[sebastian]

pocaÂłunek niewinny
spojrzenie swobodne
wyraz oczu szczĂŞÂśliwy
a dÂłonie swawolne

duÂżo gestĂłw
muÂśniĂŞĂŚ opuszkami palcĂłw
a serce trzepoce
jak ptaszek spÂłoszony w klatce

tekst niby nic nieznaczÂący
ja jednak sÂłucham uwaÂżnie
a serce szaleje dalej
w za ciasnej tkwiÂąc piersi klatce

a krew kr¹¿y jak w transie
ciaÂło rozumu nie sÂłucha
zmuszam siĂŞ by i rozumieĂŚ
lecz mi³oœÌ wszystko zag³usza


mogê staÌ jednak wiecznoœÌ
mogĂŞ nie mĂłwiĂŚ nic
ty tylko stĂłj przy mnie blisko
i pozwĂłl mi z tobÂą byĂŚ

[sebastian]

Czekam na ciebie w nieskoùczonoœÌ
A ty jak zwykle nie przychodzisz
Omijasz mĂłj dom niby przypadkiem
I zawsze znajdziesz na to wytÂłumaczenie
A ja wierzĂŞ w kaÂżde twoje sÂłowo
Jakby te byÂło ÂświĂŞte
I jak gÂłupia idiotka
Wybaczam ci po raz kolejny
A tu kolacja na stole dawno juÂż wystygÂła
PÂłomienie ozdobnych Âświec z nudĂłw
TopiÂą swĂłj Âżal w czerwonym winie
Drewno w kominku tylko siĂŞ tli
I zanosi duszÂącym czarno-burym dymem
A ja zaglÂądajÂąc w smutne oczy talerzy
WidzĂŞ swoje kolejne Âłzy
Które wsi¹kaj¹ w ciemnoœÌ

StajÂąc w oknie
Z niecierpliwoÂści zaciskam palce
Wyginam nadgarstki
I zagryzajÂąc wargi do krwi
ÂŚcieram z nich szminkĂŞ
Naiwnej tĂŞsknoty
Wtem ciszĂŞ przerywa jakiÂś szmer
Na korytarzu sÂłychaĂŚ kroki!
MoÂże to jednak ty
KryjÂąc siĂŞ pod osÂłonÂą nocy
PrzyszedÂłeÂś . . .

Nie to tylko sÂąsiad z psem
Wyszed³ na spóŸniony spacer
A gÂłupie serce ze szczĂŞÂścia
ChciaÂło ÂśpiewaĂŚ .

[sebastian]

WalczĂŞ z tym i miotam siĂŞ.
Nie potrafiĂŞ wyznaĂŚ Ci,
w sÂłowach prostych wÂłasnych uczuĂŚ.
Nie chcĂŞ ÂżebyÂś miaÂł mi za zÂłe,
Âże kocham CiĂŞ.
ProÂściej przelaĂŚ jest na papier.
ZatrzymaĂŚ czas.
Mi³oœÌ staje siê wiecznoœci¹.
A Ty czekasz i czekasz cierpliwie!
Na cud, Âże przyjdzie wkrĂłtce.
Wyfrunie z mego serca jak motyl
na wiosnĂŞ – spÂłynie nektaru miodem.
Z ust mych prosto do Âśrodka serca Twego.
Kocham CiĂŞ - wyksztusiĂŚ z siebie,
nie mogĂŞ im bardziej JesteÂś dla mnie bliÂższy.

[sebastian]

Gdy ujÂżaÂłam anioÂła, peÂłna byÂłam lĂŞku.
Lecz gdy spojÂżaÂłam w jego oczy...
zakochaÂłam siĂŞ w nich.
Ten piĂŞkny ich odcieĂą, peÂłny ciepÂła..
ten wyraz z nich pÂłynÂący..
nigdy nie zapomnĂŞ, jak spojÂżaÂłeÂś w mojÂą stronĂŞ
wtedy ujrza³am tê magiczn¹ g³êbiê.
Co sprawiÂła, Âże nie mogÂłam oderwaĂŚ od nich oczu.
PokochaÂłam oczy, anioÂła... i Ciebie.

[sebastian]

Czarna pÂłachta z nienawiÂści upleciona,
od wiekĂłw nad gÂłowami dwĂłch rodzin zawieszona,
to przeszkoda ¿adna dla tych co siê kochaj¹ i dozgonn¹ mi³oœÌ sobie wyznaj¹...
Na balu wÂśrĂłd masek zÂłotych,
piĂŞkne dziewice taĂączyÂły,
jego lica tĂŞ najurodziwszÂą zobaczyÂły.
Zachwycony jej anielskim urokiem,
pragn¹³ spotkaÌ siê z niewiast¹ przed zmrokiem,
wyznaniem szczerym jej serce otuliĂŚ
i ustom piêknem rozkoszy daÌ siê ponieœÌ.
Marzenie w jawĂŞ siĂŞ obrĂłciÂło
i dwoje kochankĂłw ze sobÂą zespoliÂło.
Na tego uczucia przypieczĂŞtowanie,
potajemnie siĂŞ pobrali i sobie siebie ofiarowali.
Ich losy miaÂły siĂŞ koÂłem szczĂŞÂścia potoczyĂŚ,
lecz w tych planach musieli jakiœ "szczegó³" przeoczyÌ,
bowiem teraz zamiast spokojnie Âżycie w bogactwie i rozkwicie na ziemi uÂłoÂżyĂŚ,
to dwie ich dusze b³¹kaj¹ siê po bezkresnym niebie,
nawo³uj¹c i nie mog¹c odnaleŸÌ siebie...

[sebastian]

Trwaj ze mnÂą...

Ty jesteÂś dla mnie dziÂś NajwaÂżniejsza,
W realnym Âświecie odnaleziona,
Tu w wirtualnym tak uwieczniona...
Trwaj ze mnÂą MiÂła, bÂądÂź Najwierniejsza.

[sebastian]

Twoja twarz jak Âśnieg, czysta taka piĂŞkna,
sylwetka Âładniejsza, jest bardzo ponĂŞtna,
lecz uroda to jedno, jaka twoja osobowoœÌ?
teÂż piĂŞkna napewno, tak jak ty, daje sÂłowo,
pewnie kaÂżdy to pisze, Âże chce sie z tobÂą spotkaĂŚ,
wcale sie nie dziwie, bo jesteÂś bardzo sÂłodka,
najsÂłodsza rzecz na Âświecie, siĂŞ z tobÂą nie rĂłwna,
nawet jeÂśli jesteÂś, do zrozumienia trudna,
wybacz mi te sÂłowa, i za to Âże cie nudze,
lecz proszĂŞ o jedno jeÂśli ciĂŞ obudze,
nie z³oœÌ siê na mnie, bo tego nie chcê,
troche siĂŞ rozpisaÂłem, lecz rozmyÂły sÂłowa derszcze

[sebastian]

zamkniĂŞte okna
i zamkniĂŞte drzwi
pootwieram dla wiosny
a dla Ciebie otworzĂŞ
na oÂścieÂż swoje serce

byÂś wraz z wiosnÂą
wszedÂł do mieszkania
- do serca i sprawiÂł
by zakwitÂły w moim Âżyciu
najpiĂŞkniejsze kwiaty

nie muszÂą to byĂŚ ró¿e – o nie
choĂŚ to krĂłlowa kwiatĂłw -
bardzo lubi kolcami raniĂŚ
wolĂŞ skromnÂą frezjĂŞ
o piĂŞknym zapachu

[sebastian]

wiesz...gdy patrzĂŞ na ciebie
umieram tysiÂąc razy
gdy sÂłucham twojego gÂłosu
wiesz...
umieram tysiÂąc razy
i tysiÂąc razy umieram
gdy nie patrzysz na mnie .

i wiesz , nie chcĂŞ
wiedzieĂŚ , Âże nie mogĂŞ ciĂŞ mieĂŚ

i siĂŞ nie poddajĂŞ ,
mimo , Âże umarÂłam
tysiÂąc razy .

nie atakujĂŞ , przecieÂż
jesteÂś taki silny .
i nie odchodzĂŞ , przecieÂż
jeszcze mogĂŞ umieraĂŚ
tysiÂąc razy
z TobÂą .

[sebastian]

Bo Ty
baÂłagan mych myÂśli rozniecasz.

Bo Ty
ciÂągle siĂŞ do mnie uÂśmiechasz.

To Ciebie
mam przed oczami czas caÂły.

To Ciebie
ChciaÂłabym mieĂŚ dla siebie...

[sebastian]

NaprawiÌ b³êdy i nie ¿a³owaÌ,
Âże dawno nastÂąpiÂło rozstanie.
To ja tak chciaÂłam, bo nie wierzyÂłam,
¿e nasza mi³oœÌ przetrwa z³e próby.
JuÂż twoje oczy staÂły siĂŞ obce,
a usta dla mnie nie osiÂągalne.
A teraz sama, bez ciebie siedzĂŞ,
moje kÂłopoty sÂą moje caÂłe.
Ty nie pomoÂżesz, ja bym nie chciaÂła,
nawet "ty" jako przyjaciel.
BojĂŞ siĂŞ ciebie, a raczej tego,
Âże mogĂŞ na nowo pokochaĂŚ ciĂŞ
i bez niczego powiedzieĂŚ prawdĂŞ:
tĂŞskniÂłam bardzo, bo kocham ciĂŞ.

[sebastian]

PotrzebujĂŞ ciebie
jak tlenu
jak sÂłoĂąca
by mĂłc zakwitaĂŚ

RosÂą opadasz
na me pÂłatki....
CudownÂą
kroplÂą Âżycia....

W purpurze niepewnoÂści
szukamy dla siebie miejsca...
znaczÂąc tajemne znaki
na sercu.....

czytam je na dobranoc
czytam gdy wstaje dzieĂą
czy to jest to o czym marzĂŞ?
czy ÂśniĂŞ znowu piĂŞkny sen......

[sebastian]

I.Utracona
Utracona bestia dla pieknej bez znaczenia
Szczescie me pryslo bez twego zastanowienia
Niezaspokojony ocean zabral mi ciebie
I zyje teskniac,i tesknic bede nawet w niebie
Czym zasluzylem na ta nieszczesna milosc
Zastanawiam sie tlumiac w sobie zlosc
Lecz do kogo?Do swiata?Do siebie?...
Widocznie gdzies indziej jest dla ciebie lepiej
Ostatnie liscie z drzew wiatr zrywa
Deszcz rozbija krople za oknem mym
Przez ktore nie wygladam czekajac na ciebie
Ty kogos innego wypatrujesz w oknie swym
Morze niespokojne,morze wzburzone
Wspolne chwile w nim zagubione
Morze wzburzone,obrazy zamglone
Jak nasze dusze juz opuszczone

II.Twoje prawdziwe oblicze
Dlaczego tak zimna nagle sie stalas?
Czy o wszystkim juz zapomnialas?
Dlaczego tak zagralas,tak okrutnie zagralas?
Strony tej milosci bezwstydnie rozszarpalas!
Czy szczerze cos do mnie kiedys powiedzialas?
Czy ze szczerej milosci choc raz pocalowalas?
Dlaczego zlamalas,me serce zlamalas?
Zlote wiezi szczescia na zawsze rozerwalas!
Czy me wolanie o pomoc choc raz uslyszalas?
Czy wielu innych w tym czasie poznalas?
Ta falszywa miloscia ich takze kochalas?
Skreslona juz zostalas,na zawsze zostalas!

III.Z mego serca,dla ciebie
Prosze,odejdz juz tam gdzie chcesz
Zawroc,pozwalam na zawsze zostawic mnie
Tam ktos na ciebie czeka
Tam ktos dla ciebie zyje
Znajdz swoje szczescie,gdyz ja nim nie bylem
Kiedys,gdy ty juz zapomnisz
Ja pamietal bede
Wspominal ciebie,choc cie nie zdobede
Utraconej milosci nikt mi nie przywroci
Okretu z toba nikt juz nie zawroci

IV.Nuty straconej milosci
Teraz odejde tam,gdzie nikt na mnie nie czeka
Gdzie czas nie goni i nie ucieka
To koniec juz mej samotnosci
Pozostawiam te nuty straconej milosci

[sebastian]

Jak mi tĂŞskno kochanie do rozmĂłw miĂŞdzy nami,
TĂŞskno za dÂłoĂąmi, pocaÂłunkami i za tym jak byliÂśmy sami.
Jaka rozpacz mnÂą targa i karze wrĂłciĂŚ do Ciebie.
Szkoda, Âże juÂż nie mogĂŞ i obwiniam tylko siebie.
Têskno mi o Panie do s³ów jego potoku,
O Matko, wybij mnie z tego amoku.

[sebastian]

NakarmiÂłeÂś mnie swÂą miÂłoÂściÂą
jak gÂłodne dziecko matka.
ZaÂłoÂżyÂłeÂś mi na gÂłowĂŞ wianuszek fioÂłkĂłw szczĂŞÂścia,
a ja zaczarowana trwam w nadmiarze czuÂłoÂści.
Roztkliwiona zbieram pÂłatki
cudnych chwil,
gdzie TY i JA
i juÂż nikt wiĂŞcej
karmimy siĂŞ sobÂą.

[sebastian]

SÂłowa oblekam w koÂłdrĂŞ puchowÂą
by nie zatraciĂŚ sensu ich brzmienia
Âściskane w gardle nie sÂą juÂż mowÂą
milczĂŞ - nie powiem nic od niechcenia

Nie pojmiesz, czemu z takÂą tĂŞsknotÂą
wyglÂądam z maÂłego pudÂła wieÂści
minuty sennie, jak w¹¿ siê plot¹
chwaÂła, pojemne serce - pomieÂści

Nic to, Âże tĂŞskniĂŞ do twego gÂłosu
jak krople deszczu do okna szyby
waÂżne, Âże mÂądrym zrzÂądzeniem losu
zadzwonisz - powiesz
moÂże
a gdyby

[sebastian]

Mówisz ze odchodzisz ju¿ nie mo¿esz kochaÌ mnie wszystkie nasze chwile w ból przeradzaj¹ sie mowisz ze pamiêtasz zanim ja zrani³em ciê s³owa które kiedyœ w g³êbi serca szaptalas je. s³owa który mowie nie wystarcza aby ja mog³bym by powiedziec tobie jak jest mi ciebie brak daj mi tylko chwile aby mogl naprawic b³ad daj mi cieù nadzieji abym mogl uslyszec to...........

[gruszka]

buzolka  popieram

[buziolka]

bastek wiersze sÂą super, a nie myslalas zeby je wydac! moze powinnes nad tym pomyslec

[sebastian]

Mi³oœÌ - tak krótkie s³owo czasem daje chwile szczêœcia i radoœci, czasem zaœ ³zy rozpaczy.