĂŞÂły powstawaĂŚ na wsi pierwsze profesjonalne kluby dyskotekowe. WczeÂśniej wiejskie zabawy odbywaÂły siĂŞ zwykle w remizach straÂżackich lub okresowo pustych stodoÂłach. GrajÂące na nich lokalne zespoÂły nie zawsze byÂło staĂŚ na zorganizowanie dobrego nagÂłoÂśnienia i oÂświetlenia sali. Nie byÂło teÂż nikogo, kto staraÂłby siĂŞ zapanowaĂŚ nad pijanymi uczestnikami, toteÂż zabawy czĂŞsto koĂączyÂły siĂŞ burdami i bijatykami.

Uczestnicy gal Disco Polo, organizowanych w Sali Kongresowej, najbardziej eleganckiej sali koncertowej stolicy, s¹ traktowani wreszcie jak "szanowna publicznoœÌ", któr¹ profesjonaliœci od rozrywki maj¹ obowi¹zek zabawiaÌ

Wspó³pracownik Blue Star, Jerzy Suszycki z Bia³egostoku, wybudowa³ niedaleko Janowa w województwie bia³ostockim lokal wyposa¿ony w najnowoczeœniejsze oœwietlenie dyskotekowe, profesjonalne nag³oœnienie, w barek oraz strze¿ony parking. Zatrudni³ pilnuj¹cych porz¹dku ochroniarzy i zorganizowa³ specjalny transport autobusowy, dowo¿¹cy chêtnych nawet z odleg³ych o piêÌdziesi¹t kilometrów miejscowoœci. Na organizowanych tam zabawach gra³y wy³¹cznie zespo³y z Blue Star.

Zainteresowanie discopolowymi zabawami by³o tak wielkie, ¿e w ci¹gu dwóch lat Suszyckiemu uda³o siê stworzyÌ sieÌ dwudziestu takich dyskotek. Co tydzieù, w soboty i niedziele (z wyj¹tkiem okresu postu i adwentu) od godziny dwudziestej do trzeciej nad ranem, w budynkach wygl¹daj¹cych z zewn¹trz jak olbrzymie stodo³y, a wystrojem wnêtrza nie ró¿ni¹cych siê od wielkomiejskich dyskotek, bawi¹ siê przy muzyce disco polo tysi¹ce osób. W ka¿dym, oddalonym od innych o co najmniej piêÌdziesi¹t kilometrów, lokalu przez ca³¹ noc gra jeden zespó³. Trasy muzyków tak s¹ ustalane, aby ¿adna grupa nie gra³a zbyt czêsto w tym samym miejscu. Na terenie klubów dyskotekowych rzeczywiœcie utrzymywany jest spokój i porz¹dek, natomiast za to, co dzieje siê za siatk¹ strze¿onych parkingów, organizatorzy zabaw nie bior¹ odpowiedzialnoœci.

W regionach, gdzie powstawa³y discopolowe dyskoteki (g³ównie wschodnia i centralna Polska) lokalne wiejskie potaùcówki zaczê³y traciÌ popularnoœÌ. Wystêpuj¹cym na nich amatorskim zespo³om pozostaje granie na weselach albo próbowanie szczêœcia w firmach nagrywaj¹cych disco polo. ProwadziÌ to mo¿e, niestety, do ujednolicania muzyki popularnej granej na wsi i do zanikania folkloru spontanicznych wiejskich zabaw.

SWOJSKIE KLIMATY

Przez lata istnienia muzyka chodnikowa uleg³a znacznym przeobra¿eniom. Poprawi³a siê jakoœÌ nagrywanych kaset, zaczêto bardziej dbaÌ o stylistykê i treœÌ tekstów piosenek, zmieni³ siê image wielu wykonawców. Disco polo podzieli³o siê na kilka nurtów. CzêœÌ zespo³ów gra teraz muzykê zbli¿on¹ do techno i dance, inne pozosta³y przy wykonywanym na pocz¹tku "ludowo podobnym" stylu. Muzycy amatorzy stali siê w pewnym sensie profesjonalistami, utrzymuj¹cymi siê wy³¹cznie z grania. Wzros³a liczba zespo³ów, a zarazem i procent wykonawców, którzy graj¹ disco polo wy³¹cznie dla pieniêdzy, a nie z zami³owania. Jednoczeœnie muzyka chodnikowa straci³a na autentycznoœci, staj¹c siê w du¿ej mierze masow¹ produkcj¹ nagraù.

Ostatnio zmniejszyÂła siĂŞ liczba sprzedawanych kaset, co prawdopodobnie spowodowane jest tak zwanym "nasyceniem rynku". Przypuszczam jednak, Âże nadal istnieje olbrzymie zapotrzebowanie na muzykĂŞ tego typu. O jej powodzeniu decydujÂą bowiem, oprĂłcz walorĂłw zabawowo-rozrywkowych, dwie istotne wartoÂści. Muzyka disco polo daje swoim wielbicielom zarĂłwno potwierdzenie poczucia swojskoÂści, jak i ÂświatowoÂści.

O piosence chodnikowej fani mówi¹: to jest nasza muzyka, a maj¹ ku temu kilka powodów. Teksty wielu utworów s¹ dobrze znane s³uchaczom (bo wywodz¹ siê ze starego, popularnie œpiewanego repertuaru), nowe zaœ czêsto powtarzaj¹ narracyjne schematy ulubionych piosenek. Dystans pomiêdzy wykonawcami, zarazem przewa¿nie autorami szlagierów disco polo, a ich odbiorcami jest minimalny. PopularnoœÌ zdobyli bowiem "ludzie tacy jak my", a droga do chodnikowego sukcesu otwarta jest dla wszystkich, niezale¿nie od wykszta³cenia (tak¿e muzycznego), pozycji spo³ecznej czy posiadanych "znajomoœci". Muzykê tê wykreowali i wypromowali sami jej s³uchacze. Atutem staj¹ siê nawet trudnoœci, jakie napotyka na swojej drodze. Kariera disco polo, niezale¿na od œrodków masowego przekazu, przekonuje o tym, ¿e nie by³o ono sztucznie lansowane ani nikomu przez nikogo narzucane.

Poczuciu swojskoœci sprzyja tak¿e akceptacja i promowanie w tekstach piosenek przyjêtego ju¿ przez odbiorców modelu obyczajowego, stylu myœlenia, zachowania i gustów. Poza tym doœÌ wa¿n¹ zalet¹ disco polo jest spe³niana przez nie funkcja identyfikacji regionalnej, a nawet narodowej. Wykonawcy szczyc¹ siê tym, ¿e œpiewaj¹ wy³¹cznie po polsku, a odbiorcy ciesz¹ siê muzyk¹ tylko dla nich, "dla polskich ludzi". O wyborze ulubieùców decyduj¹ te¿ czêsto "lokalne patriotyzmy".

Mimo silnie akcentowanej swojskoœci nie mniejsze znaczenie ma œwiatowoœÌ, na pozór z ni¹ sprzeczna. Wielbiciele z zapa³em s³uchaj¹ muzyki, która co prawda zawiera wiele narodowych akcentów, ale jednoczeœnie ho³duje miêdzynarodowym trendom, wykorzystuje modne rytmy i nowoczesny sprzêt muzyczny. Fanom muzyki dyskotekowej jest zapewne nieobojêtne, ¿e Polacy tworz¹ swoje nagrania w stylu podobnym do zachodniego "disco", rodzime zespo³y prezentuj¹ siê nie gorzej ni¿ zagraniczne, a ich utwory staj¹ siê przebojami nawet za Oceanem (niewa¿ne, ¿e tylko wœród Polonii).

Poczucie œwiatowoœci podtrzymuje w s³uchaczach tak¿e fakt bycia pewnego rodzaju "elit¹". Uczestnicy Gal Disco Polo, organizowanych w Sali Kongresowej, najbardziej eleganckiej sali koncertowej stolicy, s¹ wreszcie traktowani jak "szanowna publicznoœÌ", któr¹ profesjonaliœci od rozrywki maj¹ obowi¹zek zabawiaÌ. Na koncertach i zabawach obcuj¹ z wykonawcami swojskimi, ale bêd¹cymi jednak "gwiazdami", znanymi z kaset, a coraz czêœciej tak¿e z radia i z telewizji. Muzycy, zachowuj¹cy siê poufale i familiarnie, przekonuj¹ s³uchaczy, ¿e s¹ ludŸmi takimi samymi jak oni, zarazem wzbudzaj¹c w nich poczucie wyj¹tkowoœci i wspó³uczestnictwa w "bardziej interesuj¹cym", ni¿ ich w³asny, œwiecie.

Nie ma zbytniego sensu ubolewaÌ nad poziomem tak zwanej kultury popularnej. Fakt, ¿e istnieje ona niezale¿nie od okolicznoœci i systemów polityczno-gospodarczych, œwiadczy chyba o tym, ¿e jest potrzebna. Pozwala uczestnicz¹cym w niej ludziom oderwaÌ siê od codziennoœci i przenieœÌ siê w œwiat marzeù, gdzie króluje spe³niona mi³oœÌ, wakacje i lenistwo. Jeœli natomiast jest w niej mowa o zawodach mi³osnych i k³opotach ¿yciowych, pociesza to odbiorców, ¿e nie tylko oni borykaj¹ siê z przeciwnoœciami losu".....

Na podstawie artykuÂłu Anny Kowalczyk

[Duch]

nie zbyt lubie jazzowa muze

Wiec teraz czas na disco polo(ja od siebie zapraszam na audycje "Dj.PucuÂś"ktĂłry zna ten nurt muzyczny bardzo dobrze)

Dobra,przyjrzyjmy siĂŞ nurtowi disco polo bliÂżej

..."Wraz z przemianami polityczno-gospodarczymi koùca lat osiemdziesi¹tych pojawi³y siê w Polsce reklamy, kieszonkowe wydania wzruszaj¹cych romansów i mro¿¹cych krew w ¿y³ach sensacyjnych opowieœci, dziesi¹tki kolorowych czasopism oraz "³atwa, mi³a i przyjemna" muzyka. Tak zwana kultura popularna, czy jeœli kto woli - masowa, nios¹ca jednym radoœÌ, a innym zgryzotê, budzi kontrowersje. Co ciekawsze, najbardziej krytykowane nie s¹ importowane tasiemcowe seriale, wszechobecna reklama ani czytad³a wydawane w setkach tysiêcy egzemplarzy, ale rodzime disco polo.
BRUKOWE KORZENIE

Dalekich krewnych piosenki disco polo, zwanej pocz¹tkowo chodnikow¹, mo¿na szukaÌ ju¿ na pocz¹tku naszego stulecia. W miastach du¿¹ popularnoœci¹ cieszy³a siê wtedy piosenka nazywana brukow¹, podwórzow¹ czy uliczn¹. Ró¿ne by³y rodowody przedwojennych miejskich piosenek. CzêœÌ z nich stanowi³a oryginaln¹ twórczoœÌ domoros³ych poetów i ulicznych œpiewaków. Inne z kolei wesz³y do publicznego œpiewnika z repertuarów kabaretów, operetek i teatrzyków.

PowszechnÂą wÂłasnoÂściÂą stawaÂły siĂŞ szlagiery z patefonowych pÂłyt, radia i filmĂłw. Rozmaite podwĂłrzowe i uliczne zespoÂły ÂśpiewaÂły przeboje wylansowane przez miĂŞdzywojenne gwiazdy i rzadko kto pamiĂŞtaÂł, czy ich autorem byÂł znany tekÂściarz, czy zostaÂły zaczerpniĂŞte ze zbioru piosenek popularnych niewiadomego pochodzenia. Teksty uliczno-podwĂłrkowych piosenek wydawane byÂły w pierwszych dziesiĂŞcioleciach naszego wieku w tanich broszurkach, dziĂŞki ktĂłrym moÂżemy dziÂś zapoznaĂŚ siĂŞ z ich treÂściÂą.

Przedwojenni œpiewacy opiewali w swoich utworach ¿ycie ówczesnych miast i przedmieœÌ, bohaterów zau³ków, zabawy "na drewnianej sali", a nawet kryzys gospodarczy. G³ównymi szlagierami by³y jednak, tak jak i dzisiaj, sentymentalne i frywolne piosnki o mi³oœci.

PIOSENKA Z PRL-U

Po drugiej wojnie Âświatowej, wraz ze zmianami ustrojowymi, zmieniÂła siĂŞ sytuacja piosenki popularnej. Z ulic i jarmarkĂłw zniknĂŞli sprzedawcy broszurek z piosenkami, nie istniaÂły juÂż zresztÂą, zamkniĂŞte nakazem wÂładz, prywatne wydawnictwa brukowej literatury. Coraz rzadziej moÂżna byÂło zobaczyĂŚ wystĂŞpy kapel podwĂłrkowych, a nagrywanie muzyki zmonopolizowaÂły paĂąstwowe firmy. SzansĂŞ na zdobycie szerokiej popularnoÂści mieli tylko ci wykonawcy, ktĂłrzy uzyskali poparcie odpowiednich urzĂŞdnikĂłw.

Mimo Âże przez 40 lat Polski Ludowej usiÂłowano stworzyĂŚ i utrzymaĂŚ jeden, oficjalny nurt kultury, nie daÂło siĂŞ kontrolowaĂŚ prywatnych upodobaĂą obywateli. WÂśrĂłd powszechnie Âśpiewanych po wojnie piosenek pozostaÂło duÂżo przedwojennych przebojĂłw. Przy okazji rodzinnych uroczystoÂści, spotkaĂą towarzyskich, zabaw, ognisk itp. powstawaÂły takÂże nowe utwory, wykorzystujÂące czasem jakieÂś stare motywy czy oficjalny "repertuar nagraniowy". Do popularnego Âśpiewnika wchodziÂły teÂż przeboje grane przez piosenkarzy estradowych, telewizyjnych i zespoÂły mÂłodzieÂżowe. Wiele osĂłb zapisywaÂło teksty ulubionych piosenek w zeszytach, prowadzonych specjalnie w tym celu. Z takich starych zeszytĂłw czerpaÂły potem natchnienie pierwsze zespoÂły disco polo.

Sto³eczna Estrada przy wspó³pracy z Telewizj¹ Polsk¹ 29 lutego 1992 roku zorganizowa³a w Sali Kongresowej Pa³acu Kultury i Nauki w Warszawie pierwsz¹ Galê Piosenki Popularnej i Chodnikowej

Powa¿ne zmiany nast¹pi³y równie¿ w kulturze muzycznej powojennej wsi. Muzykê ludow¹ próbowano podnieœÌ do rangi narodowej, paùstwo objê³o j¹ swoim mecenatem. Powstawa³y wielkie zespo³y pieœni i taùca, prezentuj¹ce "ludowy" repertuar ca³ego kraju, a tak¿e regionalne zespo³y folklorystyczne. Widowiska re¿yserowanego folkloru, kierowane do masowej publicznoœci, mia³y coraz s³abszy zwi¹zek z kultur¹ tradycyjn¹. Równoczeœnie dzia³ali na wsi autentyczni muzycy i istnia³y zespo³y, promowane przez festiwale muzyki ludowej. Grana przez nie muzyka nie zadowala³a jednak gustów wszystkich mieszkaùców wsi.

Coraz wiêcej odbiorców zyskiwa³a muzyka nadawana przez radio i telewizjê oraz nagrywana na p³ytach i kasetach. Na zabawy i wesela czêsto zapraszano amatorskie grupy, œpiewaj¹ce popularne piosenki we wspó³czesnej aran¿acji. W ca³ej Polsce dzia³a³a niezliczona iloœÌ takich zespo³ów. Lokalny œpiewnik kszta³towa³ siê w zale¿noœci od upodobaù muzycznych danej okolicy, od umiejêtnoœci i wyposa¿enia technicznego zespo³ów.

Rodzaj granej muzyki byÂł w duÂżym stopniu uwarunkowany rozwojem "sprzĂŞtu" grajÂącego. Bardzo szybko tradycyjne instrumentarium wiejskiej kapeli zaczĂŞÂły zastĂŞpowaĂŚ akordeon, gitary i perkusja, potem coraz czĂŞÂściej uÂżywano automatycznej perkusji i instrumentĂłw klawiszowych, aÂż wreszcie przyszedÂł czas na syntezatory i urzÂądzenia, ktĂłre odtwarzajÂą zaprogramowane sekwencje muzyczne bÂądÂź caÂły schemat utworu. Na weselach przewaÂżnie grano w sposĂłb bardziej tradycyjny, a nowinki techniczne testowano najpierw na zabawach. Im bardziej rosÂła mechanizacja instrumentĂłw, tym Âłatwiej byÂło na nich graĂŚ, wiĂŞcej osĂłb mogÂło to robiĂŚ i powstawaÂły nowe zespoÂły. Te z kolei mogÂły czĂŞÂściej graĂŚ, wiĂŞcej zarobiĂŚ, zarobione pieniÂądze zainwestowaĂŚ w nowoczeÂśniejszy sprzĂŞt, i tak dalej.

Zespo³y amatorskie, nawet te, które w swoim regionie cieszy³y siê du¿ym wziêciem, nie mia³y szans na zdobycie szerszej popularnoœci. Rodzaj granej przez nie muzyki nie pozwala³ im na branie udzia³u w organizowanych tematycznie konkursach i festiwalach, a o trafieniu do paùstwowych wytwórni nagraniowych w ogóle nie by³o mowy. Jedynym noœnikiem muzycznym, nie podlegaj¹cym œcis³ej kontroli ideologicznej, by³y pocztówki dŸwiêkowe. Graj¹ce kartki pocztowe wydawane by³y w latach siedemdziesi¹tych nie tylko przez paùstwowe firmy fonograficzne, produkowano je tak¿e w prywatnych warsztatach nagraniowych. W wiejskich i miejskich mini wytwórniach nagrywano zarówno muzykê oficjalnie uznanych wykonawców, jak i piosenki œpiewane przez lokalne zespo³y ludowe i amatorskie, rozmaite zagraniczne przeboje i ich polskie przeróbki, a nawet utwory zespo³ów polonijnych.

DISCO POLONIA

Piosenki ludowe i popularne, które po drugiej wojnie œwiatowej nie by³y w OjczyŸnie doceniane, dla emigrantów mia³y zupe³nie inn¹ wartoœÌ. By³y polskie. W repertuarze polonijnych zespo³ów znalaz³o siê du¿o utworów pochodzenia ludowego, o frywolnej lub wrêcz rubasznej treœci, sentymentalne i rzewne przedwojenne szlagiery o mi³oœci oraz patriotyczne piosenki pe³ne nostalgii. Osi¹gniêcia techniki fonograficznej, wczeœniej znane "na Zachodzie" ni¿ w Polsce i powszechnie dostêpne, umo¿liwi³y amatorskim zespo³om rejestrowanie i szerokie rozpowszechnianie swoich piosenek. Nagrania polonijnych kapel trafia³y nawet, oczywiœcie drog¹ nieoficjaln¹, do Polski.

Klub dyskotekowy Milano w Starej Wsi ko³o Wêgrowa. W budynkach wygl¹daj¹cych z zewn¹trz jak olbrzymie stodo³y, a wystrojem wnêtrza nie ró¿ni¹cych siê od wielkomiejskich dyskotek, w soboty i niedziele bawi¹ siê przy muzyce disco polo tysi¹ce osób

Ju¿ w latach siedemdziesi¹tych na pocztówkach dŸwiêkowych pojawi³y siê piosenki œpiewane przez Ma³ego W³adzia z Chicago. Kolejne polonijne utwory przyby³y zza Oceanu w po³owie lat osiemdziesi¹tych. Nagrane w Stanach Zjednoczonych kasety z piosenkami Polskich Or³ów, Bia³o-Czerwonych i Boby'ego Vintona mo¿na by³o kupiÌ na polskim "czarnym rynku". Muzycy z Chicago grali proste, zabawne lub sentymentalne piosenki, wykonywane w stylu muzyki weselnej i knajpianej doskonale nadaj¹cej siê do taùca. W wielu z nich wykorzystywano teksty i melodie wczeœniej ju¿ u nas znane, pochodz¹ce z popularnie œpiewanego repertuaru (np. Panno Walerciu, Cyganeczka, Krakowianka). Najbardziej wpada³y w ucho rubaszne œpiewanki Polskich Or³ów (np. Cztery razy po dwa razy) i nagrane przez ten zespó³ stare rzewne piosenki, niewiadomego autorstwa (np. Bia³y miœ, Taka ma³a). Wiele z nich, wyci¹gniêtych z otch³ani pamiêci (chyba gdzieœ z lat miêdzywojennych) za spraw¹ polonijnych kaset, wróci³o pod koniec stulecia do œpiewnika Polaków. Na muzyce Polskich Or³ów wzorowa³y siê kapele graj¹ce na zabawach i weselach. Dziêki nim zaczê³o siê te¿ disco polo.

GWIAZDY BLUE STAR

Po roku 1989 przed polsk¹ fonografi¹ otworzy³y siê nowe mo¿liwoœci. Nietrudno by³o dostaÌ koncesjê na nagrywanie, a przestarza³e prawo autorskie i brak antypirackich przepisów u³atwia³y dzia³alnoœÌ powstaj¹cym firmom fonograficznym. Nie ulega w¹tpliwoœci, ¿e tym razem rozwój produkcji nagraniowej podyktowany by³ g³ównie wzglêdami finansowymi, a nie ideologicznymi. Zainteresowanie prywatnych producentów skierowa³o siê ku muzyce, na któr¹ by³o du¿e zapotrzebowanie.

Mo¿na by przypuszczaÌ, ¿e karierê muzyki chodnikowej zapocz¹tkowa³ jakiœ zespó³ doskonale znaj¹cy przeboje wiejskich wesel i zabaw z w³asnej praktyki muzycznej. Uda³o siê to jednak amatorskiej grupie Top One, Ìwicz¹cej w domu kultury w podwarszawskim Pruszkowie. Marz¹cy o s³awie m³odzi ch³opcy, zafascynowani muzyk¹ Italo Disco, wpadli na pomys³, ¿eby nagraÌ doskonale znane, popularne piosenki w dyskotekowej aran¿acji. Wzorów nie szukali na zabawach ani weselach. Kupili kasety Polskich Or³ów, przerobili kilka najbardziej znanych utworów i za uzbierane pieni¹dze nagrali je w prywatnej firmie fonograficznej. Kopie wydanej w 1989 roku kasety Poland Disco doskonale siê sprzedawa³y na ulicznych straganach. Piosenki Bia³y miœ, Santa Maria, Z³oty kr¹¿ek rozbrzmiewa³y na wsiach i w miasteczkach ca³ej Polski.

Wiele amatorskich zespo³ów zaczê³o siê wzorowaÌ na tych aran¿acjach popularnych piosenek oraz uk³adaÌ swoje utwory na dyskotekow¹ nutê. Jednym z nich by³a grupa Fanatic, graj¹ca na zabawach w okolicach ¯yrardowa. Kopie kasety, nagranej domow¹ metod¹ przez zespó³ maj¹cy liczne rzesze wielbicieli, kr¹¿y³y po okolicy. W³aœciciel hurtowni kaset w ¯yrardowie, pan S³awomir Skrêta, zafascynowany rosn¹c¹ s³aw¹ grupy, odnalaz³ muzyków i zaproponowa³ im wspó³pracê. Za³o¿y³ firmê Blue Star, maj¹c¹ zajmowaÌ siê nagrywaniem, wydawaniem i promocj¹ kaset z polsk¹ piosenk¹ popularn¹.

Po sukcesie tego zespo³u do Blue Star zaczê³y siê zg³aszaÌ kolejne. W latach 1990-1993 przyjmowano prawie wszystkich wykonawców chêtnych do wspó³pracy. Potem, gdy by³o ich zbyt wielu, nagrywano tylko najlepszych. Kopalni¹ discopolowych talentów by³y przede wszystkim dwa regiony: bia³ostocki i podwarszawski (okolice Sochaczewa i ¯yrardowa). W roku 1994 Blue Star, który by³ wtedy jedyn¹ firm¹ nagrywaj¹c¹ tego typu muzykê, wspó³pracowa³ z dwudziestoma zespo³ami.

Podczas pierwszej Gali Piosenki Popularnej i Chodnikowej scenografia Sali Kongresowej odzwierciedlaÂła stereotypowe wyobraÂżenia na temat kiczu i odpustowoÂści

Trafiaj¹ce do Blue Star zespo³y mia³y ró¿ne rodowody. W pierwszych latach dzia³alnoœci firmy najliczniejsze by³y takie, które (jak Fanatic) gra³y wczeœniej na zabawach czy na weselach (np. Atlantis, Akcent, Milano, Ex Problem, Chanel). Niektóre z nich wystêpowa³y nawet za granic¹ w polonijnych klubach i restauracjach. Szansê na zdobycie popularnoœci, dziêki wspó³pracy z firm¹ pana Skrêty, mia³y tak¿e te zespo³y amatorskie, które przedtem, bez wiêkszego powodzenia, próbowa³y graÌ inne rodzaje muzyki, a potem odnalaz³y powo³anie w œpiewaniu popularnych piosenek (np. BFC przerzuci³ siê na disco polo z grania muzyki rockowej, istniej¹cy zaœ od 1986 roku Bayer Full bra³ wczeœniej udzia³ w przegl¹dach piosenki turystycznej i poezji œpiewanej). Gdy muzyka disco polo zyska³a wielu s³uchaczy i wiadomo by³o, ¿e granie jej mo¿e przynieœÌ wykonawcom popularnoœÌ i nie najgorsze dochody, powsta³o wiele nowych zespo³ów œpiewaj¹cych chodnikowe piosenki nie z zami³owania do tego gatunku, ale ze wzglêdów finansowych.

Pocz¹tkowo firma Blue Star zapewnia³a swoim zespo³om tylko nagrywanie, promocjê i dystrybucjê kaset. Kasety te mo¿na by³o kupiÌ na bazarowych straganach lub "na chodnikach", czyli u sprzedawców wyk³adaj¹cych towary na ³ó¿kach polowych rozstawianych na ulicach, gdzie skupia³o siê ¿ycie handlowe miast i miasteczek pocz¹tku lat dziewiêÌdziesi¹tych. Od miejsca sprzeda¿y kaset z odnosz¹cymi coraz wiêksze sukcesy nagraniami utar³a siê w³aœnie nazwa - muzyka chodnikowa. Do jej zalegalizowania i utrwalenia przyczyni³a siê pierwsza Gala Piosenki Popularnej i Chodnikowej.

[izkaa189]

nie zbyt lubie jazzowa muze

[Duch]

WidzĂŞ Âże ktoÂś lubi Jazz
wiĂŞc przyjrzyjmy siĂŞ bliÂżej tej muzyce:

JAZZ

Paradoksem jest fakt, Âże pochodzeniem tego tak powszechnie znanego wyrazu nie jest dokÂładnie okreÂślone. W niektĂłrych ÂźrĂłdÂłach spotykamy informacje, Âże sÂłowo to ma charakter przymiotnika, inni z kolei podajÂą, Âże jego pierwotna pisownia – Jass – wywodzi siĂŞ od francuskiego sÂłowa chasse co znaczy polowanie – nie wyjaÂśniajÂąc jednak zwiÂązku miedzy myÂślistwem muzykÂą. Tego rodzaju zbieÂżnoÂści jest wiele.
Nie wchodzÂąc, wiĂŞc w zawiÂłe szczegó³y etymologii jazzu – wystarczy uÂświadomiĂŚ sobie najwaÂżniejsze elementy tego niecodziennego zjawiska muzycznego.
Dziej jazzu nawet dok³adnie badane nie s¹ w stanie odpowiedzieÌ, czy muzyka sta³a siê uzupe³nieniem taùca i muzyki wraz z jej funkcjonalizmem transportuj¹ Murzyni do Ameryki w stosunkowo nienaruszonym schemacie. Tam styka siê ona z trzema elementami cywilizacji nowego œwiata, które p[przenikaj¹c j¹ na zasadzie dwóchsetletniej nieustaj¹cej osmozy, zrodz¹ póŸniej jazz. Czynniki te to: praca, religia, rasowo kulturowy ci¹g amerykaùskiego ¿ycia i historii.
W drugiej poÂłowie XIX wieku w Stanach Zjednoczonych wybuchÂła wojna domowa zwana secesyjnÂą miĂŞdzy poÂłudniem, ktĂłre opieraÂła swĂłj byt na niewolniczej pracy murzynĂłw zatrudnionych na plantacjach baweÂłny, tytoniu, cukru, a Pó³nocÂą. KtĂłra nie uznawaÂła niewolnictwa i swĂłj rozwĂłj zawdziĂŞczaÂła przemysÂłowi. Wojna ta – po zmiennym przebiegu – zakoĂączyÂła siĂŞ zwyciĂŞstwem pó³nocy 9 kwietnia 1865 rok i rozpocz¹³ siĂŞ okres pokojowego rozwoju kraju i demobilizacji znacznej armii.
W wieku XIX waÂżnym elementem oddziaÂływania na psychikĂŞ ÂżoÂłnierzy byÂły liczne orkiestry wojskowe, ale po zakoĂączeniu dziaÂłaĂą wojennych, wojennych okresie demobilizacji i likwidacji tych zespo³ów zaczĂŞto – dosÂłownie za grosze – sprzedawaĂŚ instrumenty, ktĂłre najchĂŞtniej ze wzglĂŞdu na ich niskÂą cenĂŞ kupowali g³ównie Murzyni.
Zdecydowana wiĂŞkszoœÌ MurzynĂłw ma fenomenalne poczucie rytmu i doskonaÂły sÂłuch, potrzebne, wiĂŞc byÂły jedynie podstawowe informacje o technice wydobycia dÂźwiĂŞku, aby ludzie ci – w podobnie instynktowny sposĂłb jak to czyniÂą Cyganie, – zaczeli graĂŚ i wspĂłlnie muzykowaĂŚ.
Za kolebkĂŞ jazzu uznaje siĂŞ Nowy Orlean a na pierwszy styl, jaki powstaÂł jeszcze przed I wojnÂą Âświatowa – zwany stylem nowoorleaĂąskim – zÂłoÂżyÂło siĂŞ kilka czynnikĂł01w:
1. Negro spirytuals – to pieÂśni religijne, (ale to nie znaczy: koÂścielne) murzyĂąskie, oparte g³ównie na tekstach z Biblii. PoniewaÂż jednak w Ameryce istnieje znaczna iloœÌ ró¿nych wierzeĂą religijnych, a ÂśpiewaĂŚ te pieÂśni mieli wszyscy, to caÂła trudnoœÌ tworzenia takiego utworu nie leÂżaÂła w sferze melodii, ale w tak przemyÂślanym dobrze tekÂście, Âżeby nie raziÂł przekonaĂą religijnych Âżadnego z wykonawcĂłw peÂłni mĂłgÂł byĂŚ przez wszystkich zaakceptowany.
Historii jazzu jako muzyki rozpoczyna siĂŞ wÂłaÂściwie od momentu zetkniĂŞcia siĂŞ niewolnika murzyĂąskiego z koÂścioÂłem. Odwieczna tendencja muzyczna do przeistaczania mowy Âśpiew znalazÂła w negro – chrzeÂścijaĂąskim obyczaju niewyczerpalne ÂźrĂłdÂło natchnienia. KaÂżde kazanie najskromniejszego murzyĂąskiego pastora w najuboÂższej wiosce byÂło zal¹¿kiem improwizowanej wokalizy. NaboÂżeĂąstwa byÂły muzycznym aktem twĂłrczym. Tak powstaÂł negro spirytual.
2. Blues – sÂą to smutne pieÂśni, w ktĂłrych najczĂŞÂściej opisywana jest ciĂŞÂżka dola ludzi ciĂŞÂżko pracujÂących na plantacjach. Tempo utworu jest na ogó³ wolne, charakter melancholijny czy nawet marzycielski.,,Blue” znaczy po angielsku ,,niebieski”, a dla MurzynĂłw wÂłaÂśnie niebieski jest kolorem ÂżaÂłoby. ,, Bluesy” to w dosÂłownym tÂłumaczeniu ,,b³êkitne pieÂśni”, ale istotĂŞ sprawy lepiej oddaje okreÂślenie ,,smutne pieÂśni”.
3. Znana i akceptowana przez MurzynĂłw melodia i harmonia utworĂłw europejskich.
Te trzy cechy ³¹cznie wp³ynê³y w zasadniczy sposób na kszta³towanie siê tego rodzaju muzyki, a do zasadniczych cech jazzu nale¿y zaliczyÌ:
a) Spontaniczne wykonawstwo utworĂłw – najczĂŞÂściej zresztÂą bez znajomoÂści nut;
b) Trzon zespoÂłu skÂłada siĂŞ z instrumentĂłw dĂŞtych i perkusyjnych, niekiedy do skÂładu grajÂących dochodzi banio (to rodzaj gitary);
c) Improwizacyjny styl wykonania (,,twĂłrczoœÌ wykonawcĂłw”):
d) Liczba wykonawcĂłw moÂże byĂŚ zmienna i wynosi okoÂło 4-10 (niekiedy wiĂŞcej) osĂłb.

Historie jazzu na ogó³ dzielimy siê na nastêpuj¹ce etapy:
1. PREHISTORIA (do okoÂło 1990 roku) w tedy rozwijaÂły formy jako ÂźrĂłdÂła jazzu miĂŞdzy innymi:
- niewolnicze pieÂśni pracy – work songs,
- murzyĂąskie Âśpiewy religijne – negro spirytuals,
- ballady i hymny biaÂłych osadnikĂłw z Europy,
- taĂące misterni – cake – walks,
- marsze i fortepianowe ragtimy.
2. FORMOWANIE SIÊ JAZZU (oko³o 1900-20) w USA na po³udniu w stanach Dixieland gdzie w du¿ych miastach takich jak: Nowy Orlean, St. Louis, Memphis, Baltimore, w dzielnicach murzyñskich powstawa³y pierwsze zespo³y jazzu tradycyjnego (klasycznego, anglojêzycznego) sk³ada³y siê przede wszystkim z:
- klarnetu,
- kornetu,
- puzonu,
-bĂŞbnĂłw,
- fortepianu,
- kontrabasu(gitary).
Wtedy pojawiÂła siĂŞ nazwa ,,Jass” , ,,Jazz”- oznaczajÂąca zgieÂłk i haÂłas.
Na poczÂątku uÂżywana do oÂśmieszania nowoorleaĂąskiego zespoÂłu Browna i innych grup wykonujÂących tĂŞ muzykĂŞ.
2. OKRES KLASYCZNY – tradycyjny ( okoÂło 1920 – 1935 ) rozpoczynajÂący siĂŞ w 1917 roku w Nowym Yorku po nagraniu pierwszych pierwszych pÂłyt jazzowych przez zespó³ Orginal Dixieland Jazz Band.
W tym okresie ugruntowano formacjê instrumentaln¹ i jazzowe gatunki muzyczne. Wtedy tez powsta³y dwa nowe centra tej muzyki : W Chicago i Nowy Yorky. G³ówni przedstawiciele tego okresu to miedzy innymi King Oliver, Louis Armstrong, Jelly Rolmorton, murzyùski zespó³ Kreole Jazz Band i zespó³ bia³ych jazzmanów New Orleans Rhythm Kings.
4. OKRES SWINGU ( 1935 – 1945) – to dominacja jazzu orkiestrowego. PowstajÂą swingowe big bandy: Counta Babiego, Duke’a Ellingtona Benny Goodmana, ktĂłre staja siĂŞ wzorcem dla caÂłej Ăłwczesnej muzyki tanecznej.
5. OKRES JAZZU NOWOCZESNEGO – Modern Jazz rozpocz¹³ siĂŞ stylem Be Bop po 1945 roku ( Charles Parker, Pizzy Gillespie ), a takÂże nieco póŸniejszym jazzem Tool ( MIlles Dawies, Stan Gett, Modern Jazz Quaurtet ). Coll Jazz ( chÂłodny ) potem ³¹czy siĂŞ z elementami muzyki awangardowej, europejskiej. ZostaÂł nazwany III Nurtem. Natomiast z Be Bopu w latach 50, nawiÂązujÂącego do tradycji murzyĂąskiej muzyki religijnej – Gospels, Soull Muzic, powstaÂł Hart bop ( John Coltrane, Jazz Messengers ). ZaÂś zapoczÂątkowane w latach 60 przez Ornette Colemana Free Jazz ( wolny, wychodzÂący poza system totalny w sferze harmoniki), koegzystowaÂł z kierunkiem jazz – rock ( fusion ), ktĂłry rozwija siĂŞ do lat 80.

Europa zetknĂŞÂła siĂŞ z jazzem w czasie I wojny Âświatowej, bowiem od lata 1917 roku jednostki wojsk amerykaĂąskich - w znacznej czĂŞÂści skÂładajÂącej siĂŞ z MurzynĂłw – braÂły udziaÂł w dziaÂłaniach na froncie zachodnim, ale o szerokim rozprzestrzenianiu siĂŞ tego gatunku muzyki moÂżemy mĂłwiĂŚ dopiero po zakoĂączeniu dziaÂłaĂą wojennych.
W niedÂługim czasie jazz straciÂł swĂłj pierwotny charakter spontanicznoÂści improwizacji i wkroczyÂł na drogĂŞ profesjonalnÂą (zapis nutowy, instrumentacja utworu), a ponadto coraz wiĂŞksze zainteresowanie tÂą dziedzinÂą muzyki zaczĂŞli wykazywaĂŚ biali wykonawcy o duÂżej biegÂłoÂści technicznej a takÂże kompozytorzy.
Jazz jest do chwili obecnej w stanie ciÂąg Âłych stylistycznych, wykonawczych wykonawczych instr5umentalnych przeobraÂżeĂą przeobraÂżeĂą efekcie ktĂłrych wytworzyÂła siĂŞ znaczna liczba zmieniajÂących siĂŞ nawzajem na siebie wpÂływajÂących odmian kierunkĂłw kierunkĂłw stylĂłw.
W Polsce jazz pojawiÂł siĂŞ po odzyskaniu niepodlegÂłoÂści czyli po I wojnie Âświatowej ale wybuch II wojny zahamowaÂł rozwĂłj tego kierunku. Pierwsze dziesiĂŞciolecie po II wojnie nie byÂł tez okresem najbardziej sprzyjajÂącym rozwojowi muzyki pochodzÂącej ze StanĂłw Zjednoczonych; o dynamicznym rozwoju moÂżemy mĂłwiĂŚ dopiero po 1956 roku. Do naszych najwybitniejszych muzykĂłw jazzowych zaliczamy: Z. NamysÂłowskiego,J. WrĂłblewskiego, Krzysztofa TrzciĂąskiego.

Muzykê jazzow¹ eksponuje przede wszystkim ogromnie bogaty rytm, a poniewa¿ my, Europejczycy, jesteœmy od pokoleù przyzwyczajeni do muzyki, w której dominuje melodia ( polskie kujawiaki, piosenki neapolitaùskie, dumki ukraiùskie itp. ) przeto muzyka reprezentuj¹ca zupe³nie inne cechy skierowa³a uwagê kompozytorów na mo¿liwoœÌ wykorzystania tak¿e i rytmu jako dominuj¹cego tworzywa.


Jazz jest najbardziej zdumiewajÂącym zjawiskiem zjawiskiem caÂłej historii muzyki Âświatowej. DziÂś ,po kilkudziesiĂŞciu latach rozwĂłj, perspektywy jego na tle ogĂłlnej sytuacji i w muzyce w ogĂłle w sztuce Âświatowej sÂą wrĂŞcz znakomite. Muzyka jazzowa jest syntezÂą sprzecznoÂści.


CHRONOLOGIA JAZZU

Do ok.
1920r.
KsztaÂłtowanie ÂźrĂłdeÂł jazzu: blues, negro spirituti, work song, ragtime, minstrel show, extravaganza, cake–walk (marsze i hymny osadnikĂłw bryt.)

Lata 20
Jazz tradycyjny (klasyczny):nowoorleaĂąski, dixieland,styl Chicago
Lata 30 Swing
Lata 40 be bop, colo jazz, a takÂże odrodzenie siĂŞ jazzu tradycyjnego New Orleans revival, dixieland revival
Lata 50 Hard bop (druga fala bopu), trzeci nurt
Lata 60 Frez jazz
Lata 70 Jazz-rock, fusion, mainstream (g³ówny nurt, ³¹cz¹cy tradycje z awangard¹)
Lata 80 free funk, New wale, nowy swing, free bop (trzecia fala bopu)

Lata 90 be bop revival (powrĂłt do be bopu lat 40.)mainstream.



Z jazzu powsta³y ró¿ne inne rodzaje muzyki. Nale¿¹ do nich muzyka pop, rock, hip-hop, rege, heavy metal, punk, disco polo itp.

Na podstawie google:)

[Duch]

Najpierw siĂŞ moÂże przedstawiĂŞ.Mam na imiĂŞ Robert,na radiu crazy-hits zwany "Duch"
Moja pasjÂą jest muzyka z widocznym skrĂŞtem w stronĂŞ "Gothic Metalu"
Postaram siĂŞ tutaj przybliÂżyĂŚ muzykĂŞ ktĂłra mnie zafascynowaÂła

Zacznijmy od Metalu,czym jest kiedy powstaÂł jakie byÂły poczÂątki

Heavy metal:

Gatunek muzyczny, który wyewoluowa³ na prze³omie lat 60. i 70. XX wieku, z hard rocka, acid rocka i blues rocka, i sta³ siê pod³o¿em kontrkultury metalowców. Zasadnicz¹ ró¿nic¹ pomiêdzy hard rockiem a metalem jest to, ¿e utwory hardrockowe najczêœciej komponowane s¹ w skalach durowych, podczas gdy heavymetalowe niemal wy³¹cznie w molowych.

Termin "heavy metal" uÂżywany jest w dwĂłch znaczeniach: jako ogĂłlna nazwa caÂłego szeregu stylĂłw muzycznych, wywodzÂących siĂŞ z heavy metalu; w tym znaczeniu uÂżywana jest rĂłwnieÂż ogĂłlna nazwa metal oraz jako okreÂślenie muzyki granej przez zespoÂły metalowe w latach 70. i 80. XX wieku; w tym znaczeniu uÂżywana jest rĂłwnieÂż nazwa classic metal.

PoczÂątkowy, lecz juÂż wyraÂźnie uksztaÂłtowany heavy metal, moÂżna zaobserwowaĂŚ w muzyce grup
Led Zeppelin,Deep Purple ,Black Sabbath

JeÂśli chodzi o korzenie, to jedni upatrujÂą prototypu utworu heavymetalowego w piosence The Beatles "Helter-Skelter" (z BiaÂłego Albumu)
Inni zaÂś za pierwsze utwory protoheavymetalowe uznajÂą przeboje grupy The Dave Clark Five, szczegĂłlnie "Any Way You Want It" i "Glad All Over" z 1964 roku. ZresztÂą nurt zapoczÂątkowany przez The Dave Clark Five nazywa siĂŞ heavy drum albo heavy bass, od ciĂŞÂżkiego, haÂłaÂśliwego i agresywnego brzmienia.

Niejasne jest pochodzenie nazwy heavy metal - istnieje tu kilka wersji. WedÂług jednej z nich pierwszy raz uÂżyto jej w artykule opublikowanym w 1967 roku w piÂśmie "Rolling Stone" na temat muzyki Jimiego Hendrixa, w ktĂłrym autor opisywaÂł brzmienie gitarzysty jako (…) heavy metal falling from the sky. Inne ÂźrĂłdÂła odnoszÂą do opowiadania Williama S. Burroughsa "The Heavy Metal Kid". Wreszcie inni skÂłonni sÂą wywodziĂŚ termin z tekstu piosenki grupy Steppenwolf "Born to Be Wild" (z filmu "Easy Rider"), w ktĂłrym pojawia siĂŞ fraza heavy metal thunder, w odniesieniu do dÂźwiĂŞku pĂŞdzÂących motocykli.
Nale¿y tutaj nadmieniÌ, ¿e w slangu motocyklistów amerykaùskich "heavy metal" jest okreœleniem na ciê¿ki motocykl Harley-Davidson. Istotne jest w tym zestawieniu s³owo heavy. Nawi¹zanie do metalu ciê¿kiego ukryte jest te¿ w nazwie jednego z zespo³ów, z którego gatunek siê wywodzi - Led Zeppelin (Pierwsza nazwa Lead Zeppelin - O³owiany Zeppelin).
PomysÂł zmiany nazwy grupy The New Yardbirds na Led Zeppelin powstaÂł po uwadze Keitha Moona z The Who, w ktĂłrej muzykĂŞ zespoÂłu okreÂśliÂł on jako go over like a lead balloon – "przepÂływa nad nami jak oÂłowiany balon" (zeppelin to sterowiec).

Bez wzglĂŞdu na ÂźrĂłdÂła nazwy, juÂż w poÂłowie lat siedemdziesiÂątych termin heavy metal byÂł powszechnie uÂżywany na okreÂślenie najciĂŞÂższego gatunku hard rocka, choĂŚ sam styl daleki byÂł wtedy jeszcze od homogenicznoÂści.

PierwszÂą grupÂą grajÂącÂą muzykĂŞ heavy metal w jej rozwiniĂŞtym juÂż ksztaÂłcie, byÂł Judas Priest.

W swej symbolice odnosiÂł siĂŞ raczej do Black Sabbath niÂż Led Zeppelin, rozciÂągajÂąc jej granice do ekstremum. Podstawowymi cechami tej muzyki byÂła ostra i dudniÂąca praca sekcji rytmicznej, dominacja mocno przesterowanej, ostro grajÂącej gitary elektrycznej (u niektĂłrych grup duetu gitar elektrycznych, u Iron Maiden nawet tria).
NajwiĂŞkszÂą ró¿norodnoœÌ moÂżna zaobserwowaĂŚ w rodzaju Âśpiewu. WokaliÂści zaadaptowali wiele ró¿nych stylĂłw – od gardÂłowego, bardzo szorstkiego Âśpiewu (Bona Scotta i Briana Johnsona z AC/DC), przez wyjÂący lub mamroczÂący wokal, growl, aÂż do Âśpiewu czystym falsetem (Stratovarius). Do najbardziej znanych grup heavymetalowych tego okresu naleÂżaÂły

Ac/Dc,Judas Priest,Iron Maiden,Motörhead,Helloween,Saxon,Blue Öyster Cult,Nazareth,

PoczÂątek lat 80. XX wieku byÂł okresem wzmoÂżonej popularnoÂści, a jednoczeÂśnie wyraÂźnych jego przemian. Muzyka heavymetalowa, bĂŞdÂąca ciÂągle alternatywnym gatunkiem rocka, zaczyna dominowaĂŚ w radiu i rodzÂącej siĂŞ wtedy telewizji muzycznej. MiaÂło to olbrzymi wpÂływ na zarĂłwno wizualnÂą stronĂŞ muzyki, jak i samo jej brzmienie.
ChoÌ pocz¹tkowo muzyka by³a ostra i agresywna, nast¹pi³o stopniowe ³agodzenie jej brzmienia. PopularnoœÌ zyskuj¹ takie grupy, jak:

Def Leppard,Van Halen,Scorpions,

oraz te zbliÂżajÂące heavy metal niemal do popowego standardu, jak:

Bon Jovi,Poison,

Do muzyki wprowadzono chórki, instrumenty klawiszowe, a do scenicznej praktyki choreografiê, fantazyjne stroje i makija¿. Styl ten w literaturze angielskiej zwany hair metal lub big hair metal, ze wzglêdu na wielkie tapirowane fryzury noszone przez muzyków, zapewne doprowadzi³by do ostatecznego wtopienia siê gatunku w g³ówny nurt rocka, gdyby nie pojawienie siê grupy:

Metallica
Formacja ta przywróci³a gatunkowi jego dawn¹ surowoœÌ, odzieraj¹c go ze wszystkich popowych i medialnych nalecia³oœci. Tak w muzyce jak i prezentacji powrócono do korzeni, dodaj¹c jednak wiêcej subtelnoœci i wewnêtrznej z³o¿onoœci. Za Metallic¹ poszed³ ca³y legion innych grup rockowych, czyni¹c heavy metal, coraz czêœciej nazywany po prostu metalem, jednym z najpopularniejszych i najbardziej ¿ywotnych kierunków we wspó³czesnym rocku. Z czasem te¿ wykszta³ci³a siê mnogoœÌ podgatunków i stylów metalowych, czêsto ³¹czonych z innymi gatunkami muzycznymi (nu metal, hard core, industrial metal).

Heavy metal to nie tylko gatunek muzyczny, lecz takÂże szeroki nurt we wspó³czesnej kulturze masowej. Gatunek w swej sferze tekstowej odnosiÂł siĂŞ do modnej fantastyki naukowej, fantasmagorii i humoreski opartej na czarnym humorze. Nie stroniÂł teÂż od poruszania treÂści religijnych, a raczej antyreligijnych, czy w skrajnych sytuacjach – satanistycznych. TakÂże niektĂłre grupy metalowe zaadaptowaÂły w swych tekstach skrajne, neonazistowskie i szowinistyczne treÂści.
Muzyka heavy metal by³a grana niemal wy³¹cznie przez bia³ych muzyków, wiêc czêsto kojarzono j¹ z pewn¹ form¹ kulturowego rasizmu. ChoÌ satanizm, rasizm i neonazizm stanowi³y niewielki margines tego szerokiego nurtu, wielu zaczê³o traktowaÌ ca³¹ muzykê metalow¹ jako skrajny i schy³kowy gatunek muzyki popularnej. Innym aspektem heavy metalu by³a jego tajemniczoœÌ i surowoœÌ, nieodparcie kojarz¹ce siê z gotykiem.

Rozpatrywanie muzyki metalowej w kategoriach tradycyjnej estetyki jest bardzo trudne i zwodnicze. Twórcy metalowi, poza wczesnym okresem i czasem hair metal, nie dbali o piêkno swej muzyki, przynajmniej w szeroko przyjêtym tego s³owa znaczeniu. Bardziej interesuj¹cym by³o dla nich wytworzenie odpowiedniego nastroju, zgodnoœÌ ze standardem i wykonawcza precyzja. Specyfika metalu, a zw³aszcza ekstremalnych jego odmian, powoduje wiele nieporozumieù.
ZarĂłwno muzykom jak i ich fanom czĂŞsto przypisywany jest satanizm, przy czym zwykle oskarÂżenia takie wynikajÂą ze stereotypĂłw istniejÂących w spoÂłeczeĂąstwie a nie z analizy twĂłrczoÂści zespoÂłu.

W okresie najwiĂŞkszej popularnoÂści gatunku rynek muzyczny zostaÂł zdominowany przez trzy nurty – popowÂą nowÂą falĂŞ, rock g³ównego nurtu i sam heavy metal. WÂłaÂśnie te dwa ostatnie gatunki sobie przeciwstawiono. G³ówny nurt reprezentowany przez takie grupy i artystĂłw, jak Dire Straits, Sting czy U2, uznano za tzw. inteligentny rock, gdy metalowi nadano miano prymitywnego rocka.
Podzia³ taki by³ bardzo kontrowersyjny, gdy¿ w swej muzycznej treœci heavy metal czêsto by³ du¿o bardziej z³o¿ony ni¿ inteligentny rock. W muzyce tej ³atwo jest odnaleŸÌ wp³ywy muzyki klasycznej, zw³aszcza baroku. Czo³owi muzycy metalowi, g³ównie gitarzyœci, przyznawali siê do czerpania motywów z Bacha lub Paganiniego, czasem dos³ownie, jak u¿ycie przez:
Accept
fragmentu "Dla Elizy" Beethovena w utworze "Metal Heart". Wiele aranÂżacji metalowych solĂłwek gitarowych do zÂłudzenia przypomina barokowe aranÂżacje smyczkowe. InstrumentaliÂści metalowi czĂŞsto teÂż posiadali znakomite umiejĂŞtnoÂści techniczne, daleko wyprzedzajÂąc muzykĂłw grajÂących inne gatunki rocka czy popu. Z drugiej strony jednak subtelnoÂści te byÂły niedostrzegalne dla przeciĂŞtnego odbiorcy, ktĂłry sÂłuchaÂł tej muzyki dla tzw. czadu lub zadymy.

W latach 90. XX wieku heavy metal ci¹gle by³ jednym z dominuj¹cych gatunków rocka. Jego popularnoœÌ spowodowa³a tak¿e to, ¿e inne gatunki i style rocka przejê³y pewne cechy muzyki metalowej, g³ównie agresywnoœÌ i dynamikê. W porównaniu z raczej delikatn¹ muzyk¹ lat osiemdziesi¹tych, lata dziewiêÌdziesi¹te s¹ okresem dominacji ciê¿kiego brzmienia tak¿e w obrêbie g³ównego nurtu rocka oraz grunge'u, który z heavy metalem jest blisko zwi¹zany.