[bejkerek87]

Najlepszy lekarz na Âświecie to Dr SZYMON STARKIEWICZ

Jad¹cy do Buska Zdroju od Wiœlicy lub Nowego Korczyna z daleka widzi wzgórze, a na nim w gêstwinie drzew czerwony dach du¿ego gmachu. Podró¿ny, który po raz pierwszy jecha³by t¹ tras¹ i spyta³ siê co to za obiekt ma horyzoncie, otrzyma³by krótk¹ lakoniczn¹ odpowiedŸ: to jest ''Górka''- to Szpital Dzieciêcy z 70-letni¹ tradycj¹, znany nie tylko w kraju, ale tak¿e za granic¹, jedno z najstarszych uzdrowisk dzieciêcych.

Dla wielu ludzi pojêcie ''Górka'' wi¹¿e siê z cz³owiekiem, który stworzy³ to dzie³o, bowiem ''Górka'' to pomnik czynu pracy r¹k, to dar serca ludzi, których duchowym przywódc¹ i kierownikiem by³ doktor Szymon Starkiewicz, którego za ¿ycia nazywano ''doktorem Judymem''. Dr Starkiewicz broni³ siê przed tym okreœleniem, bo ono nie oddawa³o istoty jego prze¿yÌ. Jak sam stwierdzi³ wyrós³ z ducha ¯eromskiego, ale obcy by³ mu jego pesymizm.
S.Starkiewicz urodzi³ siê 22.08.1877r. w Warszawie, ale do ksi¹g metrykalnych zosta³ zapisany w 1878r. w Bêdzinie. By³ o 13 lat m³odszy od Stefana ¯eromskiego i wci¹¿ st¹pa³ po jego œladach. Ukoùczy³ w 1897 roku kieleckie gimnazjum, otrzymuj¹c srebrny medal za postêpy w nauce. Nastêpnie studiowa³ medycynê, przez rok w Moskwie, a nastêpnie w Warszawie. W roku 1904 ukoùczy³ studia lekarskie i podj¹³ pracê lekarza w Zag³êbiu D¹browskim, czuli poszed³ po œladach ¯eromskiego i towarzyszy³ w swych wêdrówkach Judymowi. Pesymizm ¯eromskiego dzia³a³ na niego pobudzaj¹co, mobilizuj¹c go do czynu. W 1918 roku S.Starkiewicz przeniós³ siê do Buska Zdroju, gdzie pozna³ cudowne dzia³anie wód mineralnych siarczanos³onych na schorzeniu gruŸlicy kostno-stawowej oraz skrofulozê (zo³zy), tj. postaÌ gruŸlicy wêz³ów ch³onnych szyi, wystêpuj¹ca u dzieci ¿yj¹cych w z³ych warunkach higienicznych i bytowych.

Doktor Szymon na tzw. ¯wirowej Górze postanowi³ wybudowaÌ sanatorium dzieciêce. Zauroczony twórczoœci¹ ¯eromskiego chcia³ jego wizje ''szklanych domów'' przekuwaÌ w czyn. W Busku na ''Górce'' ziœci³y siê w pewnym stopniu marzenia pisarza. Zanim wybudowano w 1927r. budynek sanatorium, powsta³y wczeœniej pawilony letnich kolonii sezonowych dla dzieci z Zag³êbia. Pawilony - ''szklane domy'' by³y konstrukcji in¿. Jana Koszyca - Witkiewicza z Warszawy, przyjaciela S.¯eromskiego, dla którego zbudowa³ w 1905 roku ''Chatkê'' w Na³êczowie. Pawilony kolonji sezonowych by³y w tamtych czasach zapewne jedynym przyk³adem spe³nienia marzeù autora ''Przedwioœnia'' i ''Urody ¿ycia''.

Doktor Starkiewicz pierwsze leczenie dzieci rozpocz¹³ w 6 namiotach besemorowskich, które otrzyma³ w darze od amerykaùskiego Czerwonego Krzy¿a. Œrodki na budowê sanatorium zbiera³ poprzez organizowanie kwesty, pisanie odezw do spo³eczeùstwa, pozyskiwanie przyjació³ wspieraj¹cych ideê budowy, takich, jak np. in¿. Stanis³aw Knothe - przemys³owiec z Zag³êbia, który w latach 1918-1919 przekaza³ 100.000 koron na budowê sanatorium. Do grona przyjació³ ''Górki'' doktor pozyska³ znanego pisarz Zygmunta Kisielewskiego, który poprzez sw¹ twórczoœÌ artystyczn¹ sta³ siê ''ministrem propagandy Górki'' i w ten sposób wzbogaci³ bud¿et powstaj¹cego uzdrowiska dla dzieci.

Dr Starkiewicz z gronem zapaleùców nie czekali tylko na dary, ale d¹¿¹c za wszelk¹ cenê do zbudowania sanatorium i kontynuacji leczenia tam dzieci z ubogich œrodowisk, prowadzili tak¿e dzia³alnoœÌ gospodarcz¹. ''Górka''zorganizowa³a i prowadzi³a cegielniê mechaniczn¹, z piecem Hoffmana do wyrobu 3.500.000 cegie³ rocznie oraz dachówek i s¹czków. Zbudowano tartak parowy, zakupiono i zorganizowano gospodarstwa rolne na 72 morgach ziemi, ogrody warzywne i owocowe na 22 morgach, inspekty i cieplarnie oraz prowadzono hodowlê nierogacizny i krów. Z dzia³alnoœci tej ''Górka'' mia³a w³asn¹ ceg³ê, materia³ budowlany i drzewny na budowê sanatorium oraz w³asne produkty, owoce, mleko itp. na wy¿ywienie leczonych dzieci.

Oprócz bazy leczniczej na ''Górce'', doktor Szymon stara³ siê stworzyÌ jak gdyby filie sanatorium w ró¿nych czêœciach kraju, gdzie ze wzglêdu na wartoœci klimatyczne, a tak¿e atrakcje wyjazdów dzieci z ''Górki'' do innych miejscowoœci zorganizowano placówki ''Górki''. W Piotrkowicach na tzw. Tarnoskale, prowadzono w budynku dzier¿awionym od rodziny Tarnowskich koloniê dla 120 dzieci. W lesie, ko³o Wa³cza, 3 km na zachód od Buska wybudowano budynek, do którego przywo¿ono dzieci z ''Górki'', by w suchym, plastycznym znakomitym klimacie sosnowego lasu, mog³y siê leczyÌ, korzystaj¹c ze s³oùca i uroków lasu. Ponadto organizowano co roku kolonie nad rzekami, pocz¹tkowo w Ujœciu Jezuickim, a nastêpnie w Winiarach.

Od 1924 roku ''Górka'' prowadzi³a koloniê w Hellenowie nad Ba³tykiem. By³a to nowa metoda leczenia dzieci w klimacie nad moskim, która dawa³a œwietne wyniki, a tak¿e by³ to wyraz wdziêcznoœci dr Starkiewicza dla ¯eromskiego za ksi¹¿kê ''Wiatr od morza''.

By³ wzorem lekarza spo³ecznika i jako dyrektor ''Górki'' ¿¹da³ tak¿e od podleg³ego mu personelu, a szczególnie lekarzy, by byli bezinteresowni, ³agodni, pe³ni dobroci oraz ograniczali w³asne potrzeby w zakresie mieszkania czy jedzenia, a z ca³ym samozaparciem s³u¿yli chorym. Nie wszyscy lekarze godzili siê z takim stanowiskiem i odchodzili z ''Górki''. Byli jednak tacy, którzy przyjmowali styl ¿ycia i poœwiêcenia dla chorych dzieci. Do tej grupy nale¿a³a dr Aniela ¯wan-Goldschmiedowa, która z ''Górk¹'' zwi¹za³a siê od praktyki lekarskiej na koloniisezonowej do póŸniejszej funkcji ordynatora sanatorium. Znana by³a ze swej ofiarnej pracy w ca³ej okolicy, a szczególnie wyró¿ni³a siê podczas okupacji, lecz¹c rannych partyzantów.

W czasie okupacji dr Starkiewicz goÂściÂł (przechowywaÂł) u siebie, ukrywajÂącego siĂŞ przed hitlerowcami, Âświatowej sÂławy uczonego profesora Ludwika Hirszfelda wraz z cĂłrkÂą. Profesor Hirszfeld pisaÂł we wspomnieniach z lat okupacji: ''Trudno mi o doktorze Starkiewiczu i jego Âżonie pisaĂŚ bez wzruszenia. myÂśl, Âże tacy ludzie istniejÂą, jest moim ukojeniem. W gÂłowie siĂŞ nie mieÂści, Âże tacy ludzie i zbrodniarze niemieccy mogÂą naleÂżeĂŚ do jednego gatunku. Starkiewicz przypomina mi Judyma, jest rzeczywiÂście uosobieniem dobroci i szlachetnoÂści''.

Dr Szymon Starkiewicz zmarÂł 1 stycznia 1962 roku i zostaÂł pochowany na cmentarzu parafialnym w Busku Zdroju, w rodzinnym grobowcu, w ktĂłrym wczeÂśniej spoczĂŞli jego rodzice oraz brat Leon - nauczyciel, dyrektor gimnazjum w ÂŁodzi. NastĂŞpnego dnia po Âśmierci dr Szymona Starkiewicza sanatorium ''GĂłrka'' zostaÂło nazwane jego imieniem, a ulica WiÂślicka zostaÂła przemianowana na ulicĂŞ dr Starkiewicza.