[buziolka]

W INTEGRACJI nie chodzi o przymus bycia RAZEM, bo nikt nikogo nie chce do niczego zmuszaĂŚ. Chodzi nie o to, by pomiĂŞdzy dzieĂŚmi zdrowymi, a dzieĂŚmi niepeÂłnosprawnymi, robiĂŚ zawody w to, kto lepiej zrozumiaÂł i nauczyÂł siĂŞ geometrii wykreÂślnej, ale o to, by w ramach wzajemnego poznania,  uÂświadomiĂŚ sobie, czym siĂŞ ró¿ni Felek od JĂłzia, a zwÂłaszcza – dostrzec, co ich ³¹czy.

Integracja, to koniecznoœÌ nauczenia siĂŞ oswojenia z emocjonalnymi odrĂŞbnoÂściami. To znaczy - NAUCZENIE SIÊ spoÂłecznych zachowaĂą, Âżyczliwej, WZAJEMNEJ wraÂżliwoÂści, i otwartoÂści, to uczenie siĂŞ czÂłowieczeĂąstwa, miÂłoÂści, szacunku do bliÂźniego. WZAJEMNE ksztaÂłtowanie charakterĂłw.  I wcale nie chodzi w niej o rozwĂłj intelektualno-sprawnoÂściowy, tylko o wyksztaÂłcenie w dziecku spoÂłecznych mechanizmĂłw.

Integracja, to nie s± zawody, wy¶cigi, rankingi, pojedynek na ilorazy inteligencji. To nie jest WSPÓ£ZAWODNICTWO dzieci. Integracja, to dawanie i ofiarowywanie siebie, swojej ¿yczliwo¶ci a tak¿e swojej tolerancji wobec odmiennych postaw. Postaw, zachowañ, nawyków wyniesionych z domu.

Z domu, ktĂłry powinien rozwijaĂŚ w dziecku te spoÂłecznie po¿¹dane cechy, te cechy, ktĂłre zostaÂły mu zaszczepione przez integracyjnÂą szko³ê. A wiĂŞc branie odpowiedzialnoÂści nie tylko za siebie, ale i za kolegĂŞ z klasy. Za sÂłabszego, za mniej potrafiÂącego, niÂż on.  Musimy jednak pamiĂŞtaĂŚ, Âże szkoÂła ma nie tylko INTEGROWAÆ, czyli pomagaĂŚ dziecku w Âżyciu w spoÂłeczeĂąstwie, Âże integracja, to tylko DODATEK do jej g³ównego zadania. A jej g³ównym zadaniem jest zrozumiaÂłe przekazanie dziecku wiedzy o Âświecie.